.
Ο Πόλεμος Συνέχειας ήταν σύγκρουση που διεξήχθη από τη Φινλανδία και τη Ναζιστική Γερμανία, ως σύμμαχοι, κατά της Σοβιετικής Ένωσης (ΕΣΣΔ) από το 1941 έως το 1944, κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. [2] Στη Ρωσική ιστορία, ο πόλεμος ονομάζεται Φινλανδικό Μέτωπο του Μεγάλου Πατριωτικού Πολέμου. [4] Η Γερμανία συμπεριέλαβε τις επιχειρήσεις της στην περιοχή ως μέρος των συνολικών πολεμικών προσπαθειών της στο Ανατολικό Μέτωπο και παρείχε στη Φινλανδία σημαντική υλική υποστήριξη, όπως και στρατιωτική και οικονομική βοήθεια. [5]
Ο Πόλεμος Συνέχειας ξεκίνησε 15 μήνες μετά το τέλος του Χειμερινού Πολέμου, που επίσης ήταν σύγκρουση μεταξύ της Φινλανδίας και της ΕΣΣΔ. Υπάρχουν πολλοί λόγοι για την απόφαση της Φινλανδίας να πραγματοποιήσει την εισβολή, με την ανακατάληψη των εδαφών που χάθηκαν κατά τη διάρκεια του Χειμερινού Πολέμου να θεωρείται ως η πιο κοινή αιτία. Άλλες αιτιολογήσεις για τη σύγκρουση περιελάμβαναν το όραμα του Προέδρου Ρίστο Ρίτι για τη Μεγάλη Φινλανδία και την επιθυμία του επικεφαλής του στρατού Καρλ Γκούσταφ Έμιλ Μάνερχαϊμ να ανακτήσει την Καρελία. Σχέδια της επίθεσης αναπτύχθηκαν από κοινού μεταξύ της Βέρμαχτ και μιας ομάδας Φινλανδών πολιτικών και στρατιωτικών ηγετών, με την υπόλοιπη κυβέρνηση να παραμένει αδρανής. Παρά τη συνεργασία της σε αυτήν τη σύγκρουση, η Φινλανδία δεν υπέγραψε ποτέ επισήμως το Τριμερές Σύμφωνο που είχε δημιουργήσει τις δυνάμεις του Άξονα και δικαιολόγησε τη συμμαχία της με τη Γερμανία ως αυτοάμυνα.
Τον Ιούνιο του 1941, με την έναρξη της Γερμανικής εισβολής στη Σοβιετική Ένωση, οι φινλανδικές αμυντικές δυνάμεις ξεκίνησαν την επίθεσή τους μετά από Σοβιετικές αεροπορικές επιθέσεις. Μέχρι τον Σεπτέμβριο του 1941, η Φινλανδία είχε ανακτήσει τα εδάφη που παραχώρησε μετά τον Χειμερινό Πόλεμο στη Σοβιετική Ένωση, ανακαταλαμβάνοντας τον Καρελιανό Ισθμό και τη Λάντογκα Καρελία. Ωστόσο, ο Φινλανδικός Στρατός συνέχισε την επίθεση, περνώντας και τα σύνορα προ του 1939 με την κατάκτηση της Ανατολικής Καρελίας, συμπεριλαμβανομένου του Πετροζαβόντσκ, ενώ σταμάτησε περίπου 30-32 χιλιόμετρα έξω από το κέντρο του Λένινγκραντ, όπου συμμετείχε στην πολιορκία της πόλης, κόβοντας τις βόρειες διαδρομές εφοδιασμού της μέχρι το 1944. Στη Λαπωνία, η κοινή επίθεση των Γερμανικών και Φινλανδικών δυνάμεων δεν κατάφεραν να καταλάβουν το Μούρμανσκ ή να κόψουν τον σιδηρόδρομο του Κίροβ (Μούρμανσκ), μια διαδρομή διέλευσης για τον εξοπλισμό από τον Νόμο Εκμισθώσεως και Δανεισμού στην ΕΣΣΔ. Η σύγκρουση σταθεροποιήθηκε με ελάχιστες αψιμαχίες έως ότου η ροή του πολέμου στράφηκε εναντίον των Γερμανών και την Επίθεση στο Βάιμποργκ-Πετροζαβόντσκ της Σοβιετικής Ένωσης τον Ιούνιο του 1944. Η επίθεση έδιωξε τους Φινλανδούς από τα περισσότερα εδάφη που είχαν καταλάβει κατά τη διάρκεια του πολέμου, αλλά ο Φινλανδικός Στρατός σταμάτησε την επίθεση τον Αύγουστο του 1944.
Οι εχθροπραξίες μεταξύ της Φινλανδίας και της ΕΣΣΔ έληξαν με εκεχειρία, η οποία κηρύχθηκε στις 5 Σεπτεμβρίου 1944, η οποία επισημοποιήθηκε με την υπογραφή της Ανακωχής της Μόσχας στις 19 Σεπτεμβρίου 1944. Ένας από τους όρους αυτής της συμφωνίας ήταν η απέλαση ή ο αφοπλισμός οποιωνδήποτε Γερμανικών στρατευμάτων που βρίσκονταν στη Φινλανδική επικράτεια, ο οποίος προκάλεσε τον Πόλεμο της Λαπωνίας μεταξύ των πρώην συμμάχων. Ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος ολοκληρώθηκε επίσημα για τη Φινλανδία και τις μικρές δυνάμεις του Άξονα με την υπογραφή των Ειρηνευτικών Συνθηκών του Παρισιού το 1947. Οι συνθήκες είχαν ως αποτέλεσμα την αποκατάσταση των συνόρων που είχαν συμφωνηθεί με τη Συνθήκη Ειρήνης της Μόσχας του 1940, την παραχώρηση του δήμου του Πετσένγκσι (ρωσικά: Пе́ченгский райо́н, Pechengsky raion) και τη μίσθωση της χερσονήσου Πορκάλα στην ΕΣΣΔ. Επιπλέον, η Φινλανδία ήταν υποχρεωμένη να πληρώσει πολεμικές αποζημιώσεις προς την ΕΣΣΔ ύψους 300 εκατ. $.
63.200 Φινλανδοί και 23.200 Γερμανοί πέθαναν ή εξαφανίστηκαν κατά τη διάρκεια του πολέμου, μαζί με 158.000 και 60.400 τραυματίες, αντίστοιχα. Οι εκτιμήσεις των νεκρών ή των αγνοουμένων Σοβιετικών κυμαίνονται από 250.000 έως 305.000, ενώ 575.000 έχουν εκτιμηθεί ότι τραυματίστηκαν ή αρρώστησαν.
Παραπομπές
Vehviläinen 2002, σελ. 91.
φινλανδικά: jatkosota; σουηδικά: fortsättningskriget; γερμανικά: Fortsetzungskrieg. According to Finnish historian Olli Vehviläinen, the term 'Continuation War' was created at the start of the conflict by the Finnish government, to justify the invasion to the population as a continuation of the defensive Winter War and separate from the German war effort. He titled the chapter addressing the issue in his book as "Finland's War of Retaliation". Vehviläinen asserted that the reality of this claim changed when the Finnish forces crossed the 1939 frontier and started annexation operations.[1] The US Library of Congress catalogue also lists the variants War of Retribution and War of Continuation (see authority control).
«Finland». Great Soviet Encyclopedia. MacMillan Publishing Company. 1974. ISBN 0028800109.
ρωσικά: Советско-финский фронт Великой Отечественной войны. Alternatively the Soviet–Finnish War 1941–1944 (ρωσικά: Советско–финская война 1941–1944).[3]
«RG 84: Finland». National Archives (στα Αγγλικά). 15 Αυγούστου 2016. Ανακτήθηκε στις 2 Αυγούστου 2020.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Военный альбом (φωτογραφίες του Β' Παγκοσμίου Πολέμου και του Μεγάλου Πατριωτικού Πολέμου 1939-1945)
Finna (υπηρεσία αναζήτησης για πληροφορίες από φινλανδικά αρχεία, βιβλιοθήκες και μουσεία)
Αρχείο Φινλανδικών Φωτογραφιών Πολέμου (υπό CC BY 4.0 )
Εθνικά Αρχεία του Ηνωμένου Βασιλείου
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
