.
Ο Μενεκράτης ο Σμυρναίος ήταν ποιητής της Ελληνιστικής εποχής. Διασώζονται δύο επιγράμματα του στον ένατο τόμο της Παλατινής Ανθολογίας (το επίγραμμα 390[1],-που φέρει το όνομά του- και, ίσως, το -αμφισβητούμενο- επίγραμμα 54[2][3]).
Στην Παλατινή ανθολογία εμφανίζονται τρία επιγράμματα με το όνομα Μενεκράτης:
Βιβλίο 9 , επίγραμμα 54: Μενεκράτους
Βιβλίο 9 , επίγραμμα 55: Λουκιλλίου οι μεν Μενεκράτους Σαμίου
Βιβλίο 9 , επίγραμμα 390: Μενεκράτους Σμυρναίου
ενώ το επίγραμμα 54, εμφανίζεται ως: «Μενεκράτους Σαμίου» στον Στοβαίο[4], καθώς επίσης και στην Ευφημιανή συλλογή (συνήθως αποκαλούμενη στη βιβλιογραφία ως Syll. E.), με την ένδειξη «εις γήρας».[5]
Επιπλέον, ποιητής με το όνομα Μενεκράτης (χωρίς να δηλώνεται ποιος από τους παραπάνω), αναφέρεται από τον Μελέαγρο στο προοίμιό του, ότι ανθολογήθηκε από αυτόν, στην ανθολογία του, που αναφέρεται με το όνομα Στέφανος του Μελεάγρου.
Ορισμένοι μελετητές ταυτίζουν τον Μενεράτη το Σμυρναίο με τον Μενεκράτη τον Εφέσιο που μνημονεύει ο Βάρρων[6]
Wikisource logo
Στη Βικιθήκη υπάρχει υλικό που έχει σχέση με το θέμα:
Μενεκράτης ο Σμυρναίος
Παραπομπές & Σημειώσεις
The Greek Anthology, Volume III: Book 9: The Declamatory Epigrams. Translated by W. R. Paton. Loeb Classical Library 84. Cambridge, MA: Harvard University Press, 1917. (Gr. Anth. 9.390)
(9.390) Μενεκράτους Σμυρναίου
Παισὶν ἐπὶ προτέροις ἤδη τρίτον ἐν πυρὶ μήτηρ
θεῖσα, καὶ ἀπλήστῳ δαίμονι μεμφόμενη.
τέτρατον ἄλγος ἔτικτε, καὶ οὐκ ἀνέμεινεν ἀδήλους
ἐλπίδας, ἐν δὲ πυρὶ ζωὸν ἔθηκε βρέφος,
“Οὐ θρέψω” λέξασα· “τί γὰρ πλέον; Ἄϊδι μαστοὶ
κάμνετε· κερδήσω πένθος ἀμοχθότερον.”
• (Βλέπε επίσης την σελίδα με το επίγραμμα του Μενεκράτη του Σμυρναίου στον χειρόγραφο κώδικα της Παλατινής Ανθολογίας που βρίσκεται στην Βιβλιοθήκη του Πανεπιστημίου της Χαϊδελμβέργης: κώδικας Παλατινής Ανθολογίας, σελ. 425.)
The Greek Anthology, Volume III: Book 9: The Declamatory Epigrams. Translated by W. R. Paton. Loeb Classical Library 84. Cambridge, MA: Harvard University Press, 1917. (Gr. Anth. 9.54).
(9.54) Μενεκράτους
Γῆρας ἐπὰν μὲν ἀπῇ, πᾶς εὔχεται• ἤν δέ ποτ' ἔλθῃ,
μέμφεται• ἔστι δ' ἀεὶ κρεῖσσον ὀφειλόμενον.
Στην πραγματικότητα το κείμενο της Παλατινής Ανθολογίας αποδίδει το επίγραμμα αυτό σε κάποιον Μενεκράτη χωρίς επιθετικό προσδιορισμό. Κατά συνέπεια δεν θα μπορούσε να λεχθεί με απόλυτη βεβαιότητα αν αυτού του επιγράμματος ο ποιητής ήταν ο Μενεκράτης ο Σμυρναίος ή ο Μενεκράτης ο Σάμιος ή, ίσως, κάποιος άλλος τρίτος Μενεκράτης.
Ιωάννου Στοβαίου Ανθολόγιον, Augustus Menike τόμος 4, Lipsiae, sumptibus et typis B.G.Teubneri, 1862, σελ. 81, επίγραμμα 27, αναφερόμενο στη βιβλιογραφία ως: Stob. Flor. 4. 50. 62 (Στοβαίου Ανθολόγιον, 4ο βιβλίο, 62), στο κεφάλαιο «Ψόγος γήρως» (επιγράμματα στα οποία ψέγονται τα γεράματα)
The Greek anthology: Hellenistic epigrams, Volume 1, Editors: Andrew Sydenham Farrar Gow, Sir Denys Lionel Page, εκδότης CUP Archive, 1965, σελ. 140
W. Smith, Dictionary of Greek and Roman Biography and Mythology, "Menecrates of Smyrna". Τόμ. v. 2, σελ. 1036.
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
