.
Η παρθένος σήμερον
τον υπερούσιον τίκτει
και η γη το σπήλαιον
τω απροσίτω προσάγει.
Άγγελοι μετά ποιμένων
δοξολογούσι,
Μάγοι δε μετά αστέρος
οδοιπορούσιν
δι' ημάς γαρ εγεννήθη
παιδίον νέον, ο προ αιώνων Θεός.
α'
Την Εδέμ Βηθλεέμ
ήνοιξε, δεύτε, ίδωμεν
την τρυφήν εν κρυφή
ηύραμεν, δεύτερ, λάβωμεν
τα του παραδείσου,
εντός του σπηλαίου
εκεί εφάνη
ρίζα απότιστος
βλαστάνουσα άφεσιν
εκεί ευρέθη
φρέαρ ανόρυκτον,
ου πιείν Δαυίδ
πριν επεθύμησεν
εκεί παρθένος
τεκούσα βρέφος,
την δίψαν έπαυσεν ευθύς
την του Αδάμ και του Δαυίδ
διά τούτο προς τούτο
επειχθώμεν, που ετέχθη
παιδίον νέου, ο πρό αιώνων Θεός.
β'
Ο πατήρ της μητρός
γνώμη υιός εγένετο
ο σωτήρ των βρεφών
βρέφος εν φάτνη έκειτο
ον κατανοούσα,
φησίν η τεκούσα,
ειπέ μοι, τέκνον;
πως ενεσπάρης μοι;
και πώς ενεφύης μοι;
ορώ σε, σπλάγχνον,
και καταπλήττομαι,
ότι γαλουχώ
και ού νενύμφευμα
και σε μεν βλέπω
μετά σπαργάνων
την παρθενίαν δε ακμήν
εσφραγισμένη θεωρώ,
σύ γάρ ταύτην φυλάξας,
εγεννήθης ευδοκήσας,
παιδίον νέον, ο πρό αιώνων Θεός.
γ'
Υψηλέ βασιλεύ,
τι σοί και τοίς πτωχεύσασι;
ποιητά ουρανού
τι προς γηΐνους ήλυθας;
σπηλαίω ηράσθης
η φάτνη ετέρφθης;
ιδού ουκ έστι
τόπος τη δούλη σου
εν τω καταλύματι
ου λέγω τόπον,
αλλ' ουδέ σπήλαιον
ότι και αυτό
τούτο αλλότριον.
Και τη μεν Σάρρα
τεκούση βρέφος
εδόθη κλήρος γης πολλής,
εμοί δε, ουδέ φωλεός
εχρησάμην το άντρον,
ο κατώκησας βουλήσει
παιδίον νέον, ο πρό αιώνων Θεός.
δ'
Τα τοιαύτα ρητά
εν απορρήτω λέγουσα
και τον των αφανών
γνώστην καθικετεύουσα
ακούει των Μάγων
το βρέφος ζητούντων
ευθύς δε τούτοις
Τίνες υπάρχετε;
η κόρη εβόησεν.
Οι δε προς ταύτην
Σύ γάρ τις πέφυκας
ότι τον τοιούτον απεκύησας;
τίς ο πατήρ σου;
τίς η τεκούσα.
ότι απάτορος Υιού
εγένου μήτηρ και τροφός;
Ού το άστρον ιδόντες
συνήκαμεν, ότι ώφθη
παιδίον νέον, ο πρό αιώνων Θεός.
ε'
Ακριβώς γάρ ημίν
ο Βαλαάμ παρέθετο
των ρημάτων τον νούν
ων περ προεμαντεύσατο
ειπών ότι μέλλει
αστήρ σβεννύων
πάντα μαντεύματα
και τα οιωνίσματα
αστήρ εκλύων
παραβολάς σοφών
ρήσεις τε αυτών
και τα αινίγματα
αστήρ αστέρος
του φαινομένου
υπερφαιδρότερος πολύ
ως πάντων άστρων ποιητής
περί ού προεγράφη
εξ Ιακώβ ανατέλλει
παιδίον νέον, ο πρό αιώνων Θεός.
στ'
Παραδόξων ρητών
η Μαριάμ ως ήκουσε
τω εκ σπλάγχνων αυτής
κύψασα προσεκύνησε
και κλαίουσα είπε
Μεγάλα μοι τέκνον
μεγάλα πάντα
όσα εποίησας
μετά της πτωχείας μου.
Ιδού γαρ Μάγοι
έξω ζητούσι σε
των ανατολών
οι βασιλεύοντες
το πρόσωπόν σου
επιζητούσιν
και λιτανεύουσιν ιδείν
οι πλούσιοι του σου λαού
ο λαός σου γαρ όντως
εισίν ούτοι οις εγεννήθης
παιδίον νέον, ο πρό αιώνων Θεός.
ζ'
Επειδή ουν λαός
σός έστιν, τέκνον, κέλευσον
υπό σκέπην την σήν
γένωνται ίνα ίδωσι
πενίαν πλουσίαν,
πτωχείαν τιμίαν
αυτόν σε δόξαν
έχω και καύχημα
διό ούκ αισχύνομαι
αυτός ει χάρις
και η ευπρέπεια
της σκηνής καμού
νεύσον εισέλθωσιν
ουδέν μοι μέλει
της ευτελείας
ως θησαυρόν γαρ σε κρατώ,
ον βασιλείς ήλθον ιδείν,
βασιλέων και μάγων
εγνωκότων ότι ώφθης
παιδίον νέον, ο πρό αιώνων Θεός.
η'
Ιησούς ο Χριστός
όντως τε και Θεός ημών,
των φρενών αφανώς
ήψατο της μητρός αυτού
εισάγαγε, λέγων,
ους ήγαγον λόγω
εμός, γαρ λόγος
τούτοις επέλαμψεν
τοίς επιζητούσι με,
αστήρ μεν έστιν
εις το φαινόμενον,
δύναμις δε τις
προς το νοούμενον.
Συνήλθε Μάγοις,
ως λειτουργών μοι,
και έτι ίσταται, πληρών
διακονίαν την αυτού,
και ακτίσι δεικνύων
τον τόπον όπου ετέχθη
παιδίον νέον, ο πρό αιώνων Θεός.
θ'
Νύν ούν δέξαι, σεμνή,
δέξαι τους δεξαμένους με
εν αυτοίς γαρ είμι,
ώσπερ εν ταις αγκάλαις σου
και σου ουκ απέστην,
κακείνοις συνήλθον.
Η δε ανοίγει
θύρας και δέχεται
των μάγων το σύστημα
ανοίγει θύραν
η απαράνοικτος
πύλη, ήν Χριστός
μόνος διώδευσεν
ανοίγει θύραν,
η ανοιχθείσα
και μη κλαπείσα μηδαμώς
τον της αγνείας θησαυρόν
αύτη ήνοιξε θύραν
αφ' ης εγεννήθη θύρα
παιδίον νέον, ο πρό αιώνων Θεός.
ι'
Οι δε Μάγοι ευθύς
ώρμησαν εις τον θάλαμον
και ιδόντες Χριστόν
έφριξαν, ότε είδοσαν
την τούτου μητέρα,
τον ταύτης μνηστήρα
και φόβω είπον
Ούτος υιός έστιν
αγενεαλόγητος
και πώς Παρθένε
τον μνηστευσάμενον
βλέπομεν ακμήν
ένδον του οίκου σου;
ούκ έσχε μώμον
η κύησίς σου
μη η κατοίκησις ψεχθή
συνόντος σοι του Ιωσήφ.
Πλήθος έχεις φθονούντων,
ερευνώντων που ετέχθη
παιδίον νέον, ο πρό αιώνων Θεός.
ια'
Υπομνήσω υμάς,
Μάγοι Μαρία έφησε,
τίνος χάριν κρατώ
τον Ιωσήφ εν οίκω μου,
εις έλεγχον πάντων
των καταλαλούντων
αυτός γαρ λέξει
άπερ ανήκοε
περί του παιδίου μου
υπνών γαρ είδεν
άγγελον άγιον
λέγοντα αυτώ
πόθεν συνέλαβον
πυρίνη θέα
τον ακανθώδη
επληροφόρησε νυκτός
περί των λυπούντων αυτόν
διά τούτο συνέστι μοι
Ιωσήφ δηλών ως έστι
παιδίον νέον, ο πρό αιώνων Θεός.
ιβ'
Ρητορεύσει σαφώς
άπαντα άπερ ήκουσεν
απαγγέλλει τρανώς
όσα αυτός εώρακεν
εν τοίς ουρανίοις,
και τοίς επιγείοις
τα των ποιμένων,
πώς συνανύμνησαν,
πηλίνοις οι πύρινοι,
ημών των Μάγων
ότε προέδραμεν
άστρον φωταυγούν
και οδηγούν υμάς.
Διό αφέντες
τα προρρηθέντα,
εκδιηγήσασθε ημίν
τα νύν γενόμενα υμίν,
όθεν ήκατε, πως δε
συνήκατε ότι ώφθη
παιδίον νέον, ο πρό αιώνων Θεός.
ιγ'
Ως μεν ταύτα αυτοίς
η φαεινή ελάλησεν,
οι της ανατολής
λύχνοι προς ταύτην έφησαν
Μαθείν θέλεις πόθεν
ηλύθαμεν ώδε
εκ γης Χαλδαίων,
όπου σύ λέγουσι,
Θεός θεών Κύριος
εκ Βαβυλώνος,
όπου ουκ οίδασι
τις ο ποιητής
τούτων ων σέβουσιν
εκείθεν ήλθεν,
και ήρεν ημάς
ο του παιδίου του σπινθήρ
εκ του πυρός του περσικού
πυρ παμφάγον λιπόντες
πυρ δροσίζον θεωρούμεν,
παιδίον νέον, τον προ αιώνων Θεόν.
ιδ'
Ματαιότης εστίν
ματαιοτήτων άπαντα.
Αλλ' ουδείς εν ημίν
ταύτα φρονών ευρίσκεται
οι μεν γαρ πλανώσιν
οι δε και πλανώνται
διό, παρθένε,
χάρις τω τόκω σου,
δι' ού ελυτρώθημεν
ού μόνον πλάνης
αλλά και θλίψεως
των χωρών πασών
ων περ διήλθομεν
εθνών ασήμων
γλωσσών αγνώστων,
περιερχόμενοι την γην
και εξερευνώντες αυτήν,
μετά λύχνου του άστρου,
εκζητούντες που ετέχθη
παιδίον νέον, ο πρό αιώνων Θεός.
ιε'
Αλλ' ως έτι αυτόν
τούτον τον λύχνον είχομεν,
την Ιερουσαλήμ
πάσαν περιωδεύσαμεν,
πληρούντες εικότως
τα της προφητείας
ηκούσαμεν γαρ
ότι ηπείλησε
Θεός, ερευνάν αυτήν,
και μετά λύχνου
περιηρχόμεθα,
θέλοντες ευρείν
μέγα δικαίωμα
αλλ' ούχ ευρέθη,
ότι επήρθη
η κιβωτός αυτής μεθ' ων
συνείχε πρότερον καλών
τα αρχαία παρήλθεν,
ανεκαίνισε γαρ πάντα
παιδίον νέον, ο πρό αιώνων Θεός.
ιστ'
Ναί! φησί τοίς πιστοίς
Μάγοις Μαρία έφησε
την Ιερουσαλήμ
πάσαν περιωδεύσατε
την πόλιν εκείνην
την προφητοκτόνον;
Και πώς αλύπως
ταύτην διήλθετε
την πάσι βασκαίνουσαν;
Ηρώδην πάλιν
πως διελάθετε
τον αντί θεσμών
φόνου εμπνέοντα;
Οι δε προς ταύτην
φησί Παρθένε
ου διελάθομεν αυτόν,
αλλά ενεπαίξαμεν αυτώ
συνετύχαμεν πάσιν
ερευνώντες που ετέχθη
παιδίον νέον, ο πρό αιώνων Θεός.
ιζ'
Ότε ταύτα αυτών
η Θεοτόκος ήκουσεν,
τότε είπεν αυτοίς
Τι ημάς επηρώτησεν
Ηρώδης ο άναξ,
και οι Φαρισαίοι;
- Ηρώδης πρώτον,
είτα, ως έφησας,
οι πρώτοι του έθνους σου
τον χρόνον τούτου
του φαινομένου νύν
άστρου παρ' ημών
εξηκριβώσαντο
και επιγνόντες
ως μη μαθόντες
ούκ επεθύμησαν ιδείν
δεν εξηρεύνησαν μαθείν,
ότι τοις ερευνώσιν
οφείλει θεωρηθήναι
παιδίον, νέον, τον πρό αιώνων Θεόν.
ιη'
Υπενόουν ημάς
άφρονας οι ανόητοι,
και ηρώτων φησί
πόθεν και πότε ήκατε;
πως μη φαινομένας
ωδεύσατε τρίβους;
ημείς δε τούτοις,
όπερ ηπίσταντο
αντεπηρωτήσαμεν
Υμείς το πάρος
πως διωδεύσατε
έρημον πολλήν,
ήνπερ διήλθετε;
ο οδηγήσας
τους απ' Αιγύπτου
αυτός ωδήγησε και νυν
τους εκ Χαλδαίων προς αυτόν
τότε στύλω πυρίνω
νυν δε άστρω δηλούντι
παιδίον νέον, τον προ αιώνων Θεόν.
ιθ'
Ο αστήρ πανταχού
ην ημών προηγούμενος
ως υμίν ο Μωσής
ράβδον επιφερόμενος
το φως περιλάμπων
της θεογνωσίας
υμάς το μάννα
πάλια διέθρεψε,
και πέτρα επότισεν
ημάς ελπίς
η τούτου ενέπλησε
τη τούτου χαρά
διαθρεφόμενοι,
ουκ εν Περσίδι
αναποδίσαι,
διά το άβατον οδόν
οδεύειν, έσχομεν εν νω
θεωρήσαι ποθούντες,
προσκυνήσαι και δοξάσαι
πεδίον νέον, τον προ αιώνων Θεόν.
κ'
Υπό των απλανών
Μάγων ταύτα ελέγετο
υπό δε της σεμνής
πάντα επεσφραγίζετο,
κυρούντος του βρέφους
τα των αμφοτέρων,
της μεν ποιούντος
μετά την κύησιν
την μήτραν αμίαντον,
την δε δεικνύντος
μετά την έλευσιν
άμοχθον τον νούν,
ώσπερ τα βήματα
ουδείς γαρ τούτων
υπέστη κόπον
ως ουκ εμόχθησεν ελθών
ο Αμβακούμ προς Δανιήλ
ο φανείς γαρ προφήταις,
ο αυτός εφάνη Μάγοις
παιδίον νέον, ο πρό αιώνων Θεός.
κα'
Μετά ταύτα αυτών
πάντα τα διηγήματα,
δώρα μάγοι χερσί
ήραν και προσεκύνησαν
τω δώρω των δώρων
τω μύρω των μύρων
χρυσόν και σμύρνον
είτα και λίβανον
Χριστώ προσεκόμισαν
βοώντες Δέξαι
δώρημα τρίυλον
ως των Σεραφίμ
ύμνον τρισάγιον
μη αποστρέψης
ως τα κου Κάϊν,
αλλ' αναγκάλισαι αυτά
ως την του Άβελ προσφοράν
διά της σε τεκούσης
δι' ης ημίν εγεννήθης
παιδίον νέον, ο πρό αιώνων Θεός.
κβ'
Νέα νύν και φαιδρά
βλέπουσα η αμώμητος
Μάγοις δώρα χερσίν
φέροντς, και προσπίπτοντας
αστέρα δηλούντα
ποιμένας υμνούντας
τον πάντων τούτων
κτίστην και Κύριον
ικέτευε, λέγουσα
Τριάδα δώρων
τέκνον δεξάμενος,
τρείς αιτήσεις δός
τη γεννησάση σε
υπέρ αέρων
παρακαλώ σε,
και υπέρ των καρπών της γης
και των οικούντων εν αυτή
διαλλάγηθι πάσι,
δι' εμού οτιετέχθης
παιδίον νέον, ο πρό αιώνων Θεός.
κγ'
Ουχ απλώς γαρ ειμί
μήτηρ σου σώτερ, εύσπλαχνε,
ουκ εική γαλουχώ
τον χορηγόν του γάλακτος,
αλλ' υπέρ των πάντων
εγώ δυσωπώ σε
εποίησάς με
όλου του γένους μου
και στόμα και καύχημα
εμέ γάρ έχει
η οικουμένη σου
σκέπην κραταιάν,
τείχος και στήριγμα
εμέ ορώσιν
οι εκβληθέντες
του παραδείσου της τρυφής
ότι επιστρέφω αυτούς
λαβείν αίσθησιν πάντων
δι' εμού της τεκούσης σε
παιδίον νέον, ο πρό αιώνων Θεός.
κδ'
Σώσον κόσμον, σωτήρ,
τούτου χάριν ήλυθας
στήσον πάντα τα σά,
τούτου γαρ χάριν έλαμψας
εμοί και τοις Μάγοις
και πάση τη κτίσει
ιδού γάρ Μάγοι,
οίς ενεφάνισας
το φως του προσώπου σου,
προσπίπτοντές σοι,
δώρα προσφέρουσι
χρήσιμα, καλά,
λίαν ζητούμενα
αυτών γάρ χρήζω,
επειδή μέλλω
επί την Αίγυπτον μολείν,
και φεύγειν ουν σοί, διά σε
οδηγέ μου, υιέ μου,
ποιητά μου, λυτρωτά μου,
παιδίον νέον, ο πρό αιώνων Θεός.
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
