Ο Νικοκρέων , (330 π.Χ. - 311/310 π.Χ. ), ήταν ο τελευταίος βασιλιάς της αρχαίας Σαλαμίνας στην Κύπρο.

Ήταν γιος και διάδοχος του Πνυταγόρα . Ήταν ένας από του βασιλείς της Κύπρου που βοήθησαν τον Μέγα Αλέξανδρο στην πολιορκία της Τύρου, όπως μας αναφέρει ο Πλούταρχος[1] ο Αλέξανδρος διοργάνωσε στη Φοινίκη τραγικούς αγώνες με χορηγούς τον Νικοκρέων και τον Πασίκυπρο των Σόλλων, ο Νικοκρέων φιλοξένησε τον τραγικό ηθοποιό Θεσσαλό , διάσημος στην εποχή του, ό οποίος όμως έχασε στον διαγωνισμό από τον Αθηνόδωρο του Πασίκυπρου. Σε ένα από αυτά τα γλέντια που διοργάνωσε ο Νικοκρέων για τον Αλέξανδρο παρευρέθηκε κάποια φορά και ο φιλόσοφος Ανάξανδρος , όταν ο Αλέξανδρος τον ρώτησε για το γλέντι αυτός απάντησε με υποτιμητικό λόγο για τον Νικοκρέωντα. Σε κάποιο ταξίδι του βρέθηκε στην αυλή του Νικοκρέοντα ο οποίος τον συνέλαβε και διέταξε να του κόψουν τη γλώσσα, ο φιλόσοφος όμως τη δάγκωσε και αφού την έκοψε μόνος του την έφτυσε στο πρόσωπό του, τέλος ο Νικοκρέων τον θανάτωσε βάζοντάς τον σε ένα γουδί λιώνοντας τον ζωντανό[2].

Ο Νικοκρέων σε επιγραφή που βρέθηκε αναφέρεται σαν χορηγός των Ηραίων αθλητικών αγώνων στο Άργος[3].

Μετά τον θάνατο του Αλεξάνδρου και στον πόλεμο των διαδόχων υποστήριξε τον Πτολεμαίο μαζί με τους βασιλιάδες της Πάφου, της Αμαθούντας και των Σόλων. Τα τέσσερα αυτά βασίλεια διεξήγαγαν πολεμικές επιχειρήσεις κατά των άλλων κυπριακών βασιλείων που τάχτηκαν με το πλευρό του Αντίγονου. Όλες οι πόλεις πολιορκήθηκαν στενά και καταλήφθηκαν εκτός το Μάριο που συνθηκολόγησε, ο Νικοκρέων μαζί με τον βασιλιά της Πάφου ήταν οι μόνοι που διατήρησαν την εξουσία τους και ενσωμάτωσαν στα βασίλεια τους και τις υπόλοιπες Κυπριακές πόλεις.

Αναφορές

1. ↑ 29] Εἰς δὲ Φοινίκην ἐπανελθὼν ἐξ Αἰγύπτου, θυσίας τοῖς θεοῖς καὶ πομπὰς ἐπετέλει καὶ χορῶν {ἐγ}κυκλίων καὶ τραγικῶν ἀγῶνας, οὐ μόνον ταῖς παρασκευαῖς, ἀλλὰ καὶ ταῖς ἁμίλλαις λαμπροὺς γενομένους. ἐχορήγουν γὰρ οἱ βασιλεῖς τῶν Κυπρίων, ὥσπερ Ἀθήνησιν οἱ κληρούμενοι κατὰ φυλάς, καὶ ἠγωνίζοντο θαυμαστῇ φιλοτιμίᾳ πρὸς ἀλλήλους. μάλιστα δὲ Νικοκρέων ὁ Σαλαμίνιος καὶ Πασικράτης ὁ Σόλιος διεφιλονίκησαν. οὗτοι γὰρ ἔλαχον τοῖς ἐνδοξοτάτοις ὑποκριταῖς χορηγεῖν, Πασικράτης μὲν Ἀθηνοδώρῳ, Νικοκρέων δὲ Θεσσαλῷ, περὶ ὃν ἐσπουδάκει καὶ αὐτὸς Ἀλέξανδρος. οὐ μὴν διέφηνε τὴν σπουδὴν πρότερον ἢ ταῖς ψήφοις ἀναγορευθῆναι νικῶντα τὸν Ἀθηνόδωρον. τότε δ´ ὡς ἔοικεν ἀπιὼν ἔφη τοὺς μὲν κριτὰς ἐπαινεῖν, αὐτὸς μέντοι μέρος ἂν ἡδέως προέσθαι τῆς βασιλείας ἐπὶ τῷ μὴ Θεσσαλὸν ἰδεῖν νενικημένον. ἐπεὶ δ´ Ἀθηνόδωρος ὑπὸ τῶν Ἀθηναίων ζημιωθείς, ὅτι πρὸς τὸν ἀγῶνα τῶν Διονυσίων οὐκ ἀπήντησεν, ἠξίου γράψαι περὶ αὐτοῦ τὸν βασιλέα, τοῦτο μὲν οὐκ ἐποίησε, τὴν δὲ ζημίαν ἀπέστειλε παρ´ ἑαυτοῦ. Λύκωνος δὲ τοῦ Σκαρφέως εὐημεροῦντος ἐν τῷ θεάτρῳ καὶ στίχον εἰς τὴν κωμῳδίαν ἐμβαλόντος αἴτησιν περιέχοντα δέκα ταλάντων, γελάσας ἔδωκε. Πλουτάρχου, Βίος Αλεξάνδρου
2. ↑ Δήμος Αβδήρων
3. ↑ Η Κυπριακή συμμετοχή στους ολυμπιακούς και άλλους πανελλήνιους αγώνες, Παρασκευάς Σαμάρας