O Μάριος Γκιούρδας (Αλεξανδρούπολη, 2 Μαρτίου 1973) είναι Έλληνας παλαίμαχος διεθνής πετοσφαιριστής. Συμμετείχε σε πολλές ευρωπαϊκές και παγκόσμιες διοργανώσεις, με διακρίσεις σε εθνικό και συλλογικό επίπεδο. Αγωνιζόταν στη θέση του ακραίου,[1] και θεωρείται ένας από τους κορυφαίους Έλληνες πετοσφαιριστές. Υπήρξε αρχηγός και αναντικατάστατο μέλος του Ολυμπιακού και της Εθνικής Ομάδας.
Βιογραφικό
Είναι απόφοιτος ΤΕΦΑΑ του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης και υπηρετεί στην πυροσβεστική. Είναι ιδιοκτήτης της εταιρείας ROYAL Sport[1] και ενός πρακτορείου ΟΠΑΠ. Νυμφευμένος με την Μαρία, έχει αποκτήσει μαζί της δύο κόρες.
Καριέρα
Το 1984 και σε ηλικία 11 ετών επιλέχτηκε στα κλιμάκια βόλεϊ της Θράκης και στα παιδικά τμήματα του Εθνικού Αλεξανδρούπολης. Το 1986 εντάχθηκε και στην Εθνική Ομάδα Εφήβων. Το 1989 πήγε στην Γ.Ε. Αλεξανδρούπολης, όπου συνέβαλε στην άνοδο της ομάδας στη Β΄ εθνική κατηγορία. Το 1991 επέστρεψε στον Εθνικό Αλεξ. που βρισκόταν στην Α1, όπου είχε προπονητή τον Γ. Τεκτονίδη. Την ίδια χρονιά κλήθηκε στην Εθνική Ομάδα Ανδρών, στην οποία αργότερα διετέλεσε για πολλά χρόνια αρχηγός.
Τα "καλύτερα χρόνια" όμως για εκείνον ξεκινούν το 1994, όταν κατεβαίνει στον Πειραιά και υπογράφει συμβόλαιο με τον Ολυμπιακό. Στους ερυθρόλευκους παραμένει για εννιά χρόνια και σταδιακά γίνεται η κολώνα και ο ηγέτης της ομάδας με την οποία κατέκτησε τα πάντα. Το 2003 μεταβαίνει στην Ιταλία, όπου αγωνίζεται για ένα χρόνο στην Πάρμα, και γίνεται ο πρώτος Έλληνας βολεϊμπολίστας που παίρνει μετεγγραφή σε ομάδα του εξωτερικού. Το 2004 επιστρέφει στην Ελλάδα για λογαριασμό του Ηρακλή, όπου μετά από μια «μαγική» χρονιά, όπως ο όδιος την χαρακτηρίζει, ο Ηρακλής κατακτά το Πρωτάθλημα Ελλάδας, το δεύτερο τότε στην ιστορία του.
Ξεχωριστή εμπειρία και σημαντικός σταθμός στην καριέρα του, ήταν η συμμετοχή του με την Εθνική Ελλάδος στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας το 2004. Εκεί η ελληνική ομάδα κατέκτησε την 5η θέση, μετά την "αυτοκτονία" της στον αλησμόνητο προημιτελικό με τις Η.Π.Α., όπου έχασε την είσοδο της στην τετράδα. Την περίοδο 2006-07 επανέρχεται στον Ολυμπιακό, αλλά αποχωρεί το 2007 για την Ε.Α. Πατρών, λόγω διαφωνίας με τον τότε προπονητή των ερυθρολεύκων. Το 2009 μετα από δυό χρόνια παραμονής στην ΕΑΠ, επιστρέφει στον Εθνικό Αλεξανδρούπολης, 15 ολόκληρα χρόνια μετά την αναχώρηση του από την ακριτική ομάδα. Εκεί συναντιέται με δυό άλλους μεγάλους του ελληνικού βόλλεϋ, τον Νίκο Σαμαρά και τον Άκη Σιδηρόπουλο, με σκοπό την άνοδο της ομάδας στην A1 εθνική κατηγορία, που τελικά επιτυγχάνεται. Επόμενος σταθμόςτο 2010 ο Μίλωνας, με συμπαίκτη και πάλι τον Νίκο Σαμαρά.[2][3][4][5] Στή Νέα Σμύρνη παραμένει μεχρι το 2013, όπου το μεγάλο του πάθος για το βόλλεϋ τον οδηγεί σε ηλικία 40 πλέον ετών, να αγωνιστεί ερασιτεχνικά στον Πήγασο Νέου Κόσμου Αθηνών στην Α΄ κατηγορία ΕΣΠΑΑΑ.
Τίτλοι
Ολυμπιακός
1 Κύπελλο Κυπελλούχων Ευρώπης:: 1996
5 Πρωτάθλήματα Ελλάδας: 1998, 1999, 2000, 2001, 2003
4 Κύπελλα Ελλάδας: 1997, 1998, 1999, 2001
1 Σούπερ Κάπ Ελλάδας: 2000
Ηρακλής
1 Πρωτάθλημα Ελλάδας: 2005
2 Κύπελλα Ελλάδας: 2005, 2006
2 Σούπερ Κάπ Ελλάδας: 2004, 2005
Σχολικοί Αγώνες
1 Πανελλήνιο σχολικό πρωτάθλημα: 1990
Διεθνείς συλλογικές διακρίσεις
Ασημένιο Μετάλλιο Τσάμπιονς Λιγκ: 3 (Ολυμπιακός: 2002 / Ηρακλής: 2005, 2006)
Ασημένιο Μετάλλιο Κύπελλο Κυπελλούχων: 2 (Ολυμπιακός: 1997, 1998)
Χάλκινο Μετάλλιο Τσάμπιονς Λιγκ: 1 (Ολυμπιακός: 1995)
4η θέση Τσάμπιονς Λιγκ: 1 (Ολυμπιακός: 2001)
4η θέση Κυπέλλου Θριάμβου (Challenge up): 1 (ΕΑ Πατρών: 2009)
4η θέση Ευρωπαϊκό Σούπερ Κάπ: 1 (Ολυμπιακός: 1996)
Διακρίσεις με την Εθνική Ελλάδος
5η θεση Ολυμπιακοί Αγώνες 2004 - Αθήνα
6η θεση Παγκόσμιο πρωτάθλημα 1994
7η θεση Παγκόσμιο πρωτάθλημα 2002
5η θεση Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα 2005 - Ρώμη/Βελιγράδι
7η θεση Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα 1995 - Αθήνα
Ατομικές διακρίσεις
1989: Κορυφαίος παίκτης (ΜVP) / Καλύτερος επιθετικός / Καλύτερος σέρβερ - Τουρνυάα πρόκρισης Ευρωπαϊκού Πρωτ/τος Εφήβων
1991: Καλύτερος σέρβερ - Ευρωπαϊκό Εφήβων
1996: Καλύτερος μπλόκερ / Καλύτερος σέρβερ - Φάιναλ φόρ Κυπέλλου Κυπελλούχων Ευρώπης
1998: Πολυτιμότερος παίκτης (ΜVP) - Φάιναλ φόρ Κυπέλλου Ελλάδας
1999: Πολυτιμότερος παίκτης (ΜVP) - Πρωτάθλημα Ελλάδας
2001: Πολυτιμότερος παίκτης (ΜVP) - Φάιναλ φόρ Κυπέλλου Ελλάδας
2001: Καλύτερος υποδοχέας - Φάιναλ φόρ του Τσάμπιονς Ληγκ
2003: Πολυτιμότερος παίκτης (ΜVP) - Πρωτάθλημα Ελλάδας
2005: Πολυτιμότερος παίκτης (ΜVP) - Φάιναλ φόρ Κυπέλλου Ελλάδας
2005: Πολυτιμότερος παίκτης (ΜVP) - Σούπερ Κάπ Ελλάδας
2006: Δημοφιλέστερος αθλητής του Ελληνικού Πρωταθλήματος
2007: Πρώτος σκόρερ του Ελληνικού Πρωταθλήματος
Συμμετοχές σε διεθνείς διοργανώσεις
Ολυμπιακοί Αγώνες: 1 (2004)
Παγκόσμιο Πρωτάθλημα: 3 (1994, 1998, 2002)
Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα: 5 (1995, 1997, 2003, 2005, 2007)
Παγκόσμιο Λιγκ: 10 (1993, 1994, 1995, 1996, 1998, 2001, 2002, 2003, 2004, 2005)
Φάιναλ φορ Τσάμπιονς Λιγκ: 5 (Ολυμπιακός: 1995, 2001, 2002 / Ηρακλής: 2005, 2006)
Φάιναλ φορ Κύπελλο Κυπελλούχων: 3 (Ολυμπιακός: 1996, 1997, 1998)
Φάιναλ φορ Κύπελλου Θριάμβου (Challenge up): 1 (ΕΑ Πατρών: 2009)
Φάιναλ 8 Κυπέλλου Ιταλίας: 1 (Πάρμα: 2004)
Παραπομπές
Sports-reference
ΜΓΣ Εθνικός Αλεξ/πολης
Official website
Μάριος Γκιούρδας:Η μεγάλη επιστροφή
Οι 40άρηδες καρφώνουν ακόμα
Πηγες - Εξωτερικοί σύνδεσμοι
«Ο Μάριος Γκιούρδας δε θα πάψει ποτέ να είναι το βόλεϊ», αφιέρωμα στον ιστότοπο OneMan.gr, 6 Σεπτεμβρίου 2015.
Μάριος Γκιούρδας, Μικρο βιογραφικό - gazzetta.gr
Ολυμπιακός - Κυπελλούχος Ευρώπης Βόλεϊ 1995–96
2 Γκιούρδας · 3 Χριστοφιδέλης · 5 Μουστακίδης · 7 Ερνάντες · 8 Σάντσες · 10 Τσακιρόπουλος · 11 Λυκούδης · 14 Αμαριανάκης · 15 Ντράγκοβιτς · Θεοδωρίδης · Δούκας · Μιχαλόπουλος · C Λάιος
[
Βραβείο πολυτιμότερου πετοσφαιριστή ελληνικού πρωταθλήματος
1999: Γκιούρδας | 2000: Ντράγκοβιτς | 2001: Κράβαρικ | 2002: Μπάεφ | 2003: Γκιούρδας | 2004: Κονσταντίνοφ & Γκόμες | 2005: Χοφ | 2006: Γκόμες | 2007: Ντεπεστέλ | 2008: Νίλσον | 2009: Τζούριτς | 2010: Μίλκοβιτς | 2011: Ντεσπέιν | 2012: Κράβαρικ | 2013: Γιορντάνοφ | 2014: Χριστοφιδέλης | 2015: Γκόμες | 2016: Σεπέδα | 2017: Σαφράνοβιτς | 2018: Αλεξίεφ
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License