Νίκος Χατζηαποστόλου

.

Ο Νίκος Χατζηαποστόλου, μπάσος, συνθέτης και μαέστρος, γεννήθηκε στην Αθήνα το 1884 (άλλες πηγές αναφέρουν το 1879, αλλα αυτό φαίνεται να είναι λάθος). Υπήρξε ένας από τους διασημότερους Έλληνες μουσουργούς που έγραψαν οπερέτες (άλλοι είναι οι: Θεόφραστος Σακελλαρίδης, Σπυρίδων Φιλίσκος Σαμάρας, Διονύσιος Λαυράγκας, Ιωσήφ Ριτσιάρδης, Ανδρέας Μαστρακίνης, Στάθης Μάστορας, Μίμης Κατριβάνος, Αττίκ, κ.α.).

Από μικρή ηλικία, λέγεται ότι τραγουδούσε καντάδες παρέα με τον βαρύτονο Γιάννη Αγγελόπουλο στους δρόμους της παλιάς Αθήνας. Συστηματικά ωστόσο μουσική σπούδασε στο Ωδείο Λόττνερ. Αρχικά συνεργάστηκε ως χορωδός στο Ελληνικό Μελόδραμα του Διονυσίου Λαυράγκα. Παράλληλα όμως συνέθεται και τραγούδια. Πασίγνωστα είναι τα «Κοραλλένια χείλη σου», και το «Θα κόψω ρόδα μυρωμένα», σε ποίηση Ιωάννη Πολέμη.

Ως αρχιμουσικός της ελληνικής οπερέτας περιόδευσε σε διάφορες γειτονικές χώρες. Από το 1912 ως το 1922, υπήρξε διευθυντής της χορωδίας του ναού της Αγίας Ειρήνης των Αθηνών. Εξάλλου συνέθεσε και τετράφωνη εκκλησιαστική μουσική. Το 1916, ακολούθησε το δρόμο που άνοιξε ο Σακελλαρίδης και εγράψε την πρώτη του οπερέτα την «Μοντέρνα Καμαριέρα». Συνολικά συνέθεσε γύρω στις 40 τρίπρακτες οπερέτες. Κορυφαία θέση ασφαλώς κατέχουν Οι Απάχηδες των Αθηνών. Πρωτοανεβάστηκαν με μεγάλη επιτυχία στις 17 Αυγούστου 1921 στο θέατρο Αλάμπρα. Το λιμπρέτο ήταν του Γιάννη Πρινέα. Παίζονταν επί 3 συνεχόμενα χρόνια και παίζοται ακόμη από την Εθνική Λυρική Σκηνή τακτικά, ενώ έγιναν και ταινία.

Το 1928, μαζί με άλλους, ταξίδεψε στη Βιέννη και διευθύνοντας την εκεί ορχήστρα, ηχογράφησε δίσκους. Σύζυγός του υπήρξε η σοπράνο Μίνα Κυριακού και γιος τους ο Ανδρέας Χατζηαποστόλου, επίσης συνθέτης τραγουδιών.

Τραγούδια του Νίκου Χατζηαποστόλου τα οποία αγαπήθηκαν πολύ, είναι ο «Αγωγιάτης», «Σαν παραμύθι», ο «Κατάδικος», «Καινούργια αγάπη» (Το αιώνιο το παράπονο), Μια μαργαρίτα, «Στις εκκλησιάς τα σκαλοπάτια», η «Καρδιά της μάνας», το «Μαντήλι» κ.α. Τα έργα του, ερμηνεύτηκαν μεταξύ άλλων από τους: Γιάννη Αγγελόπουλο, Τίτο Ξηρέλλη, Πέτρο Επιτροπάκη, Οδυσσέα Λάππα κ.α. Ο προικισμένος αυτός συνθέτης, έφυγε ξαφνικά στις 9 Αυγούστου του 1941. Πίσω του, άφησε έργο μεγάλο και αξιόλογο. Η μουσική του, γεμάτη χάρη, απλότητα και μελωδίκότητα, συγκινεί ακόμα και σήμερα.

Άλλες του οπερέτες είναι :

• Τα ερωτικά γυμνάσια (1917),
• Η Μπεμπέκα (1918), (που ανεβάστηκε μεταφρασμένη και στην Ιταλία),
• Οι Ερωτευμένοι (1919)
• Κοντεσσίνα (1920),
• Το κορίτσι της γειτονιάς (1922),
• Πώς περνούν οι παντρεμένοι (1923),
• Η γυναίκα του δρόμου (1924),
• Μποέμικη αγάπη (1926),
• Η πρώτη αγάπη (1929),
• Ο μπαμπάς εκπαιδεύεται (1936),
• Η καρδιά του πατέρα (1939), κ.α.