Βασίλης Νεφελούδης

 

 

.

Ο Βασίλης Νεφελούδης (1906-2004) ήταν κορυφαίο στέλεχος της ελληνικής Αριστεράς, από τους πρώτους υποστηρικτές της Ανανέωσης της Αριστεράς, βουλευτής του ΚΚΕ και της ΕΔΑ, συνδικαλιστής και συγγραφέας. *

Νεανικά χρόνια

Ο Νεφελούδης γεννήθηκε στα Μουδανιά της Μικράς Ασίας. Προέρχονταν από εύπορη αστική οικογένεια, η οποία όμως καταστράφηκε οικονομικά με την Μικρασιατική Καταστροφή και ήλθε στην Ελλάδα φτωχή και εξαθλιωμένη. Ο ίδιος εργάστηκε σε διάφορες εργασίες πριν προσληφθεί στην εταιρεία των Τραμ ως εισπράκτορας αρχικά και αργότερα ως οδηγός. Δραστηριοποιήθηκε ως συνδικαλιστής ενώ το 1927 εντάχθηκε στο ΚΚΕ. Το 1930 εκλέχθηκε Γραμματέας της Κομματικής Οργάνωσης Αθήνας του ΚΚΕ (ΚΟΑ), καθώς και Γραμματέας της Ομοσπονδίας Εργατών Ηλεκτρισμού και Επιχειρήσεων Κοινής Ωφέλειας. Το 1931 διορίστηκε μέλος της Κεντρικής Επιτροπής και του Πολιτικού Γραφείου του ΚΚΕ από την Κομμουνιστική Διεθνή. Το 1932 εκλέχθηκε πρώτος σε ψήφους βουλευτής Αθηνών με το ΚΚΕ, ενώ το 1934 ήταν υποψήφιος δήμαρχος Αθηναίων. Το 1936 εκλέχθηκε πάλι βουλευτής Αθηνών με το Παλλαϊκό Μέτωπο[1].

Μεταξική Δικτατορία και Κατοχή

Μετά το ξέσπασμα της μεταξικής δικτατορίας και τη σύλληψη μιας σειράς κορυφαίων στελεχών του κόμματος, ο Νεφελούδης μαζί με τους Σκλάβαινα και Παρτσαλίδη συγκρότησαν Τριμέλη Γραμματεία που αποτέλεσε τον καθοδηγητικό πηρύνα του κόμματος, λόγω της σύλληψης του Νίκου Ζαχαριάδη. Το 1938 ο Νεφελούδης συνελήφθη και μεταφέρθηκε αρχικά στην Ακροναυπλία και αργότερα στις φυλακές της Κέρκυρας στην Αχτίνα Θ'. Κατά την παραμονή του στην Αχτίνα Θ' συγκρούστηκε σφόδρα με τον Νίκο Ζαχαριάδη, πράγμα που οδήγησε στην περιθωριοποίησή του μέσα στις φυλακές. Το 1943 μεταφέρθηκε ως κρατούμενος στην Ιταλία, αλλά λίγο καιρό αργότερα, με την Απελευθέρωση της Νότιας Ιταλίας, ο Νεφελούδης αποφυλακίστηκε και μεταφέρθηκε στην Αίγυπτο. Εκεί συμμετείχε στο Αντιστασιακό Κίνημα της Μέσης Ανατολής.

Μετά την Απελευθέρωση

Μετά την Απελευθέρωσή της Ελλάδας και την επιστροφή του σε αυτή, ο Νεφελούδης ήρθε σε νέα σύγκρουση με το Ζαχαριάδη και διαγράφηκε τελικά από το ΚΚΕ, το 1945. Από το έτος αυτό μέχρι το 1955 που αμνηστέυτηκε ζούσε σε συνθήκες παρανομίας κλεισμένος σε ένα σπίτι στη Νέα Σμύρνη. Ύστερα από την αμνήστευσή του εντάχθηκε στην ΕΔΑ, της οποίας διετέλεσε μέλος της Διοικούσας Επιτροπής και βουλευτής της. Υπήρξε ένα από τα κορυφαία στελέχη του Κινήματος Δημοκρατικού Συνδικαλισμού.

Μετά το 1968

Κατά τη διάσπαση του ΚΚΕ το 1968ο Νεφελούδης τάχθηκε με την Ανανεωτική τάση και συμμετείχε στο ΚΚΕ Εσωτερικού. Κατά την περίοδο 1974-1977 διετέλεσε μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ-Εσωτερικού. Μετά αποσύρθηκε από την ενεργό δράση για να αναπτύξει συγγραφικό-ερευνητικό έργο. Το 1988 συμμετείχε στην Επιτροπή Πρωτοβουλίας για την Αποκατάσταση της Μνήμης των Αγωνιστών της Αριστεράς μαζί με άλλα ιστορικά στελέχη και διανοούμενους της Αριστεράς[2]. Πέθανε στην Αθήνα το 2004. Αδερφός του ήταν το στέλεχος της Ανανεωτικής Αριστεράς και συγγραφέας Παύλος Νεφελούδης, ανηψιός του το στέλεχος της Δημοκρατικής Αριστεράς και της Τοπικής Αυτοδιοίκησης Αντρέας Νεφελούδης [3] και εγγονός του ο συγγραφέας Χρήστος Χωμενίδης[4] [5].

Παραπομπές

1. ↑ Εζησε όλη την ιστορία της ελληνικής Αριστεράς
2. ↑ ΠΟΡΙΣΜΑ ΤΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΜΝΗΜΗΣ ΤΩΝ ΑΓΩΝΙΣΤΩΝ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ
3. ↑ Ο Βασίλης Νεφελούδης, η ανανεωτική αριστερά και το οικογενειακό του περιβάλλον
4. ↑ «Γιατί, παππού, έγινες κομμουνιστής;»
5. ↑ Ο κ. Χωμενίδης είναι περήφανος για τις στιγμές ευτυχίας που έζησε

Πηγές

* Βασίλης Νεφελούδης:Αχτίνα Θ':Αναμνήσεις 1930-1940, Βιβλιοπωλείο της Εστίας.