.
Ο Βάγγος Κορφιάτης είναι Καραγκιοζοπαίχτης. Γεννήθηκε το 1922.
Μαθητεία
Πρωτοείδε Καραγκιόζη σε ηλικία έξι χρονών. και στη σκηνή μπήκε οκτώ μόλις χρονών.
Μέχρι να παίξει Καραγκιόζη, προηγήθηκε μια σκληρή και επίπονη μαθητεία κοντά στις πιο εξέχουσες φυσιογνωμίες του Θεάτρου Σκιών της εποχής εκείνης: τους αείμνηστους καλλιτέχνες του είδους, Χρήστο Χαρίδημο και Γιάννη Ιατρίδη.
Αργότερα, ολοκλήρωσε την μαθητεία αυτή με την παρακολούθηση του τρόπου εργασίας και άλλων κορυφαίων καλλιτεχνών της εποχής, συμπληρώνοντας έτσι με τον κύκλο των γνώσεων που πήρε τις απαραίτητες προϋποθέσεις για να κρατήσει την βασική έννοια και το βάρος της "παράδοσης" και να παρουσιάσει την τέχνη αυτή στο κοινό της Ελλάδας και του εξωτερικού.
Θέατρο
Το πρώτο θεατράκι το έστησε το 1939, όταν ήταν δεκαεφτά ετών, σε μια μάντρα της οδού Πέτρου Ράλλη στα Άσπρα Χώματα, απέναντι από τις πολυκατοικίες. Από τότε, μη λογαριάζοντας κόπους και θυσίες, έστησε το καλλιτεχνικό του όνειρο και το έκανε πραγματικότητα.
Το 1941, πάλι επί της οδού Πέτρου Ράλλη, στη συνοικία Χαλκηδόνας, σε χειμωνιάτικη σάλα που ο ίδιος δημιουργεί και διαμορφώνει, κάνει την αρχή μιας σειράς Θεάτρων χωρίς θεατρώνη.
Το 1942, επί της οδού Θηβών 152 δημιουργεί το Θέατρο "Παράδεισος", (αρ. 1), όπου παίζει τα καλοκαίρια μέχρι το 1953, ενώ όλο τον χειμώνα 1943-1944 στεγάζει τον Καραγκιόζη του στο χειμερινό "Ρομάντζο". Την χειμερινή περίοδο από το 1947 μέχρι το 1949 μεσολαβεί ένα διάστημα ηρεμίας στη δράση του σαν καραγκιοζοπαίχτης, γιατί εκτελεί τις στρατιωτικές του υποχρεώσεις.
Τον χειμώνα του 1950, δημιουργεί το χειμερινό του στέκι στο επί της οδού Ρούσβελτ Θεατράκι του στον Κορυδαλλό, το 1951 στο επί της οδού Δράμας στα Ταμπούρια με το όνομα Χαρά, το 1952 στη Χαλκηδόνα το "Θέατρο Σκιών Χαλκηδών" και το 1954 το χειμερινό Θέατρο "Απόλλων" στη Δραπετσώνα. Τα καλοκαίρια του 1954-1955, δημιουργεί το Θέατρο Σκιών "Τηλεόρασις" επί της οδού Πέτρου Ράλλη και τον χειμώνα του 1955-1956, απέναντι από τον Κινηματογράφο "Παλλάς" της οδού Kovδύλη στη Νίκαια, το Θέατρο Σκιών Τέρψις. Το καλοκαίρι του 1956-1957, δημιουργεί το Θέατρο "Ζέφυρος" στο παλιό τέρμα Αμφιάλης, ενώ τον χειμώνα του 1957-1958 το Θέατρο "Αύρα" πάλι στην Π. Ράλλη, στη στάση Τζα νή.
Ο χειμώνας αυτός παραλίγο να γίνει αφορμή να σταματήσει την καριέρα του, γιατί από σοβαρό κρυολόγημα και λόγω της καταπόνησης των φωνητικών του χορδών έχασε την φωνή του, η οποία επανήλθε μετά από αυστηρή θεραπεία και πείσμα, διαψεύδοντας τις γνωματεύσεις και συστάσεις των γιατρών. Μετά από δειλά και προσεκτικά βήματα, ξεκίνησε να παίζει και πάλι το καλοκαίρι του 1959 στο θεατράκι της οδού Θηβών 152, κάνοντας τέσσερις παραστάσεις την εβδομάδα. Το καλοκαίρι του 1965, πραγματοποιεί το μεγάλο του όνειρο, την δημιουργία ενός πραγματικά μοντέρνου Θεάτρου Σκιών με την πνοή και τον αέρα του αληθινού Θεάτρου.
Αυτό γίνεται στην παραλία του Μοσχάτου, στο θέατρο "Ποσειδώνειον", Θέατρο το οποίο έδωσε λαμπρές μέρες και στην τέχνη αλλά και στον ίδιον προσωπικά. Τον χειμώνα του 1966-1967, πραγματοποιεί την πρώτη του έξοδο από τα ελληνικά σύνορα με τουρνέ στην Αυστραλία, ψυχαγωγώντας χιλιάδες Έλληνες και Αυστραλούς θεατές στις πόλεις Σίδνεϊ, Μελβούρνη, Καμπέρα, Αδελαΐδα κ.ά.
Από το 1968 μέχρι το 1972, δημιουργεί το τελευταίο δικό του θέατρο, στην οδό Θηβών 37, στάση Γεφυράκι, το θέατρο Σκιών "Παράδεισος", (αρ. 2). Το 1969, απεσταλμένοι από το Πανεπιστήμιο Χάρβαρντ ήρθαν και μαγνητοφώνησαν παραστάσεις και πήραν πολλές φωτογραφίες, δημιουργώντας υλικό για έρευνα στο ομώνυμο Πανεπιστήμιο . Πέθανε στις 25 Ιούνη 2008
Εξωτερικό
Μετά την Αυστραλία, ακολούθησαν και άλλες περιοδείες στο εξωτερικό, όπως αυτή στην Ολλανδία το 1972, στις πόλεις Ουτρέχτη, Ντελφ, Λέιντεν, στη Θεατρική ακαδημία του Άμστερνταμ κ.α. Το 1977, σταλμένος από το Υπουργείο Πολιτισμού, εκπροσωπεί την Ελλάδα στο παγκόσμιο Φεστιβάλ Θεάτρου και Κούκλας του Νανσί της Γαλλίας. Το 1980, συμμετέχει στη γιορτή της εφημερίδας "Ουμανιτέ" της Γαλλίας. Στην Ιταλία, από το 1978 μέχρι και το 1995, έπαιξε στις μεγαλύτερες πόλεις της (Ρώμη, Μιλάνο, Τορίνο, Μπολόνια, Πάδοβα, Τεργέστη), σε φεστιβάλ που οργάνωνε η πόλη Πόντε Ντέρα και με προσκλήσεις διάφορων φοιτητικών συλλόγων.
Το 1978, βρίσκεται στη Γερμανία για σειρά παραστάσεων στις πόλεις Βόννη και Αμβούργο, ενώ το 1992 πάλι στο Αμβούργο απεσταλμένος του Υπουργείου πολιτισμού. Από το 1972 μέχρι σήμερα δίνει παραστάσεις στη Δημοτική Σκηνή του Δήμου Πειραιά σε μόνιμους χώρους:
1972 έως 1974: πηγάδα - Άγιος Βασίλειος
1975 έως 1984: παραλία Πειραϊκής - Ακτή Τερψιχόρη
1984 έως 1988: πηγάδα - Άγιος Βασίλειος
1988 μέχρι σήμερα: πλαζ Βοτσαλάκια - Καστέλα, με παράλληλη εμφάνιση στο θέατρο Γραμμών - Καμίνια.
Τον χειμώνα της ίδιας περιόδου βρίσκεται από το 1974 ως το 1980 στο Σινέ Τέχνης Ολυμπιάς στην Καστέλα και από το 1981 μέχρι 1994 στο Σινεάκ του Δήμου Πειραιά. Η πολύχρονη θητεία του στην τέχνη που αγάπησε του έδωσε πολλές χαρές και πολλές πίκρες. Η σπουδαιότερη χαρά του, ύστερα από τα χειροκροτήματα του κοινού, είναι το ότι πολλοί από τους λιγοστούς αξιόλογους σημερινούς καραγκιοζοπαίχτες είναι δικά του δημιουργήματα, που προσπαθούν και κείνοι με τη σειρά τους να διατηρήσουν σε υψηλό επίπεδο την τέχνη που κι εκείνος αγάπησε και λάτρεψε.
Μαθητές
Κοντά στον Βάγγο έμαθαν την τέχνη του Θεάτρου Σκιών αρκετοί καραγκιοζοπαίκτες, μεταξύ των οποίων οι εξής:
Σταμάτης Γενεράλης
Πάνος Καπετανίδης
Μιχάλης Ταυλάτος
Σωτήρης Βύνιος
Γιάννης Χατζής
Χάρη Μπιλλίνη
Επίσης ο Βάγγος είχε συχνά βοηθό τον Μιχάλη Μαρίνο (όχι τον ηθοποιό Μιχάλη Μαρίνο) , ο οποίος ωστόσο δεν ήταν καραγκιοζοπαίκτης.
Εξωτερικοί Σύνδεσμοι με Φωτογραφίες
Στο λήμμα αυτό έχει ενσωματωθεί κείμενο από το αντίστοιχο λήμμα της Live-Pedia.
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
