.
Ο ΑΟ Κεντρικού Φαλήρου, όπως ονομάζεται σήμερα, ή ΑΕΚ Φαλήρου όπως λεγόταν ως το 1970, ή "Αιολικός Τζιτζιφιών", όπως ήταν το αρχικό όνομα, είναι ένα ιστορικό ποδοσφαιρικό σωματείο με έδρα τη συνοικία Τζιτζιφιές της Καλλιθέας, που ιδρύθηκε το 1930. Μετέχει στα πρωταθλήματα της Ε.Π.Σ. Πειραιώς από το 1945. Τη σεζόν 1966-67 αγωνίστηκε στη Γ΄ Εθνική και κατέκτησε τον τίτλο. Όμως, δεν κέρδισε την άνοδό της στη Β΄ Εθνική. Από το 1970 μετονομάστηκε σε "ΑΟ Κεντρικού Φαλήρου". Ως "ΑΟΚ Φαλήρου" έχει αγωνιστεί τέσσερις σεζόν στη Δ΄ Εθνική (1988-1992). Το 2011 μετέχει στη Β΄ κατηγορία της ΕΠΣΠ. Επίσης, διατηρεί τμήμα μπάσκετ. Έχει χρώματα μπλε και άσπρο και έμβλημα το περιστέρι της ειρήνης (που μεταφέρει ένα κλαδί ελιάς). Ως έδρα χρησιμοποιεί το "Δημοτικό Γήπεδο Παραλίας Τζιτζιφιών" χωρητικότητας 700 θεατών.
Είναι διαφορετικό σωματείο από την ΑΕΚ Πειραιώς.
Ιστορικές πληροφορίες
Ο Αιολικός Φαλήρου
Ο "Α.Ο. Αιολικός Τζιτζιφιών Καλλιθέας" αναφέρεται από την προπολεμική περίοδο ως ανεξάρτητος ποδοσφαιρικός σύλλογος αλλά και ως αθλητικός σύλλογος. Ιδρυτής του, το 1930, ήταν ο φίλαθλος Ιατρίδης και ανέπτυξε κυρίως τα τμήματα στίβου και αθλοπαιδιών με επιτυχία. Τον Οκτώβριο του 1938 απέκτησε γυμναστήριο στις Τζιτζιφιές, έπειτα από ενέργειες του δημάρχου Καλλιθέας Ι. Αραπάκη, το οποίο εγκαινίασε διοργανώνοντας τρισυλλογικούς αθλητικούς αγώνες με τον Α.Ο. Νέας Σμύρνης (μετέπειτα Μίλωνα) και τη Γ.Ε. Μοσχάτου.[1] Το αποκορύφωμα της δράσης του ήταν το 1939, όταν κατέκτησε το πανελλήνιο εφηβικό πρωτάθλημα στίβου. Δυνατή ομάδα στίβου με 150 αθλητές είχε και τα πρώτα μεταπολεμικά χρόνια. Κατέκτησε το πρωτάθλημα Β΄ κατηγορίας το 1945 και τερμάτισε στη 3η θέση στο πρωτάθλημα βόλεϊ το 1947.
Το 1945 εντάχθηκε στην ΕΠΣ Πειραιώς ως Αιολικός Φαλήρου (Τζιτζιφιών), ο οποίος ως τα τέλη της δεκαετίας του '50 είχε σταθερή παρουσία στις μικρές κατηγορίες του Πειραιά: Β΄, Γ΄ και Δ΄. Τον Απρίλιο του 1950 υπήρξε συμφωνία με τον Παντζιτζιφιακό να συγχωνευτούν και να δημιουργήσουν την "ΑΕ Κεντρικού Φαλήρου".[2] Όμως, η συγχώνευση ματαιώθηκε.[3] Το 1951 ο Παντζιτζιφιακός απορροφήθηκε από τον Αιολικό, ο οποίος το Μάρτιο του 1952 μετονομάστηκε σε "Α.Ε. Κεντρικού Φαλήρου (Τζιτζιφιών)"[4] και εξέλεξε νέο Δ.Σ.[5] Εντούτοις, ως το 1956 συνέχισε να αναφέρεται ως Αιολικός ή "ΑΕ Κεντρικού Φαλήρου (Αιολικός)". Η μετονομασία καθιερώθηκε από τη σεζόν 1956-57. Το 1959 αναφέρεται ως "ΑΕΚ Φαλήρου Αιολικός" και από το 1960 ως "ΑΕΚ Φαλήρου" σκέτα. Ως τότε δεν είχε ξεφύγει από τις μικρές τοπικές κατηγορίες.
Η ΑΕΚ Φαλήρου πρωταθλήτρια Γ΄ Εθνικής
Η δεκαετία του '60 υπήρξε η καλύτερη περίοδος στην ιστορία της ΑΕΚ Φαλήρου. Το 1963 ανέβηκε για πρώτη φορά στην Α΄ κατηγορία και το 1966 κατέκτησε τον τίτλο της Ε.Π.Σ. Πειραιώς και διεκδίκησε την άνοδο στη Β΄ Εθνική. Τελικά, εντάχθηκε στη Γ΄ Εθνική, που είχε δημιουργηθεί τότε πειραματικά. Το 1966-67 κέρδισε τον τίτλο στον όμιλό της και ταυτόχρονα την άνοδο στη Β΄ Εθνική. Οι φίλαθλοι των Τζιτζιφιών πανηγύριζαν και έκαναν όνειρα ακόμα και για άνοδο στην Α΄ Εθνική την επόμενη σεζόν καθώς είχαν πολύ δυνατή ομάδα, που περιλάμβανε μεταξύ άλλων τους: Γιάννη Γιαννακόπουλο (διεθνή, πρώην του Πανιωνίου), Παπαδόπουλο (τερμ.), Σιατούνη, Φρατζεσκάκη, Σιδερά, Κουμουτσάκο, Ταρίφα, Ζήγα, Κοντιζά και Καραμιχάλη. Με προπονητή τον παλιό διεθνή τερματοφύλακα Κώστα Βαλλιάνο, σε 16 αγώνες στον Α' υποόμιλο του 2ου ομίλου, πέτυχε 9 νίκες 4 ισοπαλίες 3 ήττες (τέρματα 42-15), ενώ στους αγώνες μπαράζ για την άνοδο με τον πρωταθλητή του άλλου υποομίλου, Ολυμπιακό Λουτρακίου, νίκησε δύο φορές με σκορ 3-2 εκτός έδρας και 3-2 εντός.
1966-67 (2ος όμιλος/Α΄ υποόμιλος): 1η θέση, 38 β. (42-15).
Τελικός 2ου ομίλου: ΑΕΚ Φαλήρου - Ολυμπιακός Λουτρακίου: 3-2, 3-2.
Όμως, δεν έμελλε να γίνει πραγματικότητα το όνειρο των φιλάθλων των Τζιτζιφιών, αφού η επικρατήσασα χούντα της 21ης Απριλίου προχώρησε σε αναδιάρθρωση των κατηγοριών και μείωση των σωματείων Β΄ εθνικής. Επίσης, η Γ΄ εθνική καταργήθηκε και η ΑΕΚ βρέθηκε ξανά στην Α΄ Πειραιά. Το 1969 αναδείχθηκε δευτεραθλήτρια της ΕΠΣΠ (πρωταθλήτρια Α΄ ομίλου) και μετείχε στο Ειδικό ερασιτεχνικό πρωτάθλημα για την άνοδο στη Β΄ Εθνική χωρίς επιτυχία.
Η μετονομασία σε ΑΟΚ Φαλήρου/Νέο Φάληρο
Ως το 1970 η ομάδα αναφέρεται ως ΑΕΚ. Όμως, υπήρχε γενική εντολή από τη χουντική Γενική Γραμματεία Αθλητισμού οι ομάδες που φέρουν στον τίτλο τους τη λέξη "Ένωση" να την αφαιρέσουν και να χρησιμοποιήσουν άλλες λέξεις (π.χ. "Όμιλος", "Σύλλογος"). Έτσι από 1ης Νοεμβρίου 1970 η ΑΕΚ Φαλήρου μετονομάστηκε σε ΑΟΚ Φαλήρου, δηλαδή "Αθλητικός Όμιλος Κεντρικού Φαλήρου", όνομα με το οποίο αγωνιζόταν ως το 1974.
Το 1974 επανέφερε αρχικά την παλιά ονομασία "ΑΕΚ" αλλά τελικά καθιέρωσε το όνομα "Νέο Φάληρο". Συνέχισε να αγωνίζεται στην Α΄ Πειραιά ως το 1983 που υποβιβάστηκε. Έπειτα από τρεις σεζόν στη Β΄ κατηγορία κατάφερε με δυο συνεχόμενες ανόδους, το 1988 να βρεθεί στη Δ΄ Εθνική, όπου επανέφερε το όνομα "ΑΟΚ Φαλήρου". Παρέμεινε για τέσσερις συνεχόμενες σεζόν και στη συνέχεια υποβιβάστηκε. Από το 1992 μέχρι σήμερα μετέχει στην Α΄ ή στη Β΄ Πειραιά.
Στη Δ΄ Εθνική
Ο ΑΟΚ Φαλήρου αγωνίστηκε τέσσερις σεζόν στη Δ΄ Εθνική και είχε την εξής πορεία:
1988-89 (Γ΄ όμιλος): 15η/18 ομ., 30 β. (26-31).
1989-90 (Ε΄ όμιλος): 10η/19 ομ., 38 β. (58-53).
1990-91 (7ος όμιλος): 9η/22 ομ., 46 β. (61-42).
1991-92 (4ος όμιλος): 14η/20 ομ., 35 β. (39-48), υποβιβάστηκε.
Τμήμα μπάσκετ
Το 1958 αναφέρεται για πρώτη φορά λειτουργία τμημάτων μπάσκετ και βόλεϊ της ΑΕΚ Φαλήρου, που μετείχαν στα τοπικά πρωταθλήματα. Αργότερα η δράση τους αδράνησε.
Τη δεκαετία του '80 ο ΑΟΚ Φαλήρου διατηρούσε τμήμα μπάσκετ γυναικών, το οποίο το 1989 κατέκτησε το πρωτάθλημα της ΕΣΚΑ και στη συνέχεια έλαβε μέρος στο πρωτάθλημα Β΄ Εθνικής 1989-90.
Τίτλοι
Πανελλήνιο πρωτάθλημα στίβου εφήβων: 1939.
Πρωτάθλημα στίβου Β΄ κατηγορίας:΅1945.
Πρωτάθλημα ποδοσφαίρου Γ΄ Εθνικής: 1966-67.
Πηγές
Πύλη Ποδόσφαιρο
ΑΟΚ Φαλήρου
"Η ΑΕΚ Φαλήρου στη Β΄ Εθνική", εφ. "Αθλητική Ηχώ" 12/6/1967.
"Η ΑΕΚ Φαλήρου υπεράξια πρωταθλήτρια Γ΄ Εθνικής", εφ. "Αθλητική Ηχώ" 24/6/1967.
Ο "Αιολικός", το θαυμάσιο αθλητικό σωματείο των Τζιτζιφιών, εφ. "Αθλητική Ηχώ", 27/10/1947.
Αναφορές
↑ "Αθλητικόν Βήμα", 28/10/1938, ψηφ. σελ. 645.
↑ Αθλ. Ηχώ, 24/4/1950.
↑ Αθλ. Ηχώ, 24/11/1950.
↑ "Αθλητική Ηχώ", 29/3/1952.
↑ Αθλ. Ηχώ, 11/4/1952.
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
