Οι Φοίνικες ή Σιδώνιοι ήταν αρχαίος λαός που αναφέρεται και στη Παλαιά Διαθήκη, όπου έζησε στα βόρεια της Χαναάν, στις παραλιακές πεδιάδες του σημερινού Λιβάνου. Κατά τον Ηρόδοτο προήλθαν από την Ερυθρά θάλασσα και εγκαταστάθηκαν στη λεγόμενη Φοινίκη γύρω στο 2000 π.Χ. Άκμασαν σαν πολιτισμός από το 1200 π.Χ. έως το 900 π.Χ., διάστημα στο οποίο εξαπλώθηκαν σε όλη τη Μεσόγειο, ιδρύοντας αποικίες και ασχολούμενοι με το εμπόριο. Οι πόλεις Τύρος, η Σιδώνα, και η Βύβλος κύριες πόλεις του Φοινικικού πολιτισμού και εμπορίου, υπάρχουν ακόμα και σήμερα.

Αυτονομάζονταν bani kan'an, Παιδιά της Χαναάν, αλλά έγιναν γνωστοί με το όνομα Φοίνικες με το οποίο τους αποκαλούσαν οι Έλληνες. Η ονομασία αυτή, δανεισμένη από την Αρχαία αιγυπτιακή γλώσσα, αποδόθηκε στους Φοίνικες λόγω της ηχητικής της συγγένειας με τη λέξη φοινός (=πορφυρός), επειδή οι Φοίνικες μεταξύ άλλων εμπορεύονταν ένα είδος πορφύρας περιζήτητο στη Μεσόγειο· έτσι έμειναν γνωστοί σαν οι Πορφυροί Άνθρωποι.

Οι Φοίνικες μιλούσαν τη Φοινικική, μια Σημιτική γλώσσα. Ήταν ο λαός που επινόησε το αλφάβητο περνώντας από την παλαιότερη καταγραφή συλλαβών στην καταγραφή φθόγγων. Επίσης, ήταν αυτοί που επινόησαν την διήρη. Διατήρησαν μια μακρόχρονη σχέση με τον ελληνικό πολιτισμό, από ένα σημείο και μετά σαν εμπορικοί ανταγωνιστές του, ενώ κατά την παράδοση η Θήβα ιδρύθηκε από έναν Φοίνικα πρίγκηπα, τον Κάδμο. Η οριστική παρακμή του Φοινικικού πολιτισμού ήρθε το 539 π.Χ., όταν ο Κύρος ο μέγας κατέκτησε τη Φοινίκη και το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού μετακινήθηκε στην Καρχηδόνα και άλλες αποικίες.

Άννωνας