Ο Παναγιώτης (Τάκης) Τερζόπουλος (Φάτσα Πόντου, 1920 – Κατερίνη, 1 Ιανουαρίου 1989) ήταν Έλληνας αντιστασιακός και πολιτικός, ο οποίος διετέλεσε δήμαρχος Κατερίνης από το 1964 ως το 1967. Γόνος πολύτεκνης οικογένειας από τον Πόντο, εγκαταστάθηκε στην Κατερίνη από πολύ μικρός και αποβλήθηκε από το Γυμνάσιο εξαιτίας των προοδευτικών ιδεών του. Μετά τις σπουδές του στην Ανωτάτη Εμπορική Σχολή ξέσπασε ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος, όπου ανέπτυξε αντιστασιακή δράση. Για την δράση του εξορίστηκε στη Μακρόνησο και καταδικάστηκε σε θάνατο.[1] Αποφυλακίστηκε μετά και το 1964 εξελέγη Δήμαρχος Κατερίνης με την Αριστερά. Ο Τερζόπουλος ανέλαβε δήμαρχος και διατηρήθηκε στο αξίωμα μέχρι τη Δικτατορία, το 1967. Στη συνέχεια ασχολήθηκε με εμπορικές και βιομηχανικές επιχειρήσεις και απέτυχε να εκλεγεί ξανά. Πέθανε στην Κατερίνη την Πρωτοχρονιά του 1989. Το όνομά του δόθηκε σε οδό της πόλης (πρώην Λαρίσης). Ο αδελφός του Μενέλαος Τερζόπουλος, γιατρός, διετέλεσε επίσης δήμαρχος Κατερίνης και ο αδερφός του Γιώργος, υπήρξε βουλευτής Πιερίας.
Βιογραφία
Πριν τη δημαρχία
Πρώτα χρόνια και οικογένεια
Ποντιακής καταγωγής, γεννήθηκε το Πάσχα του 1920 και ήταν γιος του Μιλτιάδη Τερζόπουλου και της Μαρίας (γεννημένης το 1895). Η κοινωνικά καταξιωμένη οικογένειά του ασχολείτο με το εμπόριο.
Η οικογένεια εγκαταστάθηκε στην Κατερίνη ασχολούμενη με την καπνοκαλλιέργεια και ο ίδιος άρχισε να φοιτά στο Γυμνάσιο της Κατερίνης. Ωστόσο, εντάχθηκε από πολύ νέος στην ΟΚΝΕ και για τις προοδευτικές του ιδέες δεν έγινε δεκτός σε όλα τα Γυμνάσια της χώρας. Αναγκάστηκε να συνεχίσει τις σπουδές του στη Λάρισα. Ολοκλήρωσε τις σπουδές του στην Ανωτάτη Εμπορική Σχολή Αθηνών.
Το 1965, ενώ υπηρετούσε ως δήμαρχος, παντρεύτηκε με τη Ράγια Ευθυμιάδου και η τελετή έγινε στη Θεία Ανάληψη της Κατερίνης χοροστατούντος του Μητροπολίτη Βαρνάβα.
Αντιστασιακή δράση
Ο Τάκης Τερζόπουλος κατέβηκε αντάρτης στα βουνά της Πιερίας και μετά της Πίνδου, και έγινε μέλος του ΕΑΜ στη διάρκεια της Αντίστασης, πολεμώντας τους Ναζί κατακτητές. Αρχικά είχε έδρα του τον Τρίλοφο, όπου δημιούργησε έναν αντιστασιακό πυρήνα, αποτελούμενο από νέους που είχαν ενταχθεί στο ΕΑΜ, στην ΕΠΟΝ και στον ΕΛΑΣ. Στη διάρκεια της Αντίστασης, μετέφερε (πεζή) Εβραίους από τη Θεσσαλονίκη στον Τρίλοφο και στη Μηλιά, όπου ήταν το αρχηγείο. Στη διάρκεια μιας τέτοιας μεταφοράς, συνελήφθη σε ενέδρα των οπλιτών του Κισάκ Μπαζάκ έπειτα από προδοσία. Στον Κούκο τέθηκε υπό κράτηση και υποβλήθηκε σε βασανιστήρια, χωρίς τελικά να μαρτυρήσει την οργάνωση. Καταδικάστηκε σε θάνατο και απέδρασε χάρη σε έναν δεσμοφύλακα που γνώριζε τον πατέρα του Τάκη, ο οποίος είχε βοηθήσει την σοβαρά ασθενή γυναίκα του. [2]
Στρατιωτική θητεία και παραμονή στη Μακρόνησο
Μετά την παράδοση των όπλων από τους αντάρτες το 1945, κλήθηκε στο στρατό και παρουσιάστηκε αρχικά στην Αλεξανδρούπολη και μετά στη Μίκρα Θεσσαλονίκης (στρατόπεδο Ντουντουλάρ) στο τάγμα σκαπανέων (1946), όπου οι νεοσύλλεκτοι αντιμετώπιζαν άγριους ξυλοδαρμούς και βασανιστήρια από τους ανωτέρους τους, οι οποίοι στην πλειοψηφία τους ήταν ταγματασφαλίτες και συνεργάτες των Γερμανών. Λόγω των φρονημάτων του και του αντιστασιακού του παρελθόντος στάλθηκε στη συνέχεια (Αύγουστος 1947) στη Μακρόνησο, όπου παρέμεινε συνολικά 51 μήνες (30 μήνες στρατιώτης και 21 μήνες πολιτικός κρατούμενος).
Στη Μακρόνησο υπέστη πολλά βασανιστήρια (κουβάλημα πέτρας, καθημερινοί ξυλοδαρμοί με ρόπαλα από μπαμπού, δοκιμασίες πείνας και δίψας, ρίξιμο στη χαράδρα, κλείσιμο μέσα σε τσουβάλι με μία γάτα και ρίξιμο στη θάλασσα και άλλα) και κακουχίες. Μετά την τελική υπογραφή δήλωσης μετανοίας, απολύθηκε το 1951. Για να επιβιώσει αναγκάστηκε αρχικά να εργαστεί ως λογιστής στην Κατερίνη, όπου εξελέγη μετά δήμαρχος.[3]
Πολιτική και επιχειρηματική σταδιοδρομία
Δημαρχία
Ο Τάκης Τερζόπουλος εξελέγη δήμαρχος Κατερίνης έχοντας κερδίσει τις δημοτικές εκλογές που διεξήχθησαν το 1964. Αρχικά αποφάσισε να κατέλθει με την Ένωση Κέντρου και τελικά κατήλθε ως ανεξάρτητος με την υποστήριξη της ΕΔΑ. Η αποχή στις εκλογές εκείνες ήταν της τάξης του 56%. Από τους 24.062 εγγεγραμμένους ψήφισαν στις εκλογές στο Δήμο Κατερίνης οι 13.423. Η συμμαχία "Καινούργια εποχή" συγκέντρωσε 6.205 ψήφους έναντι 3.699 για τον συνδυασμό "Ένωσις Κατερινιωτών" και 3.469 για την "Αλλαγή-Αναδημιουργία"[4]. Στη διάρκεια της θητείας του ως δημάρχου επιτέλεσε πολλά έργα, όπως τη διάνοιξη δρόμων στο συνοικισμό των Ευαγγελικών και άρχισε να μελετά την πεζοδρόμηση της οδού Μεγάλου Αλεξάνδρου. Την ίδια περίοδο απηύθυνε και ομιλία κατά την υποδοχή του Παύλου και της Φρειδερίκης, παρότι είχε ο ίδιος αριστερά φρονήματα. Τη νύχτα που εκδηλώθηκε το στρατιωτικό πραξικόπημα του 1967, ο Τάκης κατέφυγε στο Νοσοκομείο Παίδων, έπειτα από προτροπή του αδερφού του, Μενέλαου (γιατρού). Έπειτα από μία εβδομάδα ο δήμαρχος παρέδωσε τη δημαρχία με τη βοήθεια ενός αξιωματικού της αστυνομίας που ο ίδιος γνώριζε και έτσι απέφυγε τη σύλληψη.[5] Μεταδικτατορικά πολιτεύτηκε ξανά στις αυτοδιοικητικές εκλογές του 1975, όμως ήρθε 3ος στον πρώτο γύρο με ποσοστό 31,5% και αποσύρθηκε από την πολιτική.
Επιχειρήσεις
Επαγγελματικά εργάστηκε στη Βιομηχανία Ζωοτροφών Κατερίνης (ΒΙΟ.ΖΩ.ΚΑΤ.) και συνταξιοδοτήθηκε σε ηλικία 65 ετών. Την περίοδο που εργάστηκε στη βιομηχανία, συνετέλεσε στην πρόοδο και στην ανάπτυξή της, διατελώντας πρόεδρος.
Θάνατος
Ο Τάκης Τερζόπουλος προσβλήθηκε από καρκίνο του πνεύμονα. Μεταφέρθηκε από την οικογένειά του στη Γερμανία για έλεγχο και στη συνέχεια στις ΗΠΑ, όπου υποβλήθηκε σε μία δοκιμαστική επέμβαση, χωρίς επιτυχία. Εννέα μήνες μετά την επιστροφή του στην Ελλάδα, απεβίωσε στην Κατερίνη, ανήμερα την Πρωτοχρονιά.[6]
Πηγές
Γεώργιος Ράπτης, Κατερίνης Οδώνυμα, εκδ. Όλυμπος, 2003
Πιερικοί Αντίλαλοι, ΒΙΒΛΙΟΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ, "Τάκης Τερζόπουλος", 10-9-2010.
Τερζόπουλος 2010, σελ. 18.
Τάκης Τερζόπουλος, Μια ζωή-Μια ιστορία, εφ. Γεγονότα, 2-1-1989.
εφημερίδα "Νέα Εποχή", φύλλο 1/7/1964 (μέσω ΓΑΚ ν. Πιερίας)
Τερζόπουλος 2010, σελ. 117.
Τερζόπουλος 2010, σελ. 118.
Βιβλιογραφία
Μενέλαος Τερζόπουλος, Τάκης Τερζόπουλος. Ο Άνθρωπος, ο αγωνιστής, ο Πολιτικός, εκδοτική Όλυμπος, 2010.
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
