Ο Νικηφόρος Χρυσοβέργης ήταν Έλληνας βυζαντινός ρήτορας, ποιητής και ιεροδιδάσκαλος[3].
Βιογραφία
Έζησε από τα τέλη του 12ου μέχρι τα μέσα του 13ου αιώνα. Διετέλεσε μαΐστορος των ρητόρων της Πατριαρχικής Σχολής στην Κωνσταντινούπολη, όπου παρέμεινε επί δύο έτη, κατόπιν διορισμού του, βάσει αποφάσεως του ίδιου του αυτοκράτορα Αλεξίου Γ' του Αγγέλου. Θήτευσε στη θέση του Μητροπολίτη Σάρδεων από το 1204 έως και το 1213, οπότε και χάνονται τα ίχνη του. Έγραψε πανηγυρικούς λόγους στους Αυτοκράτορες Αλέξιο Γ' και Αλέξιο Δ', προς τους πατριάρχες Νικήτα Μουντάκη και Ιωάννη Καματηρό και προς τον Μεσοποταμίτη Κωνσταντινουπόλεως. Από τις επιστολές του, σώζεται μία, έγραψε όμως πολλά ρητορικά προγυμνάσματα κι έμμετρα επιγράμματα. Επίσης μύθους, διηγήματα και μυθοποιίες. Στις 10 Ιανουαρίου του 1202 και με αφορμή την Εορτή των Φώτων, εκφώνησε έναν ιστορικό λόγο που αποτελεί πολύτιμη πηγή, καθώς, μεταξύ άλλων, σε αυτόν αναφέρεται και στις πολιτικές σχέσεις του βυζαντινού κράτους με το βουλγαρικό. Σε πολιτικό επίπεδο, ο Χρυσοβέργης στάθηκε σύμβουλος του αυτοκράτορα Αλέξιου σε πολλά ζητήματα, προσπαθώντας να τον πείσει σε προσέγγιση και συμφιλίωση με τους Λατίνους[4].
Παραπομπές
Ανακτήθηκε στις 26 Νοεμβρίου 2018.
Ανακτήθηκε στις 20 Ιουνίου 2019.
Χαράλαμπος Β. Στεργιούλης, 'Ένας άγνωστος μαΐστορος της ρητορικής", στο φύλλο της εφημερίδας "Η Καθημερινή", της Κυριακής 8 Νοεμβρίου 2020, σελ. 12, στήλη "Τέχνες & γράμματα"
Μυρσίνη Σ. Αναγνώστου "Ένας ρήτορας των χρόνων της παρακμής - Ο βίος και το έργο του Νικηφόρου Χρυσοβέργη", εκδόσεις ¨Αρμός", 2020
Πηγές
Karl Krumbacher (1856-1909) (1897–1900). Ιστορία της Βυζαντηνής [sic] λογοτεχνίας / Κρουμβάχερ, μεταφρασθείσα υπό Γεωργίου Σωτηριάδου. Τόμος Β’. Εν Αθήναις: Τύποις Π. Δ. Σακελλαρίου. Ανακτήθηκε στις 15 Φεβρουαρίου 2011.Χρυσός
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
