Πρόκειται για ένα τόξο που ο χειριστής του όπλιζε τοποθετώντας το και πιέζοντάς το μεταξύ της γαστρός του (δηλ. του στομαχιού του) και ενός ακλόνητου εμποδίου. Εξασφάλιζε έτσι την εφαρμογή μεγαλύτερης δύναμης αλλά και διαδρομής στο τέντωμα της χορδής του.
Αποτελούνταν από ένα ισχυρό και όχι τόσο εύκαμπτο τόξο που έφερε μια ανελαστική (όπως όλα τα τόξα της αρχαιότητας) χορδή και μια εγκάρσια σε αυτό ξύλινη θήκη (σύριγξ) που έφερε δύο πριονωτές σανίδες στα πλαϊνά της. Η θήκη είχε το σχήμα της χελιδονοουράς ώστε να γλιστρά με ασφάλεια μια ξύλινη ρἀβδος (διώστρα). Η διώστρα έφερε στα πλαϊνά της μέσω αρθρώσεων δύο μικρά στελέχη (κόρακες ή επίσχεστρα ) που κλείδωναν κατά τον οπλισμό της στις πριονωτές σανίδες. Στο πάνω μέρος της είχε μια ημικυκλική αύλακα όπου τοποθετούσαν το βέλος. Στο πίσω μέρος έφερε το μηχανισμό μανδάλωσης - απομανδάλωσης. Αυτός αποτελούνταν από μια (αρθρωμένη σε δύο ορθοστάτες) μεταλλική αρπάγη (κατακλείς) με δύο δόντια που συγκρατούσαν τη χορδή του τόξου και από μια περιστρεφόμενη χειριστήρια ράβδο (σχαστηρία) που ασφἀλιζε ή απελευθέρωνε την αρπάγη.
Πηγές :
Ήρων ο Αλεξανδρεύς, Βελοποϊκά

Στρατιωτική και Ναυτική Εγκυκλοπαιδεία

Εγκυκλοπαίδεια Τεχνολογίας

Αρχαία Ελληνική Τεχνολογία