κριβής ανακατασκευή του σταθερού αυτόματου θεάτρου του Φἰλωνος του Βυζαντίου (3ος αι. π.χ.) που βελτίωσε και περιέγραψε με λεπτομέρειες ο Ήρων ο Αλεξανδρεύς στο βιβλίο του Αυτοματοποιητική. Τα αυτόματα θέατρα ήταν τα θαύματα της κλασσικής και ελληνιστικής εποχής, ἐργα Ελλήνων θαυματοποιών της αρχαιότητας.
Στο θέατρο του Ήρωνος παρουσιάζεται αυτόματα ο μύθος του Ναυπλίου που θέλει να εκδικηθεί τους Αχαιούς που σκότωσαν τον γιο του Παλαμήδη στην Τροία.

Σκηνή 1η: Αχαιοί επισκευάζουν τα πλοία τους, μορφές κινούνται, κτυπούν με σφυριά και πριονίζουν και κρότοι εργαλείων ακούγονται σαν αληθινοί.
Σκηνή 2η: Αχαιοί σπρώχνουν τα πλοία στη θάλασσα.
Σκηνή 3η: Στη θἀλασσα πλοία εμφανίζονται ξαφνικά, πλέουν σε διάταξη στόλου, κινούνται και χάνονται , η θάλασσα φουρτουνιάζει και τα πλοία ξαναεμφανίζονται στην φουρτουνιασμένη θάλασσα να τρέχουν συνεχώς. Συχνά ξεπηδούν δελφίνα από τη θάλασσα.
Σκηνή 4η: Ο Ναύπλιος σε ακρωτήρι με αναμμένο πυρσό δίνει ψεύτικο σήμα στους Αχαιούς ύστερα απο προτροπή της Αθηνάς.
Σκηνή 5η: Στη φουρτουνιασμένη θάλασσα φαίνονται διασκορπισμένα συντρίμμια των πλοίων και ο Αίαντας να κολυμπά. Εμφανίζεται η Αθηνά (ως από μηχανής θεός), περιφέρεται και εξαφανίζεται, ενώ πέφτει κεραυνός, ακούγεται βροντή και χάνεται η μορφή του Αίαντα. Η αυλαία ανοιγοκλείνει μεταξύ των σκηνών.

Όλα αυτά γίνονται μόνα τους με τη δύναμη ενός μολύβδινου βάρους που πέφτει ισοταχώς σε μια κλεψύδρα με άμμο. Για την έναρξη της παράστασης αρκεί να τραβηχτεί το σχοινί στην πρόσοψη της βάσης.