.
Ο Αθλητικός Όμιλος Νέου Φαλήρου «Πειραϊκός», είναι ένα ιστορικό ποδοσφαιρικό σωματείο με έδρα το Νέο Φάληρο του Πειραιά. Ιδρύθηκε το 1926 με το όνομα «Πειραϊκός Όμιλος» και έδρασε μέχρι και το 1933. Επανιδρύθηκε μεταπολεμικά έπειτα τη μετονομασία της «Α.Ε. Χρωματουργείων» και εντάχθηκε στα πρωταθλήματα της Ε.Π.Σ. Πειραιώς, με έδρα αρχικά τα Καμίνια και κατόπιν το Νέο Φάληρο. Ανέδειξε σπουδαίους ποδοσφαιριστές, όπως μεταξύ άλλων τους Ανδρέα Μουράτη, Ηλία Παπαγεωργίου, Ανδρέα Παπαεμμανουήλ, Κώστα Χατζηανδρέου, Τάκη Ρώτα κ.ά. Τη διετία 1965-1967 αγωνίστηκε στην πειραματική τότε Γ΄ Εθνική. Το 2010 συνενώθηκε με τον «ΑΣ Νέου Φαλήρου» (έτος ίδρυσης 1947) και δημιούργησαν την «ΑΕ Νέο Φάληρο–Πειραϊκός», η οποία μετέπειτα μετονομάστηκε σε «Ποδοσφαιρικός Όμιλος Νεαπόλεως Ηρακλής Νίκαιας».[2] Άμεσα όμως, το 2011 φίλοι του ιστορικού συλλόγου τον επανασύστησαν και εντάχθηκε εκ νέου στην Ε.Π.Σ. Πειραιώς. Χρώματα του συλλόγου αποτελούν το μπλε και κόκκινο. Στο παρελθόν, τις δεκαετίες 1970-1980 και για αρκετά χρόνια ο Πειραϊκός διατηρούσε και τμήμα μπάσκετ, από το οποίο ξεπήδησε ο διεθνής Σταύρος Ελληνιάδης. Το 2017 ο σύλλογος επαναδημιούργησε το τμήμα ποδοσφαίρου γυναικών.[3]
Ιστορικές πληροφορίες
Ο Πολικός Αστέρας
Ιδρυτής του συλλόγου υπήρξε ο Μάρκος Μουράτης, πρόσφυγας γεννημένος το 1890 στα Βουρλά της Μικρασίας, και πατέρας του σπουδαίου διεθνή ποδοσφαιριστή Ανδρέα Μουράτη, του θρυλικού "Μιζούρι". Ο Μάρκος Μουράτης, όπως έχει αφηγηθεί ο ίδιος, ήρθε σε επαφή με το ποδόσφαιρο το 1914, όταν ως Οθωμανός υπήκοος επιστρατεύτηκε αναγκαστικά στον τουρκικό στρατό και βρέθηκε στην Άγκυρα. Εκεί παρακολούθησε αγώνες μεταξύ Γερμανών και Τούρκων στρατιωτικών. Έκτοτε του έγινε μανία και όταν ήρθε πρόσφυγας στα Καμίνια του Πειραιά συμμετείχε στην ίδρυση της ποδοσφαιρικής ομάδας «Πολικός Αστέρας» το 1926, με έδρα την Ευαγγελίστρια, της οποίας υπήρξε βασικός παράγων ως το 1935 που διαλύθηκε. Μάλιστα, η γυναίκα του Αγγελική είχε κεντήσει το λάβαρο της ομάδας. Επίσης, αφηγείτο πως το 1927, στο εκτός έδρας ματς της ομάδας στα Αμπελάκια Σαλαμίνας, ο γιος του Ανδρέας Μουράτης που δεν είχε χρονίσει ακόμη, κυνηγώντας την μπάλα περπάτησε και από τότε ήθελε πάντα μια μπάλα για παιχνίδι.
Η ΑΕ Χρωματουργείων
Το 1936, ένα χρόνο μετά τη διάλυση του Πολικού Αστέρα, ο Μάρκος Μουράτης δημιούργησε νέα ομάδα με μαγιά τους παίκτες του Πολικού Αστέρα. Της έδωσε το όνομα «Α.Ε. Χρωματουργείων», επειδή χρησιμοποιούσε το γήπεδο της βιομηχανίας "Χρωματουργεία Πειραιώς", πιο γνωστής ως "ΧΡΩΠΕΙ", που βρισκόταν στο Νέο Φάληρο, προς την οδό Πειραιώς. Στην ομάδα αυτή έκανε τα πρώτα ποδοσφαιρικά του βήματα ο Ανδρέας Μουράτης, σε ηλικία 13 ετών και σύντομα εξελίχθηκε στον καλύτερο παίκτη της. Το 1943 πήρε μεταγραφή για την Προοδευτική, για να αναδειχθεί μεταπολεμικά σε σπουδαίο διεθνή παίκτη με τα χρώματα του Ολυμπιακού.
Στην ομάδα αυτή αγωνίζονταν κι άλλοι καλοί παίκτες αλλά σταδιακά αποδυναμώθηκε, αφού έφευγαν για μεγαλύτερα σωματεία. Ο επιθετικός Ηλίας Παπαγεωργίου έφυγε για τον Ατρόμητο Πειραιά, εν συνεχεία χρίστηκε διεθνής, για να καταλήξει το 1949 στην ΑΕΚ όπου έκανε σπουδαία καριέρα. Ο Σκορδαλιάς πήγε στην Προοδευτική, ο Γιώργος Κανσός και ο Χριστόπουλος (Στελάρας) στον Ολυμπιακό. Έτσι μετά την κατοχή η "Ένωση Χρωματουργείων" ήταν τελείως "γυμνή" από ποδοσφαιριστές και είχε σχεδόν διαλυθεί.
Πειραϊκός
Πειραϊκος.jpg
Το 1926 μεταξύ των συλλόγων που υποστήριξαν τον Εθνικό στη διαμάχη του με τον Ολυμπιακό για την κυριαρχία στο πειραϊκό ποδόσφαιρο ήταν και ο «Πειραϊκός Όμιλος», ο οποίος το καλοκαίρι του 1926 μετείχε στο πρωτάθλημα του "Συνδέσμου Ποδ. Συλλόγων Πειραιώς-Φαλήρου", υπό τον Εθνικό. Από την επόμενη σεζόν 1926-27 εντάχθηκε στην Ε.Π.Σ. Πειραιώς, στην οποία μετείχε ως τη σεζόν 1932-33. Μάλιστα, είχε δύο παρουσίες στην τετράδα της Α΄ κατηγορίας (1930-31 και 1931-32). Στο τέλος της σεζόν 1932-33 ο σύλλογος διαλύθηκε, για να επανιδρυθεί μεταπολεμικά. Τις σεζόν που μετείχε στην Α΄ Πειραιά στην ομάδα αγωνίζονταν οι: Γιάννης Θεοδωρίδης, Μηνιάτης, Γιακουμάκης, Μητσάκος, Λαγός, Τριανταφυλλίδης, Σταματάκης, Θεοδώρου, Κούρος, Μάνθος, Κολοτούρος.[4] Ως ομάδα της Α΄ Πειραιά ο Πειραϊκός μετείχε και στην πρώτη διοργάνωση του Κυπέλλου Ελλάδος 1931-32, στην οποία αφού απέκλεισε το Γουδί με 2-0, αποκλείστηκε δύσκολα από την ΑΕΚ με 0-2 ενώ αγωνιζόταν με 10 παίκτες από το 32΄.[5]
Το Νοέμβριο του 1945 αναφέρεται πως στο "παρά το ποδηλατοδρόμιον γήπεδον των Χρωματουργείων" έδιναν φιλικά άλλες ομάδες του Πειραιά, όπως ο Εθνικός και ο Αχιλλεύς, αλλά δεν αναφέρεται ο σύλλογος της ΑΕ Χρωματουργείων. Το 1946 η ΑΕ Χρωματουργείων μετονομάστηκε σε «Πειραϊκός» με έδρα αρχικά τα Καμίνια ως «Πειραϊκός ΠΑΟ Καμινίων» και αργότερα το Νέο Φάληρο ως «Πειραϊκός ΑΟ Νέου Φαλήρου». Από τη σεζόν 1946-47 εντάχθηκε στη Γ΄ κατηγορία Πειραιά και ως τις αρχές της δεκαετίας του '60 αγωνίστηκε στις χαμηλές κατηγορίες της ΕΠΣΠ.
Στη Γ΄ Εθνική
Η δεκαετία του '60 υπήρξε η καλύτερη περίοδος στην ιστορία του Πειραϊκού, αφού κατάφερε να ξεφύγει από τα τοπικά πλαίσια του Πειραιά και να αγωνιστεί σε εθνική κατηγορία. Το 1962 κατέκτησε τον τίτλο της Β΄ κατηγορίας και ανέβηκε στην Α΄ Ε.Π.Σ. Πειραιώς. Το 1965 τερμάτισε στη 2η θέση πίσω από τον Αίαντα Σαλαμίνας, με αποτέλεσμα τη σεζόν 1965-66 να ενταχθούν ο μεν Αίας στη Β΄ Εθνική και ο δε Πειραϊκός στη νεοσύστατη Γ΄ Εθνική ή "Ερασιτεχνικό Πρωτάθλημα", όπως το αποκαλούσαν επίσημα (αναφέρεται και ως "Ερασιτεχνική Β΄ Εθνική"). Τερμάτισε στην 8η θέση/10 ομάδες του Α΄ ομίλου με 35 β. (γκολ 26-26) και εξασφάλισε την παραμονή του. Την επόμενη χρονιά 1966-67 τερμάτισε στην 4η θέση/9 ομάδες του 1ου υποομίλου του Β΄ ομίλου με 33 β. (36-24 γκολ). Η επικρατήσασα στο μεταξύ δικτατορία της 21ης Απριλίου 1967 κατάργησε την κατηγορία και ο Πειραϊκός επέστρεψε στην Α΄ Πειραιά. Την περίοδο αυτή την ομάδα αποτελούσαν οι: Ασημομύτης, Πατρώνας, Αναστασιάδης, Ρωτας Χριστόπουλος, Παπαδοπουλος Παπαδάκης, Κουφουδάκης, Καρδιακίδης, Χατζηανδρέου, Καρουσάκης.
1965-66, Γ΄ Εθνική (Α΄ όμιλος): 8η θέση/10 ομάδες, 35 β. (26-26 γκολ).
1966-67, Γ΄ Εθνική (Α΄ όμιλος-1ος υποόμιλος): 4η θέση/9 ομάδες, 33 β. (36-24 γκολ).
Στο τοπικό
Από τη σεζόν 1967-68 και εξής ο «Πειραϊκός ΑΟ Νέου Φαλήρου» αγωνίζεται στο τοπικό πρωτάθλημα της ΕΠΣ Πειραιά. Τα πρώτα χρόνια πρωταγωνιστούσε αλλά σταδιακά περιορίστηκε σε δεύτερο ρόλο. Ως τις αρχές της δεκαετίας '90 αγωνιζόταν συνεχώς στην Α΄ κατηγορία με εξαίρεση δυο σεζόν (81-82 και 86-87) που υποβιβάστηκε στη Β΄. Τα επόμενα χρόνια ανεβοκατέβαινε μεταξύ Α΄ και Β΄ κατηγορίας, ενώ έπεσε και στη Γ΄. Το 2008 ξαναβρέθηκε στην Α΄ έπειτα από δύο συνεχόμενες ανόδους αλλά το 2010 η ομάδα απορροφήθηκε από τον «Α.Σ. Ν. Φαλήρου» (έτος ίδρυσης 1947), που μετονομάστηκε σε «ΑΕ Ν. Φάληρο-Πειραϊκός» που αναφέρεται και ως «ΑΕ Ν. Φαλήρου». Το 2011 ο Πειραϊκός αναδημιουργήθηκε από φίλους του και επανεντάχθηκε στην Ε.Π.Σ. Πειραιά και στη Γ' Κατηγορία. Το 2013 κέρδισε την άνοδο στη Β' Κατηγορία, όπου αγωνίζεται μέχρι και την τρέχουσα αγωνιστική περίοδο 2018-19.
Πηγές
Πύλη Ποδόσφαιρο
Πειραϊκός.
ΑΕ Νέου Φαλήρου.
"Στα "Καμίνια" του Πειραιώς με την οικογένεια Μουράτη", εφ. "Αθλητική Ηχώ" 20/10/1950.[νεκρός σύνδεσμος]
"Τι μας είπεν ο Μουράτης. Η παιδική φιλία του με τον Παπαγεωργίου της ΑΕΚ", εφ. "Αθλητική Ηχώ" 21/10/1950.[νεκρός σύνδεσμος]
"Αυτός είναι ο Μουράτης", εφ. Αθλητική Ηχώ, 29/4/1953.[νεκρός σύνδεσμος]
"Ηλίας Παπαγεωργίου, ο λέων της επιθέσεως", εφ. Αθλητική Ηχώ, 27/2/1955.[νεκρός σύνδεσμος]
ΠΕΙΡΑΪΚΟΣ ΝΕΟΥ ΦΑΛΗΡΟΥ.
"Ο Πειραϊκός Α.Ο.Ν.Φ. καθίσταται πρότυπον ερασιτεχνικού σωματείου", Αθλ. Ηχώ, 21/9/1974.[νεκρός σύνδεσμος]
Αναφορές
Ε.Π.Σ. Πειραιά: ΠΕΙΡΑΙΚΟΣ, epspeir.gr
Επανιδρύεται ο Ηρακλής Νικαίας, stoplekto.gr
Επαναλειτουργία της γυναικείας ομάδας ο ΑΟΝΦ Πειραϊκός[νεκρός σύνδεσμος], womensports.gr
Ηλ. Λέκκα, "Η Εποποιία του ελληνικού ποδοσφαίρου", "Αθλητική Ηχώ", 11/8/1974.[νεκρός σύνδεσμος]
Ηλ. Λέκκα, "Η Εποποιία του ελληνικού ποδοσφαίρου", "Αθλητική Ηχώ", 17/8/1974.[νεκρός σύνδεσμος]
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
