Βασίλειος Σαχίνης

Ο Βασίλειος Σαχίνης (1894 - 17 Νοεμβρίου 1943) υπήρξε ο ηγέτης της βορειοηπειρώτικης αντίστασης (Μέτωπο Απελευθέρωσης Βορείου Ηπείρου), που οργανώθηκε μετά την αποχώρηση του ελληνικού στρατού από την Βόρειο Ήπειρο (1942-1943).

Βιογραφία

Γεννήθηκε το 1894[1][2] στη Δούβιανη της Δρόπολης (νότια του Αργυροκάστρου). Έμαθε τα πρώτα γράμματα στο δημοτικό σχολείο της γενέτειράς του και στη συνέχεια μετέβη στην Κωνσταντινούπολη όπου ήταν εγκατεστημένος ο πατέρας του. Εκεί έπειτα από εισαγωγικές εξετάσεις έγινε δεκτός στην Ροβέρτειο Σχολή. Λόγω των Βαλκανικών Πολέμων αναγκάστηκε να διακόψει τις σπουδές του και να επιστρέψει οικογενειακώς τo 1913 στην πατρίδα του. Αργότερα, κατά τη διάρκεια του Βορειοηπειρωτικού Αγώνα συμμετείχε ως ειδικός γραμματέας στην προσωρινή κυβέρνηση της Αυτόνομης Βορείου Ηπείρου[2] και χρησιμοποιήθηκε από τον πρόεδρο της επαναστατικής κυβέρνησης, Ζωγράφο, ως διερμηνέας[3].

Με την επιστροφή των ελληνικών στρατευμάτων στα εδάφη της Βόρειας Ηπείρου, διορίστηκε δάσκαλος ελληνικών σε γυμνάσιο του Αργυροκάστρου, θέση που κράτησε ως το 1916 όταν η περιοχή κατελήφθη από τα ιταλικά στρατεύματα. Τότε απολύθηκε και αναγκάστηκε να δουλέψει ως μεταφραστής[4]. Τα επόμενα χρόνια κατάφερε να αποκτήσει σημαντική οικονομική επιφάνεια μέσω της ενασχόλησής του με χρηματιστηριακές συναλλαγές[4]. Παράλληλα αποτέλεσε σημαντικό ακτιβιστή της ελληνικής μειονότητας της Αλβανίας με αποτέλεσμα να υποστεί διώξεις από το καθεστώς του Αχμέτ Ζώγου[2][5]. Αρχικά, κατά το 1929 φυλακίστηκε για ένα εξάμηνο στα Τίρανα, στα πλαίσια του εκκλησιαστικού ζητήματος ενώ μετά την δυναμική ανάμειξή του το 1933 στο ζήτημα των ελληνικών σχολείων της χώρας εκτοπίστηκε στην κωμόπολη Λέζα του αλβανικού Βορρά[4]. Μετά την κατάληψη της Αλβανίας από την φασιστική Ιταλία και μέχρι και τις παραμονές του ελληνοϊταλικού πολέμου δρούσε ως πληροφοριοδότης του ελληνικού στρατού. Η δράση του οδήγησε στη σύλληψη από τις δυνάμεις κατοχής και στον εκτοπισμό του μαζί με άλλους παράγοντες της μειονότητας στην Ιταλία, από την οποία επέστρεψε μετά το τέλος των εχθροπραξιών[2][4][6].

Τον Ιούλιο του 1942, μαζί με άλλα σημαντικά πρόσωπα της ελληνικής μειονότητας, πρωτοστάτησε στην ίδρυση της οργάνωσης ΜΑΒΗ[7], η οποία έδρασε κατά των κατοχικών ιταλικών δυνάμεων και αργότερα γερμανικών δυνάμεων[8], όπως και των αλβανικών αντιστασιακών οργανώσεων στην περιοχή της Βόρειας Ηπείρου.[9] Παράλληλα αντιδρούσε με τις διαμαρτυρίες του στους Ιταλούς για υπόθαλψη της αλβανικής καταπίεσης στους ελληνικούς πληθυσμούς της περιοχής[2]. Στις 17 Νοεμβρίου 1943 συνελήφθη από το αλβανικό κομμουνιστικό κόμμα και εκτελέστηκε.[2][10]
Παραπομπές

Αθανασίου Λ. Κόρμαλη, Αντίσταση στην Βορειοηπειρωτική γη, εκδόσεις Μάχη, 1989, σ. 38.
Η εκπαίδευση στη Βόρεια Ήπειρο κατά την ύστερη περίοδο της Οθωμανικής αυτοκρατορίας, διδακτορική διατριβή σελ 227-228
Αθανασίου Λ. Κόρμαλη, 1989, σ. 38-39.
Αθανασίου Λ. Κόρμαλη, 1989, σ. 39.
Μαντά, Ελευθερία. «Όψεις της Ιταλικής Επίδρασης στη Διαμόρφωση των Ελληνοαλβανικών Σχέσεων κατά την Περίοδο του Μεσοπολέμου». Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. σελίδες 206–207. Ανακτήθηκε στις 21 April 2014.
Κωνσταντίνου Χρ. Κωστούλα, Κατοχικές ιστορίες του Πωγωνίου, εκδόσεις 3Ε Ελίκρανον, Αθήνα, 2013, σ. 187.
Αθανασίου Λ. Κόρμαλη, 1989, σ. 28-31.
Sabasteanski, edited by: Anna (2005). Patterns of global terrorism 1985-2004 : U. S. Department of State reports with supplementary documents and statistics. Great Barrington, Mass: Berkshire Publishing Group, σελ. 361. ISBN 9780974309132. «MAVI was the name of an ethnic Greek resistance group in Albania during World War II»
James Pettifer The Greek Minority in Albania in the Aftermath of Communism, p. "It is not clear to what extent MAVI was a significant political and paramilitary formation rather than merely a fanatical splinter group. At the time, the Albanian government claimed that Greek army and secret police personnel were involved in the attacks. The name is adopted from the wartime Northern Epirot organisation which fought as a separate resistance group against the Axis in 1943. It was destroyed in vicious fighting with the German occupiers and the Albanian nationalist forces of the Balli Kombetar, and it played no part in the final liberation of the country.
* Albania in the Twentieth Century, A History: Volume II: Albania in Occupation and War, 1939-45. Owen Pearson. I.B.Tauris, 2006. ISBN 1845111044. (Αγγλικά), σελ. 306