Ο Μήτρος Πέτροβας (1745 - 12 Μαρτίου 1838), γνωστότερος ως Μητροπέτροβας ήταν οπλαρχηγός της ελληνικής επανάστασης από τη Μεσσηνία καθώς και ένας από τους ηγέτες των αντικυβερνητικών εξεγέρσεων κατά τη διάρκεια της βαυαρικής αντιβασιλείας.
Βιογραφία
Γεννήθηκε το 1745 στη Μέλπεια του Νομού Μεσσηνίας. Ανέπτυξε από νωρίς αντιοθωμανική δραστηριότητα και το 1770 συμμετείχε στην επανάσταση των Ορλωφικών[1]. Υπήρξε στενός φίλος του πατέρα του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη, Κωνσταντίνου[1]. Αργότερα συμμετείχε ενεργά στην προετοιμασία της επανάστασης του 1821 στην περιοχή της Μεσσηνίας και με την έναρξή της τάχτηκε στο πλευρό του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη τον οποίο ακολούθησε στις πολεμικές επιχειρήσεις της Αρκαδίας[2] και μάλιστα, παρά το προχωρημένο της ηλικίας του συμμετείχε στη μάχη του Βαλτετσίου τον Μάιο του 1821 ως επικεφαλής των πολεμιστών από την Ανδρούσα και το Λεοντάρι και τοποθετημένος στο δυτικό προμαχώνα του ελληνικού στρατοπέδου από κοινού με τους Ιωάννη Μαυρομιχάλη, Π. Κεφάλα και Παπατσώνη, διακρίθηκε για την απόκρουση των επανειλημμένων επιθέσεων του οθωμανικού ιππικού[3] ενώ αργότερα συμμετείχε στην πολιορκία και την άλωση της Τριπολιτσάς[1]. Κατά το 1822 έλαβε μέρος στις επιχειρήσεις εναντίον του εκστρατευτικού σώματος του Μαχμούτ Δράμαλη[4]. Για τη συνεισφορά του, αναδείχτηκε το 1823 σε χιλίαρχο. Κατά τις εμφύλιες συγκρούσεις του 1823 - 1825, τάχτηκε στο πλευρό του Κολοκοτρώνη με αποτέλεσμα να συλληφθεί και να φυλακιστεί από την κυβέρνηση Κουντουριώτη στο μοναστήρι του Προφήτη Ηλία στην Ύδρα. Λίγο μετά την αποφυλάκισή του τον Μάιο του 1825, αναδείχτηκε σε στρατηγό και συμμετείχε στις επιχειρήσεις εναντίον του Ιμπραήμ πασά[1].
Μετά το τέλος της επανάστασης και τη δημιουργία του ελληνικού κράτους, πρωτοστάτησε το 1834, μετά την καταδίκη του Κολοκοτρώνη, σε εξεγέρσεις κατά της βαυαρικής αντιβασιλείας τον Ιούνιο στη Μάνη και τον Αύγουστο στη Μεσσηνία. Μετά την καταστολή των εξεγέρσεων συνελήφθη και καταδικάστηκε σε θάνατο, η ποινή όμως δεν εκτελέστηκε λόγω του προχωρημένου της ηλικίας του και της συνεισφοράς του κατά την ελληνική επανάσταση. Αφού παρέμεινε για αρκετό χρονικό διάστημα στη φυλακή του δόθηκε αμνηστία και ακολούθως επέστρεψε στη γενέτειρά του όπου και απεβίωσε το 1838[1].
Παραπομπές
Εκπαιδευτική Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια - Παγκόσμιο Βιογραφικό Λεξικό, Εκδοτική Αθηνών, Αθήνα 1991, τ. 6, σ. 171.
Διονυσίου Κοκκίνου, Η Ελληνική Επανάστασις, τ. Α', εκδοτικός οίκος Μέλισσα, Αθήνα 1974, σ. 375 - 379.
Διονυσίου Κοκκίνου, 1974, Α', σ. 434 - 439.
Διονυσίου Κοκκίνου, Η Ελληνική Επανάστασις, τ. Β', εκδοτικός οίκος Μέλισσα, Αθήνα 1974, σ. 566 - 568.
Πηγές
Φώτιος Χρυσανθόπουλος, επιμ. (1888) (στα Ελληνικά). Βίοι Πελοποννησίων ανδρών και των εξώθεν εις την Πελοπόννησον ελθόντων κληρικών, στρατιωτικών και πολιτικών των αγωνισαμένων τον αγώνα της επαναστάσεως. Αθήνα: Σταύρος Ανδρόπουλος, Τυπογραφείο Π. Δ. Σακελλαρίου. Ανακτήθηκε στις 10 Απριλίου 2010.
Βιβλιογραφία
Διονυσίου Κοκκίνου, Η Ελληνική Επανάστασις, εκδοτικός οίκος Μέλισσα, Αθήνα 1974.
Εκπαιδευτική Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια - Παγκόσμιο Βιογραφικό Λεξικό, Εκδοτική Αθηνών, Αθήνα 1991.
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
