.
Ο Θόδωρος Μορίδης ήταν Έλληνας ηθοποιός. Γεννήθηκε το 1905 στην Κύπρο και πέθανε το Δεκέμβριο του 2003 σε ηλικία 98 ετών. Ήταν σύζυγος της επίσης ηθοποιού Τζόλυς Γαρμπή.
Βιογραφία και καριέρα
Γεννημένος το 1905 στη Λεμεσό της Κύπρου, ο Θόδωρος Μορίδης πρωτοεμφανίστηκε το 1924 με το θίασο των Βεάκη - Νέζερ στο έργο «Για την αγάπη της». Μαζί τους συμπρωταγωνίστησε και στον «Οιδίποδα Τύραννο» του Σοφοκλή κ.ά.
Με το θίασο της Κυβέλης έπαιξε στον «Άγνωστο» (1927) και την επόμενη χρονιά στην «Ιφιγένεια εν Ταύροις» με την Ελένη Χαλκούση, με την οποία ξανασυνεργάστηκε στα «Αρραβωνιάσματα» του Μπόγρη. Υπήρξε βασικό στέλεχος του «Λαϊκού Θεάτρου» του Βασίλη Ρώτα και το 1932 συνεργάστηκε για πρώτη φορά με τη Μαρίκα Κοτοπούλη –συνεχίστηκε αργότερα στο θέατρό της όπου στεγαζόταν και το Θέατρο Τέχνης–, ενώ το 1936 ξεκίνησε η συνεργασία του με την κυρία Κατερίνα, στης οποίας το θίασο παρέμεινε έως το 1943, ερμηνεύοντας πολλούς σημαντικούς ρόλους σε μεγάλα έργα του παγκόσμιου δραματολογίου («Η κυρία με τις καμέλιες», «Ο έμπορος της Βενετίας», «Πολύ κακό για το τίποτα», «Έντα Γκάμπλερ», «Πυγμαλίων», «Η Κυρά της Θάλασσας», «Νόρα» κ.ά.). Στο θίασο της Κατερίνας γνώρισε και αγάπησε και την Τζόλυ Γαρμπή, με την οποία ήταν μαζί 60 χρόνια στη σκηνή και στη ζωή.
Ακολούθησαν συνεργασίες με το θίασο Μανωλίδου - Βεάκη - Παππά (1943-44) («Ο αγαπητικός της βοσκοπούλας»), με τους «Ενωμένους Καλλιτέχνες» (1945-46) («Ιούλιος Καίσαρ», «Εχθροί» του Μαξίμ Γκόρκι, «Αδελφοί Καραμαζόφ», «Φον Δημητράκης» κ.ά.), με το «Θυμελικό Θίασο», με τον Μίμη Φωτόπουλο, με τον Νίκο Χατζίσκο, όπου ερμήνευσε Πολώνιο στον «Άμλετ» (1955), με το «Ελληνικό Λαϊκό Θέατρο» του Μάνου Κατράκη («Ο Χριστός Ξανασταυρώνεται», «Ηλίθιος», «Βασίλισσα Αμαλία»), με την Αντιγόνη Βαλάκου, τη Μαίρη Αρώνη («Μαντώ Μαυρογένους»), με την Έλσα Βεργή.
Από το 1961 έως το 1983 εντάχθηκε στη δύναμη του Εθνικού Θεάτρου, ερμηνεύοντας δεκάδες σημαντικούς ρόλους στο αρχαίο δράμα και στο παγκόσμιο δραματολόγιο («Αίας», «Αγαμέμνων», «Τρωάδες», «Φιλοκτήτης», «Μήδεια», «Ρόσμερσχολμ», «Ο Βασιλικός», «Οι δαιμονισμένοι», «Η Τρικυμία», «Βυσσινόκηπος», «Μαρία Στιούαρτ», «Γενικός Γραμματέας» κ.ά.). Αμέσως μετά συμμετείχε στον «Αρχιμάστορα Σόλνες», τελευταία παράσταση του Δημήτρη Χορν. Ακολούθησαν το «Παράξενο ιντερμέτζο» με Αλεξανδράκη - Γαληνέα, «Οιδίπους επί Κολωνώ» με τον «Εμπειρικό Θίασο» του Μινωτή, συνεργασίες με τους Δάνη Κατρανίδη, Μαριέττα Ριάλδη, Γιώργο Μεσσάλα.
Στον κινηματογράφο συμμετείχε σε πολλές ταινίες από το 1948 έως τη δεκαετία του 1970 («Χαμένοι άγγελοι», «Φωτεινή Σάντρη», «Η δούκισσα της Πλακεντίας», «Γκόλφω», «Χτυποκάρδια στο θρανίο», «Ζούσα μοναχός χωρίς αγάπη», «Ηλέκτρα» - κινηματογραφημένη παράσταση από την Επίδαυρο το 1961 σε σκηνοθεσία Μουζενίδη με την Άννα Συνοδινού κ.ά.), όπως και στην τηλεόραση («Αστυνομικές Ιστορίες», «Ο κήπος με τ’ αγάλματα» κ.ά.).
Πέθανε το Δεκέμβριο του 2003 σε ηλικία 98 ετών. Ο θάνατος τον βρήκε στο Αττικό Θεραπευτήριο όπου νοσηλευόταν και έγινε γνωστός στις 2 Ιανουαρίου του 2004[1].
Εξωτερικές συνδέσεις
Φιλμογραφία
Παραπομπές
↑ Νεκρολογία στο "Ριζοσπάστη", 3 Ιανουαρίου 2004.
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
