Οριζόντια διάταξη ύφανσης αρχαίων πολιτισμών που χρησιμοποιήθηκε πιθανότατα και στην αρχαία Ελλάδα.
Η καθιστή υφάντρα τέντωνε τους στήμονες (στημόνι) δένοντας το ένα αντίον (αντί) γύρω από τη μέση της και το άλλο από έναν πάσσαλο απέναντι της. Η εναλλαγή των στημόνων γινόταν με τη βοήθεια του καίρου (μιτάρι) και του αποστάτη (λεπτό σανίδι).