.
Ο Λάζλο Νέμετ (ουγ.: László Németh) (1901-1975) ήταν επιφανής Ούγγρος λογοτέχνης.
Βιογραφικά
Ο Λάζλο Νέμετ γεννήθηκε στις 18 Απριλίου 1901 στην πόλη Nagybánya της Ουγγαρίας. Ο πατέρας του ήταν καθηγητής ιστορίας και γεωγραφίας. Η οικογένειά του έμεινε για μικρό χρονικό διάστημα στο Szolnok κι έπειτα εγκαταστάθηκε στη Βουδαπέστη. Από την εποχή που φοιτούσε σε σχολεία της Βουδαπέστης, άρχισε να γράφει διηγήματα και ποιήματα. Το φθινόπωρο του 1919 γράφτηκε στο Πανεπιστήμιο Βουδαπέστης για να σπουδάσει φιλοσοφία. Όμως, ύστερα από ένα εξάμηνο προτίμησε στην ιατρική σχολή, από την οποία αποφοίτησε το 1923. Επίσης, εξασκήθηκε στην οδοντιατρική και για ένα διάστημα ασχολήθηκε με αυτή. Στη συνέχεια έγινε καθηγητής φυσικής, επάγγελμα στο οποίο εργάστηκε ως το 1942.
Το 1925 το διήγημά του "Horváthné meghal" τιμήθηκε με το Βραβείο Nyugat. Κι άλλα έργα του δημοσιεύτηκαν στα περιοδικά: Nyugat, Napkelet και Protestáns Szemle. Επίσης, επισκέφτηκε το Παρίσι. Όμως, εξ αιτίας των ριζοσπαστικών αντιλήψεών του, διαχώρισε τη θέση του από τους συντηρητικούς λογοτεχνικούς κύκλους. Διαφώνησε με τον Mihály Babits και το 1932 διέκοψε τη συνεργασία του με το περιοδικό Nyugat. Το ίδιο έτος ίδρυσε το περιοδικό Tanú, το οποίο έγραφε μόνος του ως το 1936. Μέσω του Tanú έγινε ο ιδεολογικός υπέρμαχος των λαϊκιστών συγγραφέων. Το κοινωνικό του όραμα υπήρξε ο ποιοτικός σοσιαλισμός.
Για μικρό διάστημα, το 1934-35, διετέλεσε διευθυντής της λογοτεχνικού τμήματος του Rádió, εξασφαλίζοντας συνεργασίες των συγγραφέων: Válasz, Kelet Népe, Tükör, Híd, και Magyar Csillag. Μετά τον πόλεμο εργάστηκε ως ιδιώτης εκπαιδευτικός στο Χοντμεζοβασάρελι, της νότιας Ουγγαρίας, το 1945-50. Άφησε καλή φήμη στη πόλη και σήμερα ένα σχολείο της φέρει το όνομά του. Μετά το 1950 ζούσε αποκλειστικά από τη συγγραφή. Την περίοδο 1949-53 αναγκάστηκε να σιωπήσει για πολιτικούς λόγους και ασχολήθηκε με μεταφράσεις. Το 1952 το απονεμήθηκε το βραβείο Attila József για τις μεταφράσεις των έργων του Τολστόι και του Zakrutykin. Στην Ουγγρική Επανάσταση του 1956 υποστήριξε το σοσιαλισμό.
Από το 1952 άρχισε να δημοσιεύει πάλι δικά του έργα. Το 1957 του απονεμήθηκε το βραβείο Kossuth για τα έργα του Égető Eszter και Galilei. Το 1959 επισκέφτηκε τη Σοβιετική Ένωση. Πέθανε το 1975.
Το έργο του
Ο Λάζλο Νέμετ θεωρείται ως ένας από τους σπουδαιότερους Ούγγρους πεζογράφους του 20ου αιώνα. Ξεκίνησε γράφοντας κυρίως μελέτες και δοκίμια, φιλοσοφικά, ιστορικά και κοινωνικά. Έπειτα συνέχισε με διηγήματα και θεατρικά έργα. Ως συγγραφέας υπήρξε ανεξάρτητος λαϊκιστής. Τα έργα του είναι δυνατά, ρεαλιστικά και χρησιμοποιεί τεχνικές των δυτικοευρωπαίων ρεαλιστών συγγραφέων. Τα θεατρικά του είναι γενικά επηρεασμένα από τον Ίψεν. Είναι κοινωνικά δράματα επηρεασμένα από την περίοδο του μεσοπολέμου. Τα θέματά του συχνά είναι παρμένα από την αγροτική και την επαρχιακή ζωή. Ειδικά εστιάζει στα γυναικεία προβλήματα.
Σημαντικές είναι και οι μεταφράσεις του, που περιλαμβάνουν: Γκοντσάροφ, Γκόρκι, Ίψεν, Πούσκιν, Σέξπιρ, Τοσλτόι, Jirásek, Kleist, Lessing, Wilder και Zakrutykin. Έργα του έχουν μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες, όπως: γερμανικά, γαλλικά, ισπανικά, ιταλικά, τσέχικα, σέρβικα, βουλγάρικα, φινλανδικά, νορβηγικά.
Εργογραφία
Τα σημαντικότερα έργα του είναι:
Μειονότητα (1939), δοκίμιο.
Η επανάσταση της ποιότητας (1941), δοκίμιο.
Η αποστολή των διανοουμένων (1943), δοκίμιο.
Πένθος (1935), μυθιστόρημα.
Κρίμα (1936), μυθιστόρημα.
Φρίκη (1947), μυθιστόρημα.
Ιστορικά δράματα (1957).
Κοινωνικά δράματα (1958).
Πηγές
http://www.babelmatrix.org/author_view.jsp?authorId=2800
Εγκυκλοπαίδεια Δομή, 2004, τόμ. 23, σ. 209.
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
