.
Βιογραφικό
Ο Σταύρος Καρακάσης γεννήθηκε το 1903 στην Κωνσταντινούπολη. Μεγάλωσε και έζησε στην Αίγυπτο έως το 1958, οπότε εγκαταστάθηκε στην Αθήνα. Πτυχιούχος του Εθνικού Ωδείου, συμμετείχε σε συμφωνικές ορχήστρες της Αιγύπτου και δίδασκε βιολί. Στην Αθήνα εργάσθηκε στο Λαογραφικό Αρχείο του Κέντρου Ερεύνης Ελληνικής Λαογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών (1959-1969), εκτελώντας μουσικές και λαογραφικές αποστολές σε διάφορες περιοχές της Ελλάδας, τα πορίσματα των οποίων δημοσίευσε στην Επετηρίδα του Λαογραφικού Αρχείου της Ακαδημίας (τομ. 11ος -20ος) και στο Δελτίο της Λαογραφικής Εταιρείας. To 1970 εξέδωσε το βιβλίο Ελληνικά μουσικά όργανα. Με καταβολές από τον πατέρα του, γνωστού βιολιστή στην Κωνσταντινούπολη με το παρατσούκλι το Αηδόνι της Ανατολής (Ζαφείρης Καρακάσης) και προερχόμενος από εφτά γενιές πίσω ζωσμένες από μουσικούς και οργανοπαίκτες, ο Σταύρος ήταν αδύνατο να παρεκκλίνει της πορείας. Κατά την εξέγερση των Νεότουρκων η οικογένεια του Ζέφη Καρακάση έφυγε κρυφά από την Πόλη, να βρει την τύχη της στην Αίγυπτο όπου εκεί πλέον ο Σταύρος απέκτησε τις πρώτες γνώσεις πάνω στην μουσική και στα Γαλλικά. Με την βοήθεια του πατέρα του, το βιολί έγινε δεύτερη φύση του και η μουσική του παιδεία τον βοήθησε να συμμετάσχει στην Κρατική Ορχήστρα της Αιγύπτου και σε πολλά κονσέρτα της Μέσης Ανατολής. Επίσης σύμπραξε μαζί με σολίστ όπως ο Γεχούντι Μενουχίν κ.α. Παντρεύτηκε την Κατερίνα, μια Ιταλίδα νοσοκόμα και ο καρπός της σχέσης του ήταν ο Απόλλων-Νικόλαος Καρακάσης. Το 1958 ήρθε στην Αθήνα, όπου συνεργάστηκε με το Λαογραφικό Αρχείο του Κέντρου Ερεύνης Ελληνικής Λαογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών, όπου σπουδαίες εργασίες δημιουργήθηκαν και δημοσιεύτηκαν. Γύρναγε στα χωριά με ένα μαγνητόφωνο (μπομπίνες της εποχής) όπου ηχογραφούσε δημοτικά και ανέκδοτα τραγούδια του τόπου μας και από ακοής τα μετέφερε στο χαρτί υπό την μορφή παρτιτούρας. Αποτέλεσμα της μακρόχρονης εργασίας του ήταν το γνωστό βιβλίο Ελληνικά μουσικά όργανα και μια ανεκτίμητη συλλογή μουσικών ακουσμάτων που υπάρχει στα αρχεία της Ακαδημίας Αθηνών.
Έργα του
Γνωστός ήταν για τα ποιήματα του κυρίως αλλά και για τις μεταφράσεις του. Πλούσιος σε αισθήματα, σε γνώσεις και με χαρισματική πένα κατάφερε να κερδίσει μεγάλη μερίδα των διανοουμένων και συγγραφέων της εποχής. Ήταν ποιητής, πεζογράφος και μεταφραστής. Το ποιητικό του έργο αποτυπώθηκε στις συλλογές :
Τα φώτα της πόλης (Κάιρο 1939),
Οραματισμοί (Κάιρο 1954),
Τα τραγούδια του Ατμάν (Αθήνα 1958),
Πρελούντια και φινάλε (Αθήνα 1968)
και τα δοκιμιακά έργα:
Η ζωή και το έργο του Ν. Νικολαΐδη (Κάιρο 1953),
Reflexions sur la poesie francaise (Κάιρο 1956),
Μήνυμα αγάπης από την Γαλιλαία (Αθήνα 1960),
Ο Καβάφης (Αθήνα 1960)
Ο Μαν. Καλομοίρης και ο Κ. Παλαμάς (Αθήνα 1961)
Το 1955 μεταδόθηκε από το ελληνικό τμήμα του Αιγυπτιακού Ραδιοφωνικού Σταθμού το μονόπρακτο έργο του Τζαζ. Ασχολήθηκε με μεταφράσεις από τα γαλλικά, τις οποίες δημοσίευσε στο βιβλίο Ανθολογία γαλλικής ποιητικής πρόζας (Αθήνα 1967). Μετέφρασε επίσης κείμενα των Λ. Πιραντέλλο και Σ. Κουαζίμοντο. Δημοσίευε μεταφράσεις και μελέτες σε εφημερίδες και περιοδικά.
Πηγές
Μεγάλη Εγκυκλοπαίδεια Νεοελληνικής Λογοτεχνίας, Αθήνα, Χάρης Πάτσης, 1968, τομ. 8
Καρακάσης Σταύρος - έργα του
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
