.
Ο Πάμφιλος ο Αλεξανδρεύς ήταν Έλληνας γραμματικός και ιατρός του 1ου αι. μ.Χ. της σχολής του Αριστάρχου του Γραμματικού. Συνέγραψε γλωσσικό λεξικό σε 95 βιβλία με ξένες ή σπάνιες λέξεις, μία ιδέα του γραμματικού Ζωπυρίωνα, στον οποίο αποδίδεται και η σύνταξη των 4 πρώτων βιβλίων αυτού του μεγάλου έργου, που επιγραφόταν «Περί γλωσσών, ήτοι λέξεων». Το ίδιο το έργο αυτό χάθηκε, αλλά μία επιτομή του από τον Διογενιανό τον 2ο αιώνα απετέλεσε τη βάση για το λεξικό του Ησύχιου.
Ο Πάμφιλος επίσης συνέγραψε τα έργα «Κρητική τέχνη» και «Λειμών». Το τελευταίο (ο τίτλος σημαίνει «λιβάδι» και οφείλεται στην ποικιλία των περιεχομένων) είχε έξι βιβλία και περιείχε πολλούς ελληνικούς μύθους και θαύματα, ενώ πιστεύεται ότι ίσως αποτελούσε ένα συμπλήρωμα του λεξικού του.
Ο Πάμφιλος αποτελεί μία από τις κυριότερες πηγές που χρησιμοποιεί ο Αθήναιος στους Δειπνοσοφιστές του. Το Λεξικό του Σουίδα αποδίδει σε κάποιον άλλο Πάμφιλο, τον οποίο περιγράφει απλώς ως «φιλόσοφο», έναν αριθμό έργων, ορισμένα από τα οποία πιθανότατα γράφτηκαν από τον Πάμφιλο τον Αλεξανδρέα.
Πηγές
Ιωάννη Κακαβούλια: «Ελληνική Γραμματολογία (Αρχαία και βυζαντινή)», εκδ. Νικόδημος, Αθήνα
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
