Ο Θεόδωρος Μανωλόπουλος (1900 - 16 Οκτωβρίου 1981) ήταν Έλληνας γιατρός με ειδικότητα στην Παθολογία, πτυχιούχος της Ιατρικής σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών που διετέλεσε βουλευτής και υπουργός. Γεννήθηκε το 1900 στην Ομβριακή Δομοκού του νομού Φθιώτιδας. Ως έφεδρος Αξιωματικός Υγειονομικού (ανθυπίατρος) έλαβε μέρος στις επιχειρήσεις του Ελληνικού Στρατού στη μικρά Ασία, στην εξαντλητική πορεία της Αλμυράς ερήμου και στη μάχη του Σαγγαρίου-Γκεούκ. Το 1924 εγκαθίσταται ως γιατρός στο Σαρίσαμπαν (σημερινή Χρυσούπολη ) του νομού Καβάλας και με προτροπή του καθηγητού στην Ιατρική σχολή Αθηνών,των τροπικών νοσημάτων, Ιωάννου Καρδαµάτη αναλαμβάνει την οργάνωση και εκμοντερνισμό των τοπικών υγειονομικών Υπηρεσιών για την καταπολέμηση των ελωδών νόσων και κυρίως της ελονοσίας.
Πολιτική σταδιοδρομία
Ο Θ. Μανωλόπουλος εξελέγη πολλές φορές βουλευτής. Για πρώτη φορά εξελέγη βουλευτής με το Λαϊκό Κόμμα στην εκλογική περιφέρεια Καβάλας στις εκλογές του 1935. Από την 28 Φεβρουαρίου 1946 και μέχρι τις εθνικές εκλογές του ιδίου έτους διετέλεσε νομάρχης Φθιώτιδας. Επανεξελέγη βουλευτής με το Λαϊκό Κόμμα το 1946 και το 1950 και με τον Ελληνικό Συναγερμό το 1951 και το 1952. Ως βουλευτής αγωνίστηκε για την αντιμετώπιση του καπνικού ζητήματος και για την υλοποίηση του έργου υδρεύσεως και αρδευτικού δικτύου της πεδιάδας του Νέστου. Τον Φεβρουάριο του 1955 προσχώρησε στο Κόμμα Προοδευτικών. [1] με το οποίο εξελέγη βουλευτής το 1961.
Στις 23 Ιουνίου 1964 εξελέγη βουλευτής Καβάλας με την Ένωση Κέντρου με απόφαση του Εκλογοδικείου, αντικαθιστώντας στην έδρα το Θεόδωρο Λυμπερίδη.[2] Διετέλεσε υπουργός Κοινωνικής Προνοίας στην κυβέρνηση του Ηλία Τσιριμώκου, από τις 20 Αυγούστου 1965 ως τις 17 Σεπτεμβρίου 1965.[3]. Στη συνέχεια, στις 5 Οκτωβρίου 1965, ανέλαβε υπουργός Βορείου Ελλάδος στην κυβέρνηση του Στέφανου Στεφανόπουλου, ως τις 22 Δεκεμβρίου 1966.[4]
Μετά αποσύρθηκε από την πολιτική και πέθανε το 1981, σε ηλικία 81 ετών. Κηδεύτηκε στις 17 Οκτωβρίου 1981 από τον ιερό ναό Αγίων Θεοδώρων του Πρώτου Νεκροταφείου Αθηνών. Ήταν παντρεμένος με την Κλεοπάτρα Μανωλοπούλου και είχαν παιδιά.[5]
Το 1964 τιμήθηκε, για την κοινωνική προσφορά του, με τον Μεγαλόσταυρο του Τάγματος του Φοίνικος.
Παραπομπές
Μητρώο Γερουσιαστών και Βουλευτών 1929-1974 Βουλή των Ελλήνων, Εθνικό Τυπογραφείο, 1977 (σελ. 77, αρ. 650).(pdf)
Ελληνικόν who's who, Εκδοτικός Οργανισμός Ελληνικών who's who 1965, σελ. 669.
Ανδρέας Γ. Δημητρόπουλος (2004). Οι Ελληνικές Κυβερνήσεις 1843-2004. Αθήνα, σελ. 79.
«Κυβέρνησις Στέφανου Στεφανόπουλου Από 17.9.1965 Έως 22.12.1966». Γενική Γραμματεία της Κυβέρνησης. Ανακτήθηκε στις 19-8-2015.
Η Καθημερινή, Κοινωνικά, 17-10-1981.
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
