Α.Σ. Πετράλωνα

.

O Αθλητικός Σύλλογος Πετραλώνων (ΑΣ Πετράλωνα) είναι ποδοσφαιρικός σύλλογος της Αθήνας που εδρεύει στην ομώνυμη συνοικία, τα Πετράλωνα. Ιδρύθηκε το 1983 έπειτα από συγχώνευση δύο παλιών ομάδων της περιοχής: του ΑΟ Πετραλώνων (από τα Άνω Πετράλωνα), που είχε αγωνιστεί τρεις σεζόν στη Β΄ Εθνική και του ΓΣ Πετράλωνα (από τα Κάτω Πετράλωνα). Το 2009 από τον ΑΣ Πετράλωνα απορροφήθηκε και η «Ένωση Βικτώρια Κάτω Πετραλώνων». Το 2010-11 ο σύλλογος αγωνίστηκε στη Β΄ κατηγορία της Ε.Π.Σ. Αθηνών. Σύμφωνα με το ιδρυτικό έγγραφό του έχει χρώματα λευκό-μπλε, όμως φορά και κυανέρυθρα. Ως έδρα χρησιμοποιεί το γήπεδο Ρουφ 500 θεατών.

Τα πρώτα σωματεία
H Ένωσις Πετραλώνων, εφ. "Βραδυνή", 9/7/1930.

Προπολεμικά στην περιοχή κυριαρχεί ο Απόλλων Σμύρνης, ο οποίος χρησιμοποιούσε ως έδρα το κοντινό γήπεδο του Ρουφ. Τον Αύγουστο του 1926 αναφέρεται στο γήπεδο Ρουφ ο αγώνας των ανεπίσημων ομάδων: Νίκη Πετραλώνων - Αετός: 2-1. Με τη νικήτρια αγωνίστηκαν οι: Παπαγεωργίου (τερμ.), Μήτσορας, Βενόπουλος, Κροντηράς, Τζωρτζόπουλος, Σφυράς, Τσιρογιάννης, Μιτσόπουλος, Δαλακούρας, Μπούσουλας, Παπακώστας.[1]

Το Φεβρουάριο του 1927 ιδρύθηκε η "Ένωσις Πετραλώνων" από τους αδερφούς Ρούσου, τον Σίσκο και το Γριμανέλλη. Το ίδιο έτος αναφέρεται και ο "Ηρακλής Πετραλώνων". Το 1928 στην Ένωση Πετραλώνων αγωνίζονταν οι Σαχλίκης, Τοτόμος, Γαβριάς, Φρυγανάς, Μπαλτάσης, Αγγελόπουλος, Ναυπλιώτης κ.ά., οι οποίοι στα 1929 περίπου μεταπήδησαν σε επίσημα σωματεία και η ποδοσφαιρική ομάδα αδράνησε. Το 1930 διατηρούσε και ομάδα βόλεϊ με τους: Μπούκα (αρχηγό), Μήτσορη, Κοκορέμπα, Κατσέλλη, Αναγνωστόπουλος και Δούκα. Επανιδρύθηκε το 1930-31 με πρόεδρο τον Δακουλάκο και μέλη στο Δ.Σ. τους Παντελή, Καλαϊτζή, Σίσκο, Μήτσορη, Ρούσσο, Αδάμ και Γραικό.[2] Το 1934 στεγαζόταν στο καφενείο του Φοίφα στην οδό Τριών Ιεραρχών, το οποίο ήταν διακοσμημένο με τα κύπελλα του σωματείου. Πρωτεργάτης του συλλόγου ήταν ο Νικόλαος Χουμουζιάδης.[3]

Την ίδια περίοδο αναφέρεται και ο "Α.Π.Σ. Ολυμπιακός Πετραλώνων", που λειτουργούσε από το 1924. Πρωτεργάτες του ήταν οι Κ & Γ. Δούμας, Α. & Π. Κυριακού, Α. Φλωράκης και Γ. Σφυράς. Το 1933 πέτυχε 23 νίκες, 13 ισοπαλίες, 7 ήττες. Από την ομάδα προήλθαν οι παίκτες του Παναθηναϊκού Κ. Κυρίτσης και Α. Μπινιάρης.[4]

Το 1937 αναφέρεται η ανεξάρτητη ομάδα "Δικέφαλος Πετραλώνων" (αρχικά μόνο αθλητική και στη συνέχεια και ποδοσφαιρική), στην οποία αγωνιζόταν ο 17χρονος τότε Βαγγέλης Νικολόπουλος, ο οποίος το 1939 πήγε στο Φωστήρα και το 1943 στον Παναθηναϊκό, με τον οποίο χρίστηκε τρεις φορές διεθνής με την Εθνική Ελλάδος το 1948-49. Το 1938 ως πιο δυνατή ομάδα της συνοικίας αναφέρεται ο "Εθνικός Πετραλώνων", που λειτουργούσε από το 1927.[5]

Τα πρώτα μεταπολεμικά χρόνια αναφέρονται στα Πετράλωνα διάφορα ανεξάρτητα σωματεία, κάποια από τα οποία μετείχαν στο πρωτάθλημα ανεξαρτήτων συλλόγων του ΟΠΑΣΑ (Οργανισμού Ποδοσφαίρου Ανεξαρτήτων Συλλόγων Αθηνών) και από τη σεζόν 1949-50 στη Δόκιμη κατηγορία της Ε.Π.Σ. Αθηνών. Το 1945 υπήρχε η "Ένωση Αγ. Ανδρέα Πετραλώνων", η οποία στις 14 Οκτωβρίου νίκησε τον Αστέρα Αγ. Γεωργίου Κολωνού με 3-2. Στην ομάδα αυτή αγωνιζόταν μεταξύ άλλων και ο Θανάσης Μπέμπης, ο μετέπειτα διεθνής του Ολυμπιακού. Τη ενδεκάδα αποτελούσαν οι: Ανδρ. Τσιάρας (τερμ.), Θεόδ. Κατσίνης, Νικ. Καλακόνας, Θεόδ. Παπασωτηρίου, Γεώργ. Γρηγορίου, Γεώργ. Κόης, Κολοβάσος, Γεώργ. Πασχάλης, Θαν. Μπέμπης, Γεώργ. Χατζηδάκις, Γεώργ. Κατσίνης.[6]

Το Μάιο του 1946 αναφέρεται ο Εθνικός Κάτω Πετραλώνων, ο οποίος νίκησε τον Αστέρα Ρουφ με 4-3 στο γήπεδο του Ρουφ, το οποίο τότε αποτελούσε την έδρα του Απόλλωνα Αθηνών. Την ίδια περίοδο δραστηριοποιούνται: ο Θησεύς Κ.Π. που νίκησε με 5-1 την Βικτώρια Ρουφ και τα Πράσινα Πουλιά Πετρ. (μάλλον μετονομασία της Έν. Αγ. Ανδρέα), όπου αγωνιζόταν στο ξεκίνημα τότε της καριέρας του ο Θανάσης Μπέμπης.

Από το καλοκαίρι ως το Δεκέμβριο του 1946 εμφανίζονται πολλές ομάδες: Πετραλωνιακός, Δυναμώ Κ.Π., Ακράτητος Π. (όπου μεταπήδησε ο Μπέμπης), Άμυνα Κ.Π., Άφοβος Π., Αστραπή Π., Ερμής Άνω Π., Αστήρ Άνω Π., Ατρόμητος Κ.Π., Θύελλα Κ.Π., και Δάφνη Π. (αναφέρεται από το 1931), η οποία ήταν πολύ δυνατή και έφτασε ως τον τελικό του πρωταθλήματος ανεξαρτήτων της σεζόν 1946-47. Από όλες αυτές επίσημη ήταν μόνο ο "ΠΑΣ Βικτώρια" του γειτονικού Ρουφ (ομάδα Β΄ κατηγορίας της ΕΠΣΑ), η οποία το Σεπτέμβριο του 1946 προκήρυξε πρωτάθλημα μεταξύ των ανεξαρτήτων σωματείων των συνοικιών: Ρουφ, Πετραλώνων, Σφαγείων (Ταύρου), Μεταξουργείου και Περιστερίου.

Το Φεβρουάριο του 1947 αναφέρεται ξανά η "Ένωσις Πετραλώνων", η μετέπειτα Α.Ε.Π. και το Μάιο του 1948 το προσφυγικό σωματείο "Ένωσις Νέας Μελανδίας", στο οποίο ξεκίνησε την καριέρα του ο Ανδρέας Σταματιάδης, ο οποίος πριν μεταγραφεί στην ΑΕΚ πέρασε και από την Σπάρτα Πετραλώνων.
Τα παλιά επίσημα σωματεία
Η Σπάρτα Κουκακίου το 1932.

Από όλα τα παραπάνω σωματεία, τα επόμενα χρόνια κάποια αναβαθμίστηκαν ως επίσημα και εντάχθηκαν στα πρωταθλήματα της ΕΠΣΑ. Τα σωματεία των Πετραλώνων, που αγωνίστηκαν ως επίσημα στα πρωταθλήματα της ΕΠΣΑ, ήταν κατά σειρά ένταξής τους σύμφωνα με τα διαθέσιμα στοιχεία:

Α.Ο. Σπάρτα: ιδρυθηκε στις 30 Μαΐου 1930 στο Κουκάκι, όπου είχε το γήπεδό της επί της λεωφόρου Συγγρού. Πρώτος πρόεδρός της ήταν ο Δ. Φιλιππόπουλος. Αρχικά είχε τμήματα στίβου, ποδηλασίας και αθλοπαιδιών (με έφορο τον Γ. Σφήκα). Πρώτα έγινε γνωστή από την πολύ δυνατή ομάδα βόλεϋ που διακρινόταν στο αθηναϊκό πρωτάθλημα και είχε προσκληθεί να παίξει και σε επαρχιακές πόλεις. Το Σεπτέμβριο του 1931 ίδρυσε τμήμα ποδοσφαίρου που πήρε μέρος στο πρωτάθλημα Γ΄ κατηγορίας ΕΠΣ Αθηνών 1931-32 και την επόμενη σεζόν πήρε τον τίτλο και ανέβηκε στην Β΄.[7] Συνέχισε να αγωνίζεται στις δύο μικρές κατηγορίες. Μεταπολεμικά, εμφανίζεται ως επίσημος σύλλογος από το 1945, αρχικά γνωστός ως Π.Σ. Σπάρτα Αρδηττού.[8] Το 1952-53 κατάφερε να ανεβεί στη Β΄ κατηγορία. Το 1964 συνενώθηκε με τον Ακράτητο Άνω Πετραλώνων και μετονομάστηκε σε ΑΟ Πετραλώνων, όνομα με το οποίο τη δεκαετία του ’70 έφτασε ως τη Β΄ Εθνική.
ΠΑΣ Βικτώρια Ρουφ: επίσημη ομάδα από το 1945.[8] Το 1946-47 αγωνιζόταν στη Β΄ κατηγορία της ΕΠΣΑ, από την οποία υποβιβάστηκε. Ως το 1967 μετείχε κανονικά στα πρωταθλήματα στις χαμηλές κατηγορίες (Β΄, Β1, Γ΄). Αγωνιζόταν στο γήπεδο Απόλλωνος (Ρουφ) αλλά είχε πολλές σχέσεις με τα γειτονικά Κάτω Πετράλωνα, γι’ αυτό το 1967 απορροφήθηκε από τον Γ.Σ. Πετραλώνων. Μετά τη δικτατορία έγινε μια αποτυχημένη προσπάθεια επανίδρυσής της. Τελικά, ενσωματώθηκε στην "Ένωση Κάτω Πετραλώνων", η οποία μετονομάστηκε σε "Ένωση Βικτώρια Κ. Πετραλώνων", ονομασία με την οποία επιβίωσε ως το 2008.
Εθνικός Κ. Πετραλώνων: είχε ιδρυθεί το 1927 και ως ανεπίσημος σύλλογος μετείχε στα τουρνουά ποδοσσφαίρου ανεξαρτήτων κατά την προπολεμική περίοδο και τα πρώτα μεταπολεμικά χρόνια ώσπου εντάχθηκε στην ΕΠΣΑ. Το 1938 είχε επίσης τμήμα στίβου και βόλει γυναικών. Αγωνίστηκε για πρώτη φορά στη Γ΄ κατηγορία το 1952-53 [9] και την επόμενη σεζόν ανέβηκε στη Β΄. Το 1965 ανέβηκε στην Α1, κατηγορία στην οποία παρέμεινε ως το 1967. Από το 1948 τουλάχιστον αναφέρεται και ο "Εθνικός Άνω Π.", που δεν έγινε επίσημο σωματείο.
Ακράτητος Άνω Πετραλώνων: Το 1950-51 αγωνιζόταν στη Γ΄ κατηγορία της ΕΠΣΑ. Το 1960 ανέβηκε στη Β2 κατηγορία. Το 1964 συνενώθηκε με την Σπάρτα και δημιούργησαν τον ΑΟ Πετραλώνων.
Ένωσις Πετραλώνων ή Α.Ε.Π: ιδρύθηκε το 1927. Τον Απρίλιο του 1949 με πρωτοβουλία του ΑΟ Σπάρτα Π. έγινε μια προσπάθεια συνένωσης των επισήμων και ανεπισήμων σωματείων της ευρύτερης περιοχής: Σπάρτα, Ακράτητος, Άμυνα, Ατρόμητος, Βρεταννικός, Εθνικός Άνω Π., Εθνικός Κ.Π., Θησεύς, Πανθησειακός, ΑΕ Ν. Μελανδίας, υπό το όνομα "ΑΕ Πετραλώνων".[10] Τελικά, δημιουργήθηκε η "ΑΠΕ Πετραλώνων" ή Ένωσις, χωρίς να διαλυθούν τα περισσότερα από τα ως άνω σωματεία. Ως τη σεζόν 1952-53 αγωνιζόταν στη Δόκιμη κατηγορία και τη επόμενη εντάχθηκε στην Γ΄ κατηγορία της ΕΠΣΑ. Το 1960 ανέβηκε στη Β2 κατηγορία. Παρέμεινε ενεργό σωματείο στις μικρές κατηγορίες (Β1, Β2, Γ) ως το 1967.
Θησεύς Κ. Πετραλώνων: ως τη σεζόν 1953-54 αγωνιζόταν στη Δόκιμη κατηγορία και τη επόμενη εντάχθηκε στην Γ΄ κατηγορία της ΕΠΣΑ. Το 1960 ανέβηκε στη Β2 κατηγορία. Παρέμεινε ενεργό σωματείο στις μικρές κατηγορίες (Β1, Β2, Γ) ως το 1967.
Πετραλωνιακός Α.Ο.: τον Αύγουστο του 1946 σημειώνεται το ποδοσφαιρικό σωματείο «Πετραλωνιακός» χωρίς συνέχεια. Από τον Μάρτιο του 1948 εμφανίζεται ο σύλλογος «Βρετανικός Θησείου», ο οποίος το Γενάρη του 1949 γίνεται «Βρεταννικός ΑΟ Πετραλώνων» και το Νοέμβριο του 1949 μετονομάζεται σε «Πετραλωνιακός ΑΟ».[11] Το 1953 αναφέρεται και ως Παμπετραλωνιακός. Τη σεζόν 1953-54 αγωνίστηκε στη Δόκιμη κατηγορία και τη επόμενη εντάχθηκε στην Γ΄ κατηγορία της ΕΠΣΑ. Το 1960 ανέβηκε στη Β2 κατηγορία. Παρέμεινε ενεργό σωματείο στις μικρές κατηγορίες (Β1, Β2, Γ) ως το 1967.
ΠΑΟ Νέας Μελανδίας. Από το 1933 αναφέρεται ο ανεξάρτητος ποδοσφαιρικός σύλλογος "Ένωσις Νέας Μελανδίας", ο οποίος το 1947 ή '48 δρούσε στην περιοχή των Πετραλώνων. Είχε ιδρυθεί από πρόσφυγες προερχόμενους από το παραθαλάσσιο προάστειο Καρατάς ή Μελαντία που βρισκόταν κοντά στη Σμύρνη και είχε τις ρίζες του στον προσφυγικό αθλητικό σύλλογο Πέλοψ Μελαντίας. Παρέμεινε ανεξάρτητο σωματείο ως το 1952, οπότε περιέπεσε σε αδράνεια. Δραστηριοποιήθηκε ξανά τον Ιούνιο του 1957. Τον Ιανουάριο του 1959 εντάχθηκε στην ΕΠΣΑ ως ΠΑΟ Νέας Μελανδίας [12] και από την επόμενη σεζόν συμμετείχε στη Δ΄ κατηγορία. Έμεινε στην ελληνική ποδοσφαιρική ιστορία στις 23 Σεπτεμβρίου 1959, όταν ηττήθηκε με 23-0 (ημ. 10-0) από τον Απόλλωνα Αθηνών σε αγώνα του Κυπέλλου Ελλάδος, που αποτελεί το μεγαλύτερο σκορ στην ιστορία του θεσμού. Στον αγώνα αυτό πέτυχαν: 6 γκολ ο Χολέβας, 5 γκολ ο Σάββας Παπάζογλου και από 4 γκολ ο Ν. Παπάζογλου και ο Γεώργιος Καμάρας.[13] Ο ΠΑΟ Ν. Μελανδίας αγωνίστηκε στις μικρές κατηγορίες της ΕΠΣΑ (Δ΄, Γ΄, Β1) ως το 1967.

Ο Α.Ο. Πετραλώνων (1964-1983)
Ίδρυση

Ο "Αθλητικός Όμιλος Πετραλώνων" πήρε αυτό το όνομα το 1964 και αποτελεί τη συνέχεια του παλιού συλλόγου "ΑΟ Σπάρτα Πετραλώνων", ο οποίος υπήρχε από το 1945. Το 1964 η Σπάρτα ανέβηκε από τη Β΄ κατηγορία στην Α2 και προκειμένου να δημιουργηθεί μια δυνατή ομάδα στα Άνω Πετράλωνα απορρόφησε τον Ακράτητο Πετραλώνων (ομάδα της Β1 κατηγορίας) και δημιουργήθηκε ο Α.Ο.Π. Τα αποτελέσματα της συγχώνευσης ήταν εντυπωσιακά, αφού τις επόμενες τρεις σεζόν ο Α.Ο.Π. πήρε τρεις διαδοχικούς τίτλους, της Α2, της Α1 και το 1966-67 αναδείχθηκε πρωταθλητής Α΄ κατηγορίας της ΕΠΣΑ. Η επικράτηση της χούντας είχε ως αποτέλεσμα την κατάργηση της Γ΄ Εθνικής, στην οποία θα ανέβαινε ως πρωταθλητής Αθηνών. Έτσι διεκδίκησε χωρίς επιτυχία την άνοδό του στη Β΄ Εθνική.

Τις επόμενες χρονιές παρέμεινε μια υπολογίσιμη ομάδα της Α΄ ΕΠΣΑ. Το 1970 αναδείχθηκε δευτεραθλητής (πρωταθλητής α΄ ομίλου), αλλά δεν πέτυχε την άνοδο. Το 1972 κατέκτησε ξανά τον τίτλο στον α΄ όμιλο κερδίζοντας ταυτόχρονα στο ειδικό πρωτάθλημα την άνοδο στη Β΄ Εθνική. Υποβιβάστηκε το 1974 και το 1978 αναδείχθηκε ξανά δευτεραθλητής και ανέβηκε στη Γ΄ Εθνική. Την επόμενη σεζόν πήρε τη 2η θέση στον όμιλό του και ανέβηκε πάλι στη Β΄ Εθνική. Ακολούθησαν συνεχείς υποβιβασμοί, στη Γ΄ Εθνική Ερασιτεχνική, στην Α΄ ΕΠΣΑ και στη Β΄ ΕΠΣΑ και το 1983 η διοίκησή του αποδέχθηκε πρόταση του Γ.Σ. Πετραλώνων να συγχωνευτούν δημιουργώντας τον Α.Σ. Πετράλωνα.
Τίτλοι-Διακρίσεις

Δευτεραθλητής ομίλου Γ΄ Εθνικής (άνοδος στη Β΄ Εθνική): 1972 (ειδικό πρωτάθλημα), 1979.
Πρωταθλητής ΕΠΣΑ (1): 1967.
Δευτεραθλητής ΕΠΣΑ (πρωταθλητής ομίλου): 1970, 1972, 1978.
Πρωταθλητής Α1 ΕΠΣΑ (1): 1966.
Πρωταθλητής Α2 ΕΠΣΑ (1): 1965.
Παρουσίες στη Β΄ Εθνική (3): 1972-73, 1973-74, 1979-80.
Παρουσίες στη Γ΄ Εθνική (3): 1978-79, 1980-81, 1981-82.

Στη Β΄ και Γ΄ Εθνική

Ο Α.Ο. Πετραλώνων είναι η μοναδική ομάδα της συνοικίας που κατάφερε να αγωνιστεί σε εθνική κατηγορία. Έπαιξε τρεις σεζόν στη Β΄ Εθνική ενώ είχε και δυο παρουσίες στη Γ΄ Εθνική Ερασιτεχνική. Αναλυτικά οι παρουσίες του ΑΟΠ στις εθνικές κατηγορίες ήταν:

Β΄ Εθνική
1972-73 (Β΄ όμιλος): 15η θέση/20 ομάδες, 72 β. (33-38 γκολ). Σημαντικές νίκες: 5-1 τη Νίκη Βόλου, 4-0 τον Α.Ο. Θήβα.
1973-74 (Β΄ όμιλος): 18η θέση/20 ομάδες, 22 β. (25-55 γκολ). Μεγαλύτερη νίκη: 5-1 τον Απόλλωνα Μυτιλήνης. Έδωσε αγώνες μπαράζ για να αποφύγει τον υποβιβασμό, στους οποίους σημείωσε δύο ήττες από τον Αίαντα (1-6) και την Αναγέννηση Γιαννιτσών (0-1) και υποβιβάστηκε.
1979-80 (Νότιος όμιλος): 20η θέση/20 ομάδες, 8 β. (-10 β.), (28-66 γκολ). Σημαντικές νίκες: 2-0 το δευτεραθλητή Βύζαντα, 3-2 τον τριταθλητή Φωστήρα. Στο β΄ γύρο σχεδόν αποχώρησε.
Γ΄ Εθνική Ερασιτεχνική.
1972 (ειδικό πρωτάθλημα): 2η θέση, άνοδος στη Β΄ Εθνική.
1978-79 (Β΄ όμιλος): 2η θέση, 54 β. (70-21), άνοδος στη Β΄ Εθνική, έπειτα από αγώνες κατάταξης με τους ισοβαθμίσαντες Π.Α.Ο. Ρουφ (1-0) και Ατρόμητο Πειρ. (1-0).
1980-81 (Α΄ όμιλος): 15η θέση/21 ομάδες, 29 β. (42-60 γκολ).
1981-82 (Β΄ όμιλος): 12η θέση/16 ομάδες, 27 β. (31-36 γκολ), υποβιβάστηκε.

Οι συγχωνεύσεις
Παρθενών και Γ.Σ. Πετραλώνων (1967)

Το καλοκαίρι του 1967, εκτός από τον ΑΟ Πετραλώνων, οι υπόλοιπες ομάδες της συνοικίας εξαναγκάστηκαν σε συγχώνευση από τη χούντα σε δύο συλλόγους. Έτσι δημιουργήθηκαν ο Παρθενών και ο ΓΣ Πετραλώνων.

Παρθενών Κ. Πετραλώνων: δημιουργήθηκε από τις ομάδες των Κάτω Πετραλώνων: Εθνικός (Α1 κατηγορίας), Θησέας (Β΄) και Πετραλωνιακός (Β1). Εντάχθηκε στη νέα Β΄ ΕΠΣΑ, όπου αγωνίστηκε ως το 1974 που ανέβηκε στην Α΄. Το 1978 υποβιβάστηκε στη Β΄ και την επόμενη σεζόν μετονομάστηκε σε Ένωση Κ. Πετραλώνων, όνομα στο οποίο αργότερα προστέθηκε η επωνυμία Βικτώρια, από την ιστορική ομάδα Βικτώρια Ρουφ, για την οποία έγινε μια αποτυχημένη απόπειρα να αναδημιουργηθεί. Ως «Ε.Β.Κ. Πετραλώνων» αγωνιζόταν στις χαμηλές κατηγορίες της ΕΠΣΑ μέχρι το 2008. Στη συνέχεια απορροφήθηκε από τον ΑΣ Πετράλωνα.
Γ.Σ. Πετράλωνα: δημιουργήθηκε από τις ομάδες ΑΕ Πετραλώνων (Β΄) και ΠΑΟ Ν. Μελανδίας (Β1) αλλά απορρόφησε και τη διαλυθείσα Βικτώρια Ρούφ (Β΄). Εντάχθηκε στη νέα Γ΄ ΕΠΣΑ, το 1969 ανέβηκε στη Β΄ και το 1971 υποβιβάστηκε ξανά. Με δυο διαδοχικές ανόδους το 1975 αναρριχήθηκε στην Α΄, όπου παρέμεινε τρεις σεζόν, για να βρεθεί ξανά στη Γ΄ το 1979, με δυο συνεχόμενους υποβιβασμούς. Ακολούθησαν δυο συνεχόμενες άνοδοι και το 1982-83 πέτυχε την μεγαλύτερη διάκριση της ιστορίας του κερδίζοντας το πρωτάθλημα του α΄ ομίλου στην Α΄ ΕΠΣΑ.[14] Στη συνέχεια, με πρωτοβουλία του ΓΣ Πετραλώνων, πραγματοποιήθηκε η συγχώνευση με τον ΑΟ Πετραλώνων και δημιουργήθηκε μία ομάδα στη συνοικία ο Α.Σ. Πετράλωνα. Ακολούθως, διεκδίκησε χωρίς επιτυχία το υπερπρωτάθλημα της ΕΠΣΑ από τους πρωταθλητές των άλλων δύο ομίλων Α.Ε. Χαλανδρίου και Χαραυγιακό (που πήρε τον τίτλο). Στα παιχνίδια κατάταξης που έγιναν το Σεπτέμβριο (η συγχώνευση είχε γίνει τον Ιούλιο) τερμάτισε τρίτος κάνοντας δυο ήττες με 0-1. Παράλληλα έχασε την άνοδο στη Δ΄ Εθνική Ερασιτεχνική κατηγορία, στην οποία ανέβηκαν μόνο δύο αθηναϊκές ομάδες.

Α.Σ. Πετράλωνα (1983)

Τον Ιούνιο του 1983 με πρωτοβουλία της διοίκησης του ΓΣ Πετραλώνων ξεκίνησε η προσπάθεια συγχώνευσης των τριών σωματείων της συνοικίας: του ΓΣΠ που είχε αναδειχθεί πρωταθλητής του ομίλου του στην Α΄ κατηγορία και διεκδικούσε την ένταξή του στη Δ΄ Εθνική, του ΑΟΠ που είχε υποβιβαστεί στη Β΄ ΕΠΣΑ και της Ένωσης ΚΠ που είχε υποβιβαστεί στη Γ΄. Τελικά, η Ένωση ΚΠ δεν συμφώνησε αλλά τα δυο πιο δυναμικά σωματεία στις 8 Ιουλίου 1983 προχώρησαν σε συμφωνία και δημιούργησαν τον "Αθλητικό Σύλλογο Πετράλωνα" με νέα κοινή διοίκηση,[15] ο οποίος έκτοτε αποτελεί την δυναμικότερη αθλητική ομάδα της περιοχής, χωρίς όμως να καταφέρει να ανεβεί σε εθνική κατηγορία και πολύ περισσότερο να επαναλάβει το κατόρθωμα του ΑΟΠ που είχε παίξει στη Β΄ Εθνική.

Ο ΑΣ Πετράλωνα για πολλά χρόνια παρέμεινε μια υπολογίσιμη ομάδα της Α΄ ΕΠΣΑ, ως το 1989 που υποβιβάστηκε στη Β΄. Έκτοτε, με εξαίρεση τρεις-τέσσερις σεζόν που ανέβηκε στην Α΄, παίζει σε αυτή την κατηγορία. Το 2008 απορρόφησε και την άλλη ομάδα της περιοχής, την "Ένωση Βικτώρια Κάτω Πετραλώνων".
Αναφορές

↑ "Αθλητικός Κόσμος", τ. 16/22-8-1926, σ. 11
↑ "Η Ένωσις Πετραλώνων", εφ. "Βραδυνή", 9/7/1930.
↑ "Αθλητικός Χρόνος", 29/8/1934.
↑ "Αθλητικός Χρόνος", 5/9/1934.
↑ "Αθλητικό Βήμα", 14/3/1938, ψηφ. σεκλ. 154.
↑ "Αθλητική Ηχώ", 18/10/1945.
↑ «Η Σπάρτα πρωταθλήτρια Αθηνών», εφ. «Αθλητικά Χρονικά», 11/10/1933.
↑ to: 8,0 8,1 «Πρόσκλησις υπό της ΕΠΣΑ των σωματείων β΄- γ΄ κατηγορίας», εφ. «Αθλητική Ηχώ», 14/1/1946.
↑ «Αθλητική Ηχώ», 4/3/1953
↑ εφ. «Αθλητική Ηχώ», 11/4/1949.
↑ εφ. «Αθλητική Ηχώ», 7/11/1949.
↑ «Αθλητική Ηχώ», 13/1/1959.
↑ «Αθλητική Ηχώ», 24/9/1959.
↑ «Αθλητικη Ηχώ», 6/6/1983.
↑ «Αθλητική Ηχώ, 9/7/1983.

Εξωτερικές συνδέσεις

Στατιστική ποδοσφαίρου.
[1]
ΕΠΣ Αθηνών
Αθλητική Ηχώ

Δείτε επίσης
Πύλη Ποδόσφαιρο

Κατάλογος ποδοσφαιρικών ομάδων Αττικής

Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License