Ο Τριαντάφυλλος Σαμαράς ή Καραπιπέρης γεννήθηκε στα τέλη του 19ου αιώνα στη Σιάτιστα της περιφερειακής ενότητας Κοζάνης. Η οικογένεια Σαμαρά είχε διακριθεί κατά την Ελληνική Επανάσταση του 1821 στο Μεσολόγγι. Ο Τριαντάφυλλος ακολούθησε τη βασική εκπαίδευση στη γενέτειρά του. Συμμετείχε από νωρίς στο Μακεδονικό Αγώνα. Το 1906 διέφυγε στα Τρίκαλα όπου συνεργάστηκε με τον Γ. Δικώνυμο Μακρή, που συγκροτούσε ένοπλες ομάδες. Την 1η Μαρτίου του ίδιου έτους επέστρεψε με το νέο του σώμα στη Μακεδονία. Τα σώματα των Γ. Δικώνυνου Μακρή και Καραπιπέρη είχαν ως προορισμό την Πελαγονία και το Περιστέρι. Εξαιτίας όμως του βαρύ χειμώνα κατευθύνθηκαν προς τα Κορέστια, όπου συνεργάστηκαν με τον Ζ. Παπαδά (Φούφα) στην καταδίωξη του κομιτατζή Μήτρο Βλάχο. Στα Κορέστια, τα ενωμένα σώματα του Τριαντάφυλλου Σαμαρά, του Γ. Δικώνυμου Μακρή και του Ζ. Παπαδά συνεπλάκησαν αρκετές φορές με Οθωμανικά στρατεύματα, αλλά και με τη συμμορία του Μήτρο Βλάχο. Στη μάχη της Μπεσφήνας (Σφήκας), οι Έλληνες είχαν πολλές απώλειες και τραυματισμούς αλλά κατόρθωσαν να διαφύγουν από τα Οθωμανικά πυρά και να φτάσουν στο Μπούκοβο του Μοναστηρίου. Εκεί μετά από σύντομη νοσηλεία των τραυματιών, αναδιοργανώθηκαν τα σώματα και έδωσαν αρκετές μάχες με τον Οθωμανικό στρατό, με κυριότερη αυτή του Ρακόβου (Κρατερού).[3]
Το 1907 ο Τριαντάφυλλος Σαμαράς συνεργάστηκε με τον Παύλο Νεράντζη (Περδίκκα) και Δ. Παπαυγέρο (Γκούρα) στις περιοχές Μοριχόβου και Δευριόπου έως τον Περλεπέ, προσπαθώντας να αναχαιτίσουν τη δράση των Βουλγαρικών ομάδων. Σε μάχη στο Λέχοβο, τραυματίστηκε σοβαρά στο μάτι ο Λουκάς Κόκκινος. Πολλές μάχες στις οποίες συμμετείχε ο οπλαρχηγός Καραπιπέρης στην περιοχή του Μοριχόβου, ήταν εναντίον Βουλγάρων και Οθωμανών ταυτόχρονα. Σε μία τέτοια μάχη στη Μπέσιστα, τα ενωμένα Ελληνικά σώματα των Καραπιπέρη, Ι. Καραβίτη, Εμ. Νικολούδη, Εμ. Κατσίγαρη, Π. Γερογιάννη, Στέφου Γρηγορίου και Παύλου Νεράντζη, διέλυσαν το επίλεκτο Οθωμανικό τάγμα (αβτζί ταμπούρ), συλλαμβάνοντας αρκετούς αξιωματικούς. Συνέπεια της μάχης της Μπέσιστας ήταν η σφαγή των Ελλήνων κρατουμένων στις φυλακές του Μοναστηρίου, ως αντίποινα. Στη συνέχεια ο Καραπιπέρης με το σώμα του εξόντωσε τον κομιτατζή Βασίλωφ, σε μάχη στην Πόλτσιστα.[3]
Το 1908 με την επανάσταση των Νεοτούρκων, δώθηκε γενική αμνηστία και ο Τριαντάφυλλος Σαμαράς παρέδωσε τα όπλα και διέλυσε το σώμα του. Μετά την αποκάλυψη των πραγματικών στόχων του Νεοτουρκικού κομιτάτου και τις αθρόες δολοφονίες Ελλήνων αγωνιστών, ο Τριαντάφυλλος Σαμαράς επέστρεψε στην ένοπλη δράση, στρεφόμενος κατά των Βουλγαρικών ένοπλων ομάδων που συνέρευσαν εκ νέου στη Μακεδονία. Το φθινόπωρο του 1911, εξόντωσε τον Ντέμτσιο που τρομοκρατούσε την περιοχή της Νοτιοδυτικής Μακεδονίας και είχε δολοφονήσει τον μητροπολίτη Γρεβενών Αιμιλιανό.[3]
Κατά τον Α΄ Βαλκανικό Πόλεμο ο Τριαντάφυλλος Σαμαράς συγκρότησε σώμα, και μαζί με τον Στέφο Γρηγορίου από το Μοναστήρι επιτέθηκαν κατά του Τουρκικού στρατού, στις 7 Οκτωβρίου 1912, στη θέση Σπάθες της κορυφής Τσερβένας του Βούρινου. Έτσι κατάφεραν μετά από σύντομη διανυκτέρευση στον Έξαρχο Γρεβενών να εισέλθουν ελευθερωτές στη Σιάτιστα και στη συνέχεια, στη Γαλατινή.[3]
Παραπομπές
Ιωάννης Σ. Κολιόπουλος (επιστημονική επιμέλεια), Αφανείς, γηγενείς Μακεδονομάχοι, Εταιρεία Μακεδονικών Σπουδών, University Studio Press, Θεσσαλονίκη, 2008, σελ. 115
Επετηρίς Αγωνιστών Μακεδονικού Αγώνος 1903-1909, αύξων αριθμός 1466
Ιστορικά σημειώματα περί Σιατίστης και λαογραφικά αυτής, Φιλίππου Αν. Ζυγούρη, Όσοι αναδείχτηκαν Εθνικοί Εργάτες από την Επανάσταση του Ορλώφ και κατόπιν, Σιάτιστα, 2010
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
