Ο Ρισαμπανάθα (επίσης γνωστός με τα ονόματα Ρσαμπαντέβα, Ρισαμπαντέβα ή Ρσάμπα) είναι ο πρώτος Τιρθάνκαρα (κατασκευαστής περασμάτων) του τζαϊνισμού[3][4]. Ήταν ο πρώτος από τους εικοσιτέσσερις δασκάλους του σημερινού ημικύκλου της κοσμολογίας του τζαϊνισμού. Στον τζαϊνισμό είναι επίσης γνωστός ως «διαμορφωτής περασμάτων». Σύμφωνα με τους τζαϊνιστικούς μύθους, ο Ρισαμπανάθα έζησε εκατομμύρια χρόνια πριν.[5] [6] Είναι επίσης γνωστός ως Αντινάθα (που σημαίνει "Πρώτος Κύριος", από τις λέξεις άντι (πρώτος) και κύριος (νάθα)).[5] Ακόμη είναι γνωστός και με τα ονόματα Αντισβάρα (πρώτος ισβάρα), Γιουγκαντιντέβα (ντέβα της γιούγκα), Πραθαμαράτζα (πρώτος βασιλιάς), και Ναμπέγια (γιος του Ναμπί). [7] [8] Μαζί με τον Μαχαβιράσβαμι, τον Παρσβανάθα και τον Νεμινάθα, ο Ρισαμπανάθα είναι ένας από τους τέσσερις περισσότερο λατρευόμενους τιρθάνκαρα στον τζαϊνισμό.[9]
Σύμφωνα με τους παραδοσιακούς μύθους του τζαϊνισμού, γεννήθηκε στην Αγιόντια (επίσης γνωστή ως Βινίτα) της Βόρειας Ινδίας. Είναι γιος του βασιλιά Ναμπί και της βασίλισσας Μαρουντέβι.[6] Οι δύο σύζυγοι του ήταν η Σουνάντα και τη Σουμανγκάλα. Στον τζαϊνισμό, η Σουμανγκάλα περιγράφεται ως η μητέρα των ενενήντα εννέα γιων του (συμπεριλαμβανομένου του Μπάρατα) και της κόρης του, της Μπράχμι. Στον τζαϊνισμό η Σουνάντα είναι η μητέρα του Μπαχουμπάλι και του Σουντάρι. Ο ξαφνικός θάνατος της Νιλαντζάνα (χορεύτριας της ίντρα), υπενθύμισε στον Ρισαμπανάθα τη μεταβατική φύση του κόσμου και ανέπτυξε την επιθυμία για παραίτηση.
Μετά την παραίτηση του, οι θρύλοι του τζαϊνισμού δηλώνουν ότι ο Ρισαμπανάθα περιπλανήθηκε χωρίς φαγητό για ένα έτος. Η ημέρα που πήρε το πρώτο του αχάρα (φαγητό) γιορτάζεται από τους τζαϊνιστές ως Ακσάγια Τρίτιγια. Πέτυχε τη Μόκσα του στο όρος Ασθαπάντα (Καϊλάς). Το κείμενο Άντι Πουράνα του Τζινασένα περιγράφει τα γεγονότα της ζωής του. Η εικονογραφία του περιλαμβάνει κολοσσιαία αγάλματα, όπως το άγαλμα του Αχίμσα, το άγαλμα του Ρισαμπανάθα στην Μπαβάνγκατζα και εκείνα που ανεγέρθηκαν στον λόφο Γκοπατσάλ. Τα εικονίδια του περιλαμβάνουν τον ομώνυμο ταύρο ως το έμβλημα του, το δέντρο Νιαγκρόντα, τον Γκομούχα (με πρόσωπο ταύρου) Γιάκσα και τον τσακρεσβάρι Γιάκσι.
Παραπομπές
books.google.com/books?id=HPggiM7y1aYC. σελ. 327.
books.google.com/books?id=m_y_P4duSXsC. σελ. 112.
Zimmer 1953, σελ. 208-09.
Sangave 2001, σελ. 131.
Britannica 2000.
Dalal 2010, σελ. 311.
Umakant 1987, σελ. 112.
Varadpande 1983.
Dundas 2002, σελ. 40.
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
