Πρόκειται για μια μεγάλων διαστάσεων πλημμύρα, που περιγράφεται στο βιβλίο της Γένεσης στην Αγία Γραφή. Η αφήγηση περιγράφει το πώς ο Θεός προειδοποίησε τον Νώε για τον κατακλυσμό αυτόν και τον καθοδήγησε να κατασκευάσει μια κιβωτό για να σωθεί αυτός και τα ζώα που πήρε μαζί του σε αυτή. Η αφήγηση αναφέρει ότι ο κατακλυσμός αυτός, έγινε εξ' αιτίας της ηθικής κατάπτωσης του αρχαίου εκείνου κόσμου, ενώ ο Νώε διασώθηκε, εξ' αιτίας της ακεραιότητας του χαρακτήρα του σε σύγκριση με τους συγχρόνους του.

Οι διαφορετικές ερμηνείες για την προκατακλυσμιαία κοινωνία

Καθώς η Γένεση αναφέρεται σε μακρινές εποχές της ανθρωπότητας, για τις οποίες δεν είχαμε μέχρι πρόσφατα επιστημονικές μαρτυρίες, η σύγχρονη επιστημονική έρευνα, οδήγησε σε μια αναθεώρηση των κλασσικών ερμηνειών, σε ζητήματα που σχετίζονται με τον Κατακλυσμό του Νώε.

Ως προς την προκατακλυσμιαία κοινωνία, ήδη από την αρχαιότητα υπήρχε μια σύγχυση, για την έννοια των πρώτων εδαφίων του έκτου κεφαλαίου της Γενέσεως. Εκεί μιλάει για κάποιους «υιούς του Θεού» που παντρεύθηκαν τις «θυγατέρες των ανθρώπων», και για κάποιους γίγαντες. Αυτό μερικοί το κατανοούσαν ότι μιλάει για κάποια αγγελικά όντα που ενανθρώπισαν και παντρεύτηκαν με γυναίκες ανθρώπων και τεκνοποίησαν κάποιους βίαιους γίγαντες με το όνομα Νεφιλείμ. Και ότι αυτή η κακή κατάσταση, οδήγησε στον Κατακλυσμό. Αυτή ήταν μια θέση που υποστηρίχθηκε και διαδόθηκε από διάφορα απόκρυφα βιβλία, που δεν αποτελούν μέρος της Αγίας Γραφής. Όμως η συντριπτική πλειονότητα των Χριστιανών, και μάλιστα των Χριστιανών Πατέρων, αρνήθηκε με βδελυγμία την άποψη αυτή.

Σύμφωνα με την πλειονότητα των Χριστιανών διαχρονικά, ως σήμερα, (και σε αυτό οι Ορθόδοξοι ερμηνευτές είναι σήμερα απόλυτα σύμφωνοι), η αφήγηση αυτή δεν έχει καμία σχέση με αγγέλους, αλλά πρόκειται για την επιμειξία του εκλεκτού λαού που υπήρξαν απόγονοι του Αδάμ, με τους γύρω λαούς, απογόνους του Κάιν, που ήταν ξεκομμένοι από τον Θεό. Και αυτή ακριβώς η επιμειξία, οδήγησε στον ξεπεσμό του εκλεκτού λαού, και στον Κατακλυσμό. Οι δε Νεφιλείμ, δεν ήταν τα προϊόντα της επιμειξίας αυτής, αλλά ένας από τους λαούς αυτούς, ο αρχαιότερος.

Εδώ όμως, λόγω μεταφραστικών λαθών της μετάφρασης των Εβδομήκοντα, υπάρχει μια ασυμφωνία μεταξύ των ερμηνευτών για το πώς ακριβώς εννοείται η αφήγηση αυτή. Και κατά τη συνήθη ερμηνεία, με τη φράση «υιοί του Θεού» πρέπει να κατανοηθούν οι καλοί απόγονοι του Ενώχ, ενώ με τη φράση: «θυγατέρες των ανθρώπων», πρέπει να εννοηθούν οι «έκφυλες» γυναίκες του κόσμου αυτού. Μια τέτοια ερμηνεία όμως, πάσχει από πάρα πολλά προβλήματα, που οδηγούν σε αναίρεσή της. Γι’ αυτό σήμερα, όλο και περισσότεροι ερμηνευτές, συμφωνούν ότι πρέπει να γίνει αποδεκτή η εξής ερμηνεία:

Η λέξη: «υιοί του Θεού», είναι κακή μετάφραση των Εβδομήκοντα, των Εβραϊκών λέξεων: «μπενέ ελοχίμ», που εκτός από «υιοί του Θεού», σημαίνει και «υιοί των ισχυρών», και αυτή είναι η σωστή της μετάφραση. Η δε λέξη: «θυγατέρες των ανθρώπων», είναι κακή μετάφραση των Εβδομήκοντα, των λέξεων: «μπενόθ χα Αδάμ», και θα έπρεπε να μεταφρασθεί: «θυγατέρες των Αδαμιτών». Έτσι δεν έχουμε πλέον κανένα ερμηνευτικό πρόβλημα, ώστε να χρειασθεί να υποθέσουμε ενανθρώπιση αγγέλων, όπως διδάσκουν τα απόκρυφα βιβλία.

Παρ’ όλα αυτά, σήμερα υπάρχουν ερμηνευτές που αποδέχονται αμφότερες τις ερμηνείες, ανάλογα με το δογματικό πλαίσιο της θρησκείας τους, ή τη δύναμη της συνήθειας.

Οι διαφορετικές ερμηνείες για τα γεγονότα του Κατακλυσμού

Στο θέμα του Κατακλυσμού επίσης, υπάρχουν αρκετές ερμηνευτικές διαφωνίες, που πηγάζουν και πάλι από την επιστημονική έρευνα. Και ενώ σε παλαιότερες εποχές, οι περισσότεροι ερμηνευτές κατανοούσαν τον Κατακλυσμό ως παγκόσμιο, και τον Νώε ως προπάτορα όλων των ανθρώπων, σήμερα η ερμηνεία αυτή, έχει δεχθεί σοβαρά πλήγματα.

Σήμερα οι επιστήμονες, επιμένουν ότι δεν έγινε ποτέ ένας παγκόσμιος κατακλυσμός, ενώ μπορούν να μας υποδείξουν και ιστορικά τεκμήρια της συνέχειας της ιστορίας διαφόρων εθνών, ακριβώς την εποχή που υποτίθεται ότι θα έπρεπε να έχουν πνιγεί όλοι. Μας διαβεβαιώνουν ότι δεν υπάρχει τόσο νερό στη γη, ώστε να σκεπάσει όλη την ξηρά, ότι οι πάγοι ήταν εκεί στους πόλους απείραχτοι από πολύ ενωρίτερα. Και ακόμα, μας διαβεβαιώνουν ότι ούτε τα βουνά ήταν χαμηλότερα από σήμερα, ώστε να μπορούν να χωρέσουν στα νερά του κατακλυσμού. Όσο για την επιστήμη της ζωολογίας, διαφωνεί και αυτή με τη σειρά της, επειδή για παράδειγμα, δεν έχουμε μαρσιποφόρα σε περιοχές έξω από την Αυστραλία, ενώ αν είχαν διασωθεί αυτά στον Κατακλυσμό, θα έπρεπε να τα έχουμε και σε άλλες περιοχές του πλανήτη, λιγότερο απομονωμένες. Χώρια που η ποικιλία των ζώων, δεν χωρούν στις αναφερόμενες διαστάσεις της Κιβωτού. Και οι δε βιολόγοι, αναλύοντας το DNA διαφόρων ζώων, μας διαβεβαιώνουν, ότι ΔΕΝ ξεκίνησαν από τη Μεσοποταμία οι κοινοί τους πρόγονοι, αλλά από πολλές διαφορετικές περιοχές του κόσμου, πολύ πριν από τον Αγιογραφικό χρόνο του Κατακλυσμού, που για μεν το Εβραϊκό κείμενο είναι περίπου στο 2.000 π.Χ., ενώ για τους Εβδομήκοντα περίπου στο 3.250 π.Χ.

Σε αυτούς, προστίθενται και οι αρχαιολόγοι, που ΠΡΑΓΜΑΤΙ βρήκαν κατάλοιπα του Κατακλυσμού γύρω στο 3.250 π.Χ., (πράγμα σύμφωνο με τους Εβδομήκοντα), αλλά μόνο στην περιοχή της Μεσοποταμίας (σερ Λέοναρντ Γούλευ). Και αυτό είναι μια σαφής μαρτυρία, για την κατεύθυνση που πρέπει κατά τους επιστήμονες να ακολουθήσουν οι ερμηνευτές της Αγίας Γραφής.

Σήμερα, στην Ορθόδοξη Εκκλησία, οι σοβαρότεροι ερμηνευτές, (Ιωήλ Γιαννακόπουλος, Ιερεμίας Φούντας κλπ), συμφωνούν ότι ο Κατακλυσμός ήταν τοπικός και όχι παγκόσμιος. Τα δε χωρία που μιλούν για «πάσαν την γην», κατά την ερμηνεία αυτή, πρέπει να εννοηθούν με την τοπική έννοια της λέξης: «γη της Μεσοποταμίας». Και η προσάραξη της Κιβωτού στο όρος «Αραράτ», πρέπει να εννοηθεί ως προσάραξή της σε κάποιον λόφο της λοφοσειράς «Αραρτού», στη βόρεια Μεσοποταμία, γιατί επειδή στα Εβραϊκά έχουμε μόνο σύμφωνα, η λέξη: «ρρτ» που υπάρχει στα Εβραϊκά, μπορεί να μεταφρασθεί και «Αραρτού» και όχι «Αραράτ» όπως εσφαλμένα αποδόθηκε στα Ελληνικά. Παράλληλα, η λέξη: «όρος», στην Αγία Γραφή έχει επίσης την έννοια της λέξεως: «λόφος» (π.χ. όρος των Ελαιών, κλπ), ενώ τα ζώα της κιβωτού, ήταν μόνο οι τοπικές ποικιλίες που διασώθηκαν.