.
Ο Α.Ο. Τρίκαλα είναι ποδοσφαιρικός σύλλογος που ιδρύθηκε το 1963 στα Τρίκαλα από τη συγχώνευση του ΑΟ Τρικάλων "Ο Αχιλλεύς" με την ΑΕ Τρικάλων. Έδρα του αποτελεί το Δημοτικό Στάδιο Τρικάλων.
Στο τέλος της περιόδου 2010-11 τιμωρήθηκε, λόγω κατάθεσης πλαστής εγγυητικής επιστολής στην Επιτροπή Επαγγελματικού Αθλητισμού ΕΕΑ, με υποβιβασμό από τη Φούτμπολ Λιγκ (Β' κατηγορία) στο Περιφερειακό Πρωτάθλημα (Δ'). Παραιτήθηκε από αυτό πριν την έναρξή του, ενώ δεν μετείχε ούτε στην Α' κατηγορία της ΕΠΣ Τρικάλων, με συνέπεια την κατάπτωση για την επόμενη αγωνιστική χρονιά στο τρίτο της και τελευταίο επίπεδο, όπου επίσης δεν έλαβε μέρος.
Από την περίοδο 2013-14, ο ΑΟ Τρίκαλα επανεκκίνησε την αγωνιστική του δράση με αφετηρία την Α1 ερασιτεχνική κατηγορία της ΕΠΣ Τρικάλων (β' τοπικό επίπεδο).
Ιστορία
Πριν τη συγχώνευση
Έως και το 1963 η πόλη ήταν μοιρασμένη ποδοσφαιρικά μεταξύ των δύο ομάδων που κυριαρχούσαν, του ΑΟ "Ο Αχιλλεύς" και της ΑΕ Τρικάλων. Ο πρώτος αποτελούσε μία από τις παλαιότερες στην ευρύτερη περιοχή, έχοντας ιδρυθεί το 1923,[2] αλλά στη διάρκεια των ετών είχε υποστεί διάφορες μετονομασίες και συγχωνεύσεις. Θεωρούταν ότι αντιπροσώπευε την άρχουσα τάξη της πόλης και βασικό του χρώμα ήταν το μπλε. Αντίθετα, κόκκινα φορούσε η ΑΕΤ που υποστηριζόταν κυρίως από τις λαϊκότερες τάξεις και η οποία είχε επίσης συγχωνευτεί με άλλα σωματεία έπειτα από την ίδρυσή της το 1947.
Η αντιπαλότητά τους κατά την αγωνιστική περίοδο 1962-63 που αμφότερες μετείχαν στη Β΄ Εθνική, είχε ως συνέπεια την κατάληψη της 2ης και 4ης θέσης και την απώλεια τόσο του πρωταθλήματος για την ΑΕ Τρικάλων στην ισοβαθμία από τον Εδεσσαϊκό, όσο και βασικότερα της ευκαιρίας σε κάποια από τις δύο να διεκδικήσει την άνοδο στην ανώτατη κατηγορία του ελληνικού ποδοσφαίρου μέσω αγώνων μπαράζ.
Η ίδρυση της νέας ομάδας
Το συγκεκριμένο γεγονός υποχρέωσε τα μέλη των δύο συλλόγων, κατόπιν έντονων πιέσεων τόσο της τοπικής φίλαθλης κοινωνίας, όσο και των ίδιων των παικτών, να ξεπεράσουν οποιεσδήποτε αντιρρήσεις του παρελθόντος και να προχωρήσουν στη συγχώνευση. Στις 10 Ιουλίου 1963 ιδρύθηκε ο ΑΟ Τρίκαλα με φανέλα κόκκινη-μπλε και έμβλημα δύο ενωμένους κύκλους ανάλογων χρωματισμών. Τη νέα ομάδα στελέχωσαν οι καλύτεροι ποδοσφαιριστές των προηγούμενων, ενώ οι υπόλοιποι εντάχθηκαν στη Δήμητρα Τρικάλων που δημιουργήθηκε για το σκοπό αυτό.
Σημειώνεται, πάντως, ότι η ΑΕ Τρικάλων επανιδρύθηκε αργότερα και έφτασε να μετάσχει μέχρι και την 4η κατηγορία (ερχόμενη μάλιστα αντιμέτωπη τόσο με τον ΑΟΤ, όσο και με τη Δήμητρα), πριν επανέλθει στα πρωταθλήματα πλέον της τοπικής ΕΠΣ.
Διαχρονική Πορεία
Μισός αιώνας: 1963-2013
Επιτυγχάνοντας την άνοδο κατά το πρώτο κιόλας έτος της ύπαρξής του, ο ΑΟ Τρίκαλα αγωνίστηκε στην Α' Εθνική για 6 συνολικά περιόδους μέσα σε 10 χρόνια. Ακολούθως σταθεροποιήθηκε επί ένα ίδιο διάστημα στη Β' κατηγορία, πριν αρχίσει να εναλλάσσεται μεταξύ αυτής και της Γ'. Νέα ανοδική πορεία από το 1994, οδήγησε στον τίτλο του πρωταθλητή της Β' Εθνικής (για 4η φορά) το 1999 και την επιστροφή στα "μεγάλα σαλόνια" έπειτα από μία 26ετία.
Διαδοχικοί υποβιβασμοί, εντούτοις, τον οδήγησαν το 2003 στο Περιφερειακό Πρωτάθλημα (Δ' κατηγορία), γεγονός πρωτόγνωρο στη 40χρονη έως τότε ιστορία του. Προβιβάστηκε στη Γ' Εθνική το 2009 (ως πρωταθλητής του 4ου Ομίλου) και την επόμενη περίοδο 2009-10 κατέλαβε, αν και νεοφώτιστος, τη 2η θέση στο Βόρειο Όμιλο. Απέκτησε έτσι το δικαίωμα να διεκδικήσει σε αγώνα μπαράζ μία δεύτερη συνεχόμενη άνοδο, την οποία και πέτυχε με το 2-0 επί του Βύζαντα Μεγάρων στο στάδιο της Νέας Σμύρνης παρουσία 5.000 περίπου Τρικαλινών φιλάθλων.
Την 4η θέση κατά την κανονική περίοδο της Β' κατηγορίας (Football League) 2010-11, ακολούθησε η εκ των υστέρων αποβολή από το πρωτάθλημα λόγω της κατάθεσης για συμμετοχή σε αυτό (καλοκαίρι 2010) πλαστής εγγυητικής επιστολής στην Επιτροπή Επαγγελματικού Αθλητισμού ΕΕΑ από τη διοίκηση του Βαγγέλη Πλεξίδα. Το γεγονός είχε ως συνέπεια, αντί για τη διεκδίκηση μέσω των πλέι οφ ανόδου μίας θέσης στην Α' Εθνική (μετά 11ετία), ο σύλλογος να τιμωρηθεί με υποβιβασμό στη Δ'! Οικονομικά προβλήματα τελικά, δεν επέτρεψαν στον ΑΟΤ να λάβει μέρος στο Περιφερειακό Πρωτάθλημα 2011-12, ούτε στην Α' κατηγορία της ΕΠΣ Τρικάλων, ενώ και το 2012 δεν δήλωσε συμμετοχή στο τρίτο της και κατώτατο επίπεδο, όπου είχε αυτοδίκαια καταπέσει εξαιτίας της αγωνιστικής του αδράνειας. Ο τότε πρόεδρος και μεγαλομέτοχος Βαγγέλης Πλεξίδας (το καλοκαίρι του 2013 ανέλαβε με τις ίδιες ιδιότητες την τύχη της ΑΕ Λάρισα) μένει στην ιστορία ως ο άνθρωπος που κατέστρεψε τη 48χρονη του σημαντικότερου ποδοσφαιρικού σωματείου στο νομό Τρικάλων.v
2013: επαναδραστηριοποίηση
Αποτέλεσμα της σχεδόν διετούς αδρανοποίησης του ΑΟ Τρίκαλα, ήταν να διατρέξει σοβαρό κίνδυνο διαγραφής του από το μητρώο συλλόγων της Ελληνικής Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας ΕΠΟ, εάν επί τρίτη συνεχή περίοδο δεν παρουσίαζε αγωνιστική δράση. Χάρις την κινητοποίηση των οργανωμένων οπαδών του, των Σακαφλιάδων, παλαίμαχων παικτών και απλών φιλάθλων της πόλης, αρχικά διορίστηκε διοίκηση Πρωτοδικείου και έπειτα εκλέχθηκε διοίκηση μελών του σωματείου, η οποία ανέλαβε το δύσκολο έργο παλινόρθωσης του ΑΟΤ εν μέσω των εξαιρετικά δυσμενών οικονομικών συγκυριών για τη χώρα. Ο ΑΟΤ εντάχθηκε στην Α1 κατηγορία (2η τη τάξει) της ΕΠΣ Τρικάλων[1] και αγωνίστηκε για πρώτη φορά στην ιστορία του σε επίπεδο ποδοσφαίρου νομού (τοπικό), ακριβώς τη χρονιά συμπλήρωσης μισού αιώνα ζωής και επιτυχημένης πορείας στα εθνικά πρωταθλήματα.
|
|
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
(α) κατόπιν αγώνα κατάταξης (μπαράζ) στη Λαμία: ΑΟΤ-Ολυμπιακός Βόλου 3-2 (δύο γκολ ο Σωτήρης Καλαντζής)
(β) μέσω κατάληψης της 1ης θέσης (αποτελέσματα: 4-1-1) στην τελική φάση της Β' Εθνικής (προβιβάζονταν οι 2 στους 4 πρωταθλητές ομίλων)
(γ) κατόπιν αγώνα κατάταξης (μπαράζ) στη Λαμία (επίσης): ΑΟΤ-Πανελευσιανιακός 1-0 (επίσης ο Καλαντζής στο 91')
(δ) υποβιβασμός λόγω αναδιάρθρωσης των κατηγοριών
(ε) παραμονή λόγω αναδιάρθρωσης των κατηγοριών
(στ) λόγω καλύτερων αποτελεσμάτων στους αγώνες με την ισόβαθμη Παναχαϊκή (1-0 εντός και 1-1 εκτός)
(ζ) κατόπιν αγώνα πλέι οφ με το 2ο του Νοτίου Ομίλου στη Νέα Σμύρνη: ΑΟΤ-Βύζας Μεγάρων 2-0 (Ένοκ Πέρες 50' και 93')
(η) εξαιτίας μη συμμετοχής ούτε στην Α' κατηγορία της τοπικής ΕΠΣ Τρικάλων, κατέπεσε στην κατώτατη αυτής για την επόμενη περίοδο
Σημ.: Οι 4 άνοδοι στην Α' συνοδεύονταν πάντα με την κατάκτηση του τίτλου της Β', ενώ και οι 4 στη Β' ήρθαν όλες μέσω της 2ης θέσης στη Γ'.
Τίτλοι - διακρίσεις
| Κατηγορία | Διαστή ματα |
Περίοδοι | Πρωταθλητής | 'Αλλη διάκριση | Άνοδοι | Υποβι βασμοί |
|---|---|---|---|---|---|---|
| Α' Εθνική | 4 | 7 | — | 11η θέση το 1966 | 4 | - - |
| Β' Εθνική | 9 | 25 | 4 φορές: 1964, 1968, 1971 και 1999 |
— | 4 | 4 |
| Γ' Εθνική | 6 | 12 | — | 4 φορές δευτεραθλητής (και άνοδος): 1984, 1991, 1995 και 2010 |
2 | 4 |
| Δ' Εθνική | 2 | 4 | 2 φορές: 2005 και 2009 |
— | 0 | 3 |
| ΣΥΝΟΛΑ | 48 | 10 | 11 | |||
| Τοπικές κατηγορίες | 1 | 1 | ||||
| Αδρανοποίηση | 1 | 2 | ||||
Έδρα και φίλαθλοι
Ο ΑΟ Τρίκαλα έχει ως έδρα το δημοτικό στάδιο της πόλης με χωρητικότητα 14.000 θέσεων.
Για περισσότερες πληροφορίες δείτε: Δημοτικό Στάδιο Τρικάλων
Ο σύλλογος θεωρείται από τους πλέον λαοφιλείς επαρχιακούς λόγω κυρίως του παρελθόντος του, αλλά και της υψηλής μέσης προσέλευσης θεατών ανά συνάντηση. Όταν αγωνιζόταν με επιτυχία στις τρεις ανώτερες εθνικές κατηγορίες, είχαν σημειωθεί ρεκόρ χιλιάδων φιλάθλων στις κερκίδες του δημοτικού σταδίου, με το απόλυτο να κατέχει η αναμέτρηση ΑΟΤ-Παναθηναϊκός 1-2 στις 12 Μαρτίου 1972 (8 μήνες μετά τον τελικό Πρωταθλητριών στο Γουέμπλεϊ), όπου διατέθηκαν 18.231 εισιτήρια, ενώ οι θεατές ήταν ασφαλώς αρκετά περισσότεροι.
Ακόμη όμως και όταν η ομάδα βρισκόταν στο Περιφερειακό Πρωτάθλημα, καταγράφηκαν προσελεύσεις που αριθμούσαν χιλιάδες κόσμου.[3]
Ιστορικά, ο πρώτος οργανωμένος σύνδεσμος οπαδών του υπήρξε ο Σύνδεσμος Φιλάθλων Α.Ο. Τρίκαλα “Θύρα 4”. Πλέον, έχει μετονομαστεί σε Σύνδεσμος Φιλάθλων - “Σακαφλιάδες” με δυναμική παρουσία και δράση σε αρκετά επίπεδα.[4] Τον προπομπό των Σακαφλιάδων αποτέλεσε ο ανεπίσημος σύνδεσμος των Hobo Boys, που πρώτος οργάνωσε και δημιούργησε θερμή ατμόσφαιρα σε αγώνες του ΑΟΤ.
Ποδοσφαιριστές
Τρέχουσα σύνθεση
Αγωνιστική περίοδος 2011-12:[5]
|
|
| Προπονητής | Γιώργος Βαζάκας |
| Βοηθός προπονητή | Βασίλης Καλογιάννης |
| Γυμναστής | Αντώνης Ανδρουλάκης |
| Φυσικοθεραπευτής | Κώστας Σακελλάρης |
| Ιατρός | Νίκος Διαλεσιώτης |
| Φροντιστής | Παναγιώτης Καλαμάρας |
Σύνολο εμφανίσεων-τερμάτων
Οι εξής έχουν συμπληρώσει 200 εμφανίσεις ή/και 25 τέρματα με τη φανέλα του ΑΟ Τρίκαλα στα πρωταθλήματα όλων των κατηγοριών:
|
|
Δύο παλαίμαχοι του ΑΟ Τρίκαλα συμπεριλαμβάνονται από τον Πανελλήνιο Σύνδεσμο Αμοιβόμενων Ποδοσφαιριστών ΠΣΑΠ στην έκδοσή του "Οι Κορυφαίοι των Γηπέδων" με βιογραφίες 500 Ελλήνων και ξένων άσων.
Σωτήρης Καλαντζής
Σωτήρης Καλαντζής: «Ηγετική φυσιογνωμία, αγωνίστηκε για την ομάδα με ιδιαίτερη επιτυχία όντας αυτός που κατεύθυνε με μαεστρία τους υπόλοιπους. Γεννημένος το 1945, ο Σωτήρης έγινε το νεότερο ιδρυτικό μέλος του ΑΟ Τρίκαλα το 1963 μετά τη συγχώνευση του Αχιλλέα και της ΑΕΤ, στην οποία υπολογιζόταν ως βασικό στέλεχος από την ηλικία των 13! Επιτελικός μέσος με ιδιαίτερη ικανότητα στη δημιουργία παιχνιδιού, καλή τεχνική κατάρτιση, αλλά και άνεση στο σκοράρισμα...
... Από τους κορυφαίους σκόρερς του ΑΟΤ είχε υποχρεώσει σε ήττα τον Ολυμπιακό, όταν με δικό του γκολ το 1965 οι νεοφώτιστοι νίκησαν 3-2. Βρέθηκε πολύ κοντά να μεταγραφεί στην ΑΕΚ, τελικά όμως δεν έφυγε από την πόλη του καθώς δεν ευνόησαν τότε οι συνθήκες να μετακινηθεί στην Αθήνα. Έπειτα από 13ετή προσφορά αποσύρθηκε στα 31, αν και θα μπορούσε να συνεχίσει για καιρό ακόμη. Ένα αστείρευτο ταλέντο, το οποίο δεν πρόκειται να ξεχάσουν οι Τρικαλινοί φίλαθλοι, αλλά και όλοι όσοι τον είδαν να αγωνίζεται.»
Σημ.: 6 περίοδοι στην Α' Εθνική με 151 συμμετοχές (5 ως αλλαγή) και 26 τέρματα (1 πέναλτι), μέλος της 2ης καλύτερης 11άδας του πρωταθλήματος 1971-72.
Παύλος Μπεβενίου
Παύλος Μπεβενίου: «Αν και βραχύσωμος, πάντα απειλητικός και επικίνδυνος για τους αντιπάλους. Κέρδιζε πέναλτι με ευκολία, πολλές φορές ήταν ο σκόρερ της ομάδας και τον διέκρινε τεχνική κατάρτιση και ευελιξία. Γεννήθηκε στις 23 Αυγούστου 1945 από Ελληνίδα μητέρα, Ιταλό πατέρα και με το επίθετο "Μπενενίου" που αργότερα άλλαξε. Στα 16 είχε την ευκαιρία να ενταχθεί στη δεύτερη ομάδα της Μίλαν ή στην Πάντοβα, ο πατέρας όμως δεν τον άφησε, καθώς δεν ήθελε ο γιός του να ασχοληθεί με το ποδόσφαιρο. Παρ' όλα αυτά, ο Παύλος πήγε στη Δήμητρα Τρικάλων και το 1965 φόρεσε τη φανέλα του ΑΟ Τρίκαλα.
Ο πατέρας του τον είδε μόνο μία φορά στο γήπεδο, όπου έπαιζε ακραίος επιθετικός και στις δύο μεριές. Αγωνίστηκε αμέσως στην Α' Εθνική και το 1969, παρά τον υποβιβασμό, πραγματοποίησε την καλύτερη χρονιά του σημειώνοντας 11 στα 30 γκολ του ΑΟΤ. Το 1972 στη Ν. Φιλαδέλφεια πέτυχε το 2-1 στο 87', με την ΑΕΚ να χάνει πλέον οριστικά τον τίτλο από τον Παναθηναϊκό και το ΠΡΟ-ΠΟ να μη βγάζει 13άρι. Κατόπιν τον ζήτησε μαζί με τον Καλαντζή η ΑΕΚ, αλλά η διπλή μεταγραφή χάλασε την τελευταία στιγμή. Αναδείχτηκε πρώτος σκόρερ Β' Εθνικής όταν επέστρεψε στη Δήμητρα έπειτα από 10 χρόνια στον ΑΟΤ και το 1977 βρέθηκαν αντιμέτωποι. Για συναισθηματικούς λόγους έπαιξε μόνο στο ματς του α' γύρου.»
Σημ.: 5 περίοδοι στην Α' Εθνική με 97 συμμετοχές (5 ως αλλαγή) και 17 τέρματα (4 πέναλτι).
Άλλοι διακεκριμένοι παίκτες
Οι εξής άρχισαν την καριέρα τους με τον ΑΟ Τρίκαλα για να μεταγραφούν σε μεγαλύτερα σωματεία (κατά χρονολογική σειρά):
| Όνομα (διάστημα στον ΑΟΤ) | μεταγραφή σε |
|---|---|
| Απόστολος Τόσκας (1965-1969), Γιώργος Σιδηρόπουλος (1968-1973), Βαγγέλης Παραπραστανίτης (1973-1980) | ΑΕΚ |
| Βασίλης Αλεξίου (έως 1976), Λάκης Κατσιάκος (1971-1977) | Παναθηναϊκό |
| Βαγγέλης Σκούτας (έως 1980), Γιώργος Κολτσίδας (1988-1992) | Άρη |
| Δημήτρης Γκένας (έως 1986) | Ολυμπιακό |
| Λαζάρ Ράντοβιτς (1965 από την Παρτιζάν Βελιγραδίου) | Αϊντχόφεν Ολλανδίας |
ο τελευταίος είχε ήδη 7 εμφανίσεις στην εθνική Γιουγκοσλαβίας,[6] ενώ με την Ελλάδα χρίστηκαν διεθνείς και οι τρεις της ΑΕΚ (γεγονός που επιβράβευε την επιλογή της για ενίσχυση με ποδοσφαιριστές του νομού Τρικάλων, όπως παλαιότερα οι Καλαντζής-Μπεβενίου)
ο Γιώργος Σιδηρόπουλος αποτελεί χρονικά το δεύτερο τερματοφύλακα στην ιστορία της Α' Εθνικής και τον πρώτο με ελληνική υπηκοότητα ο οποίος χρίστηκε σκόρερ (εκτέλεσε εύστοχα πέναλτι στο ΑΟΤ-Παναθηναϊκός 1-2, 12 Μαρτίου 1972), έπειτα από το διεθνή με την Κύπρο Ανδρέα Φιλώτα του Ολυμπιακού Λευκωσίας την περίοδο 1967-68.[7]
Στην Α' Εθνική
Ως βασικά στελέχη κατά την περίοδο 1964-65 της παρθενικής συμμετοχής, αγωνίζονταν οι:
Φ. Κόκκαλης (κορυφαίος αριστερός αμυντικός του επόμενου πρωταθλήματος!), Μάκης Χαριτίδης (6ος σκόρερ το 1964-65 με 14 γκολ, ρεκόρ έτους για τον ΑΟΤ στη μεγάλη κατηγορία), Μίμης Ζάχος, Σωτήρης Καλαντζής, Γ. Πανταζής, Γιάννης Κλαπανάρας (τεχνικός μετά στο σύλλογο), Γιώργος Μακρής (επίσης), Δ. Μπρουζούκης, Τ. Κακαβίτσας, Λύμπος, Τζωρτζής, Μαυρίκος, Χρ. Πουλιάνας και Κ. Τζελαλίδης, οι οποίοι κατά το δεύτερο γύρο πλαισιώθηκαν με το διεθνή Λαζάρ Ράντοβιτς από το Μαυροβούνιο και το Μίχαλι Μέσαρος από την Ουγγαρία (ή Γιουγκοσλαβία), τους πρώτους (κρυφο)επαγγελματίες ξένους στην ιστορία της Α' Εθνικής.[8] [9]
Κατά την επόμενη δεκαετία και σπουδαιότερη της ιστορίας του σωματείου, εντάχθηκαν στο δυναμικό του οι:
Ζυγουλίκας, Απόστολος Τόσκας (παρά τον υποβιβασμό, 3ος καλύτερος κεντρικός αμυντικός του 1968-69 και άμεσα στην ΑΕΚ), Γιάννης Ζαφειρόπουλος (έπειτα προπονητής), Μιχαηλίδης, Ραχαβέλιας, Παύλος Μπεβενίου, Νίκας, Θανάσης Συνάτκας (επαναπατρισμένος Έλληνας της Ουγγαρίας - από τον Ολυμπιακό), Γιώργος Σιδηρόπουλος (κορυφαίος τερματοφύλακας του 1971-72, τον "άρπαξε" η ΑΕΚ με τον υποβιβασμό του επόμενου χρόνου), Μυλωνάς, Παπασίμος, Γιάννης Χονδρός, Φωτόπουλος (από τον Εθνικό), Λάκης Κατσιάκος και Οδυσσέας Βακάλης (δανεικός από τον Παναθηναϊκό το 1972-73).
Τέλος, από τους βασικούς την περίοδο 1999-00 (επιστροφή μετά 26ετία και άμεσος υποβιβασμός) αξιοσημείωτη πορεία είχαν ήδη ή σημείωσαν: ο Δημήτρης Μπουγάς (κυπελλούχος το 1998 με τον Πανιώνιο), ο Σάσα Γιοβάνοβιτς από τη Σερβία, ο τερματοφύλακας Δημήτρης Κοτταράς και ο νεαρός τότε Γιάννης Χλωρός.
Τεχνικοί
Πρώτος προπονητής στην ιστορία του ΑΟ Τρίκαλα υπήρξε το 1963 ο πρώην διεθνής τερματοφύλακας του Πανιωνίου, Νίκος Πεντζαρόπουλος, ο οποίος δεν πανηγύρισε την άνοδο στην ανώτατη κατηγορία, καθώς στη διάρκεια της περιόδου ανέλαβε ο Βασίλης Πελίγκος και ακολούθησε ο Στέφαν Καραμφίλοβιτς. Αυτός υπήρξε και ο επικεφαλής κατά την παρθενική συμμετοχή στην Α' Εθνική το 1964-65, όπου και εξασφαλίστηκε η παραμονή.
Με τον Αλεξάντερ Πέτροβιτς ο ΑΟΤ είχε τη σημαντικότερη επιτυχία της ιστορίας του, την 11η θέση στο επόμενο πρωτάθλημα, αλλά γνώρισε και τον υποβιβασμό αμέσως έπειτα (ο Γιουγκοσλάβος θα επιστρέψει για μικρό διάστημα επί 3ης κατηγορίας, μετά 16 χρόνια!).
Πέραν του Καραμφίλοβιτς, τρεις ακόμη προβίβασαν την ομάδα στα "μεγάλα σαλόνια":
το 1968 ο Νίκος Μπαϊρακτάρης, το 1971 ο Ανδρέας Σταματιάδης (ο νεότατος, τότε, πρώην διεθνής επιθετικός της ΑΕΚ και αργότερα τεχνικός της εθνικής Ελπίδων) και το 1999 ο Μιχάλης Φιλίππου.
Στις μικρότερες κατηγορίες την ανέβασαν τρεις παλαίμαχοι -συμπτωματικά- του ΠΑΟΚ:
Χρήστος Τερζανίδης στη Β' Εθνική το 1984, Παναγιώτης Κερμανίδης στη Β' το 1991 και Γιώργος Σκαρτάδος στη Γ' το 2005, με όλους να προσλαμβάνονται μεσούσης της περιόδου.
Το ίδιο συνέβη και στην άνοδο του 1999, όταν το Σέρβο Στέβαν Όστοϊτς αντικατέστησε ο παίκτης-προπονητής Μιχάλης Ιορδανίδης και τελικά ο Φιλίππου, ο οποίος είναι μεταξύ εκείνων που, περισσότερο από τους υπόλοιπους, έχουν συνδέσει το όνομά τους με τα Τρίκαλα:
| διάστημα | προσ-λήψεις | αγωνιστ. περίοδ. |
άνοδοι | υποβιβασμοί | ||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Γιάννης Κλαπανάρας |
17ετία 1975-1992 |
7 | 8 | — | ανέλαβε ενδιάμεσα: 1983 (στη Γ') και 1992 (στη Γ') |
τη μοναδική φορά που δεν αποτέλεσε λύση ανάγκης, ολοκλήρωσε 2 συνεχείς περιόδους (1979-1981 σε Β'). Το αυτό πέτυχε μόνον ο Αλεξάντερ Πέτροβιτς (1965-1967 σε Α'). |
| Μιχάλης Φιλίππου |
13ετία 1995-2008 |
6 | 8 | ανέλαβε ενδιάμεσα: 1995 (στη Β') και 1999 (στη Α') |
ανέλαβε ενδιάμεσα: 2001 (στη Γ') και 2007 (στη Δ') |
άνοδος σε 2 κατηγορίες, αλλά και υποβιβασμός σε 3 |
| άρχισε τη χρονιά: 2000 (στη Β') |
δεν υπήρξε ολοκληρωμένη περίοδος στις 8 του | |||||
| Ζόραν Μπάμποβιτς |
15ετία 1995-2010 |
4 | 6 | αντικαταστάθηκε προς το τέλος: 2010 (στη Β') |
ανέλαβε ενδιάμεσα: 2000 (στη Β') |
μόνος που 3 φορές διατήρησε τη θέση του και το επόμενο έτος (Καραμφίλοβιτς-Φιλίππου από 2), κάτι που συνέβη μόλις 18 φορές στον ΑΟΤ |
| άρχισε τη χρονιά: 2001 (στη Γ') |
είχε ολοκληρωμένη περίοδο (1996-97 σε Β'), μία από τις μόλις 10 σε 50 χρόνια και τη μοναδική μετά το 1980-81 (Κλαπανάρας σε Β') |
Άλλοι γνωστοί τεχνικοί που συνεργάστηκαν με το σύλλογο είναι κατά σειρά οι:
Στέφανος Πετρίτσης, Νίκος Πάγκαλος, Νταν Γεωργιάδης, Παύλος Γρηγοριάδης, Νίκος Στριμπέλης, Στέφανος Γαϊτάνος, Γιώργος Παράσχος, Νίκος Γκουλής, Βασίλης Αντωνιάδης, Μιχάλης Ζιώγας, Γιώργος Βαζάκας, Σταύρος Διαμαντόπουλος και Σάββας Παντελίδης (ο τελευταίος από τους 5 που χρησιμοποιήθηκαν την περίοδο 2009-10 της πλέον πρόσφατης ανόδου στη Β' Εθνική).
Ο ΑΟ Τρίκαλα διαθέτει γενικά τη φήμη του "προπονητοφάγου" σωματείου, με περίπου 120 προσλήψεις τεχνικών (συμπεριλαμβάνονται οι υπηρεσιακοί) στο μισό αιώνα από την ίδρυσή του, δηλαδή 2,5 ανά έτος. Συχνά ήταν πρόσωπα που επανέρχονταν στον πάγκο της ομάδας, με αποτέλεσμα να πρόκειται για 85 συνολικά, εκ των οποίων οι 7 (με 13 προσλήψεις) από το εξωτερικό, κυρίως τα Βαλκάνια.
Μόνον οι Πέτροβιτς και Κλαπανάρας συμπλήρωσαν το μέγιστο διάστημα συνεχούς παραμονής των 2 αγωνιστικών περιόδων (με τελευταία το 1981), μόλις 18 φορές ξεκίνησε το πρωτάθλημα με τον προπονητή που ολοκλήρωσε το προηγούμενο (τελευταίος το 2008 ο Δημήτρης Νόλης) και μόνο 10 διατηρήθηκε ο ίδιος καθ' όλη τη διάρκεια της χρονιάς (τελευταία το 1996-97 ο Μπάμποβιτς).
Σις δεκαετίες '80 και '90 της εναλλαγής μεταξύ 2ης και 3ης κατηγορίας, ήταν συνηθισμένη η χρησιμοποίηση 3 έως και 5 διαφορετικών την περίοδο, αλλά το 2005-06 αυτοί έγιναν 6 και την αμέσως επόμενη το ρεκόρ έφτασε στους 8 σε 32 αγώνες για το πρωτάθλημα, με δύο μάλιστα (Γιώτης Τσαλουχίδης και Φιλίππου) να έχουν απολυθεί κατά το προηγούμενο από τον ίδιον ακριβώς πρόεδρο! Όπως ήταν φυσικό, ο ΑΟΤ δεν απέφυγε τη Δ' Εθνική για δεύτερη φορά στην ιστορία του.
Παραπομπές - σημειώσεις
↑ to: 1,0 1,1 ΕΠΣ Τρικάλων
↑ ως ανεξάρτητο ποδοσφαιρικό τμήμα του Μουσικογυμναστικού Συλλόγου Τρικάλων, με επικεφαλής τον Αλέκο Πιτυρίγκα και υπό την ονομασία Διάπλασις Νέων Τρικάλων. Με τροποποίηση του καταστατικού της το 1926, μετονομάστηκε σε Ποδοσφαιρικό Όμιλο Τρικάλων "Ο Αχιλλεύς".
↑ Φίλαθλοι Α.Ο. Τρίκαλα
↑ Οι Σακαφλιάδες και η σχέση τους με τον ΑΟΤ
↑ Σύνθεση 2011-12
↑ βάση δεδομένων ευρωπαϊκών εθνικών ομάδων ποδοσφαίρου eu-football.info
↑ "Το έπος της Α' Εθνικής", Γιώργος Ν. Παγιωτέλης, σειρά άρθρων-αφιερωμάτων περιοδ. «Οι ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΙ» (τχ. 21), Αθήνα Σεπτ 1995, σελ. 28
↑ "Το έπος της Α' Εθνικής", Γιώργος Ν. Παγιωτέλης, σειρά άρθρων-αφιερωμάτων περιοδ. «Οι ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΙ» (τχ. 12), Αθήνα Σεπτ 1994, σελ. 47
↑ πρώτος ξένος γενικά υπήρξε ο Σύριος ενδιάμεσος κυνηγός (μέσα αριστερά) Ιμπραήμ Μουχραμπί της ΑΕΚ. Ο ίδιος αποτελεί και τον πρώτο ξένο σκόρερ, καθώς στο ντεμπούτο του κατά την πρεμιέρα του 1962-63 πέτυχε χατ τρικ στο 7-2 επί του Αιγάλεω, αναδεικνυόμενος 3ος σκόρερ της ΑΕΚ (πίσω από Νεστορίδη, Παπαϊωάννου) τελικά και βοηθώντας την να κατακτήσει τον τίτλο.
Πύλη Ποδόσφαιρο
Πηγές
"Αθλητική ιστορία των Τρικάλων - Τόμος Β': ποδόσφαιρο", Βασίλειος Δ. Πελίγκος, έκδοση Φιλολογικού Ιστορικού Λογοτεχνικού Συνδέσμου ΦΙΛΟΣ Τρικάλων (εκτύπωση Κυριακίδη Αφοί), Θεσσαλονίκη 1993 (ISBN: 960-343-225-3)
ΕΤ-Sports (σελ. 9), 4 Φεβρουαρίου 2008
Επίσημος ιστότοπος Α.Ο. Τρίκαλα
Ο ΘΡΥΛΙΚΟΣ ΑΟΤ -> Η ΠΡΟΪΣΤΟΡΙΑ, 3kala.gr
"Το έπος της Α' Εθνικής", Γιώργος Ν. Παγιωτέλης, σειρά αφιερωμάτων περιοδικού «Οι ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΙ» (τεύχη 12, 13, 16, 19 και 20), Αθήνα 1994 και 1995
"Σήματα & χρώματα • Η γέννηση... και η ιστορία τους", Βαγγέλης Κουκούλογλου, Εκδόσεις Γ. Γεωργαλάς, Αθήνα 2000 (ISBN: 960-8476-15-2)
Στατιστικά στοιχεία πρωταθλημάτων Α' κατηγορίας Ελλάδας, Galanis Sports Data
"Οι κορυφαίοι των γηπέδων • Βιογραφίες 500 Ελλήνων και ξένων ποδοσφαιριστών", συλλογικό έργο, έκδοση Πανελληνίου Συνδέσμου Αμειβομένων Ποδοσφαιριστών ΠΣΑΠ, Αθήνα 2010
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Επίσημος ιστότοπος του Α.Ο. Τρίκαλα
Επίσημος ιστότοπος των οπαδών του Α.Ο. Τρίκαλα
Στάδιο Τρικάλων
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
