Ο Πόλεμος του Κόλπου (2 Αυγούστου 1990 - 28 Φεβρουαρίου 1991) ήταν πολεμική σύρραξη μεταξύ διεθνούς συμμαχίας από τουλάχιστον 31 κράτη υπό την καθοδήγηση των Η.Π.Α. και την εξουσιοδότηση του Ο.Η.Ε. κατά του Ιράκ, για την απελευθέρωση του Κουβέιτ.
Ο Πόλεμος του Κόλπου (2 Αυγούστου 1990 - 28 Φεβρουαρίου 1991) ήταν πολεμική σύρραξη μεταξύ διεθνούς συμμαχίας από τουλάχιστον 31 κράτη υπό την καθοδήγηση των Η.Π.Α. και την εξουσιοδότηση του Ο.Η.Ε. κατά του Ιράκ, για την απελευθέρωση του Κουβέιτ.
Πόλεμος του Κόλπου | |||
---|---|---|---|
Χρονολογία | 2 Αυγούστου 1990 - 28 Φεβρουαρίου 1991 | ||
Τόπος | Περσικός Κόλπος: Ιράκ, Κουβέιτ | ||
Αίτια | Ιρακινή εισβολή στο Κουβέιτ | ||
Έκβαση |
|
||
Αντιμαχόμενοι | |||
|
|||
Ηγετικά πρόσωπα | |||
|
|||
Δυνάμεις | |||
|
|||
Απολογισμός | |||
|
Ο πόλεμος αυτός είναι γνωστός και με ποικίλα άλλα ονόματα, ανάλογα με την πολιτική και ιστορική θέση διαφόρων ομάδων αναφοράς όπως: Πόλεμος του Κόλπου, Πόλεμος του Περσικού Κόλπου, Πόλεμος του Κόλπου 1990, Πρώτος Πόλεμος του Κόλπου, Δεύτερος Πόλεμος του Κόλπου (για το Ιράκ και το Ιράν), Απελευθέρωση του Κουβέιτ, Ο Πόλεμος για το Κουβέιτ, Η μητέρα όλων των Μαχών, Καταιγίδα της Ερήμου (Desert Storm), θεωρούμενα ως τα πιο γνωστά ονόματα.
Ο Πόλεμος ξεκίνησε με την εισβολή του Ιράκ στις 2 Αυγούστου 1990, με την δικαιολογία ότι το Κουβέιτ κάνει γεωτρήσεις για πετρέλαιο υπό κλίση και έτσι «κλέβει» ιρακινό πετρέλαιο. Αμέσως μετά την εισβολή, υποβλήθηκαν οικονομικές κυρώσεις από τον Ο.Η.Ε. και τελικώς οι εχθροπραξίες άρχισαν μετά τις 15 Ιανουαρίου 1991, οι οποίες και κατέληξαν στην ολοκληρωτική νίκη των συμμαχικών δυνάμεων.
Οι Συμμαχικές Δυνάμεις
Τα μέλη της αναπτυχθείσης Διεθνούς Συμμαχίας ήταν: Αργεντινή, Αυστραλία, Μπαχρέιν, Μπανγκλαντές, Βέλγιο, Καναδάς, Τσεχοσλοβακία, Δανία, Αίγυπτος, Γαλλία, Ελλάδα, Ιταλία, Κουβέιτ, Μαρόκο, Ολλανδία, Νέα Ζηλανδία, Νορβηγία, Ομάν, Πακιστάν, Πολωνία, Πορτογαλία, Νίγηρας, Κατάρ, Σαουδική Αραβία, Σενεγάλη, Νότιος Κορέα, Ισπανία, Τουρκία, Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, Αγγλία και Η.Π.Α.. Γερμανία και Ιαπωνία, προσέφεραν οικονομική υποστήριξη και οπλισμό αντί για απευθείας πολεμική βοήθεια. Οι Η.Π.Α. ανάγκασαν το Ισραήλ να μην πάρει μέρος στην συμμαχία, παρόλα τα χτυπήματα των Ιρακινών πυραύλων Σκουντ (Scud) στο Τελ Αβίβ. Η Ινδία προσέφερε στον ανεφοδιασμό του Αμερικανικού πολεμικού ναυτικού, προσφέροντας ναυτικές βάσεις.
Αριθμός στρατευμάτων που αναπτύχθηκαν
Οι δυνάμεις με τον αριθμό των στρατιωτών που ανέπτυξαν.
Η.Π.Α.: 575.000
Σαουδική Αραβία: 52.000 (μόνο 20-40 χιλιάδες πήραν μέρος)
Τουρκία: 50.000 (δεν πήραν μέρος στον πόλεμο)
Ηνωμένο Βασίλειο: 43.000
Αίγυπτος: 35.000
Συρία: 16.000
Γαλλία: 14.663
Κουβέιτ: 7.000
Πακιστάν: 5.500
Καναδάς: 4.500
Ισπανία: 3.000
Μαρόκο: 2.000
Μπανγκλαντές: 2.000
Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα 1.000
Ομάν: 950
Νίγηρας: 500
Μπαχρέιν: 200
Τσεχοσλοβακία: 200
Ολλανδία: 200
Ελλάδα: 200
Ονδούρα: 150
Στρατιωτική και Ναυτική Εγκυκλοπαίδεια
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License