.
Ο καπετάν Λουκάς Κόκκινος
Ο Λουκάς ή Λούκας Κόκκινος (1878-1913) ήταν Μακεδονομάχος, οπλαρχηγός από το Μέγαρο Γρεβενών.
Βιογραφικά στοιχεία
Ο Λουκάς Κόκκινος γεννήθηκε το 1878 στο Μέγαρο Γρεβενών. Το 1896, ήταν ήδη καταδιωκώμενος από τις Οθωμανικές αρχές. Γι αυτό το λόγο κατέφυγε στα βουνά και κατατάχτηκε στην ομάδα του Διαμαντή Μάνου. Γρήγορα όμως αποχωρίστηκε κι έκανε δική του ομάδα. Το 1904, μαζί με τους καπετάνιους Παύλο Κύρου, Διαμαντή Μάνο και Αθανάσιο Γκούμα οδήγησαν την ομάδα του Παύλου Μελά σε Κοζάνη, Σιάτιστα και μέσω Βογατσικού στη Βόρεια Μακεδονία. Το ίδιο έτος η ομάδα του συνεργάστηκε με την ομάδα του καπετάν Μάλιου από την Κορυτσά. Μαζί περιόδευσαν στην περιοχή των Γρεβενών και ιδιαίτερα στα βλαχοχώρια. Εκεί οργάνωσαν αντίσταση κατά των Ρουμανιζόντων. Μαζί με την ομάδα του Μάλιου εισέβαλαν στη Δαμασκηνιά Κοζάνης και εξουδετέρωσαν Βούλγαρους κομιτατζήδες.
Στη συνέχεια συνεργάστηκε με τα σώματα των Φιωτάκη, Αντωνίου Ζώη και Τσολακόπουλου. Συνέπραξε επίσης, με την ομάδα του Αντώνιου Βλαχάκη (καπετάν Λίτσα) στη μάχη της Οσνίτσανης (Καστανόφυτο). Εκεί, προέβη σε αγριότητες κατά εξαρχικών (ενδεχομένως και αμάχων) και πυρπόλησε μεταξύ άλλων το σπίτι του κομιτατζή Δούκα. Μετά το θάνατο του Βλαχάκη ανέλαβε τη διοίκηση του σώματός του. Μετά από μερικές ημέρες από τη μάχη της Οσνίτσανης, μαζί με τον οπλαρχηγό Βαγγέλη Βλάχο, εισέβαλαν στο Πετροπουλάκι (Έζερετς) Καστοριάς και προκειμένου να εκδικηθούν τους κομιτατζήδες που είχαν κρυφτεί εκεί, κατέστρεψαν αρκετά σπίτια[1]. Από τις 15 Σεπτεμβρίου 1905 μέχρι 14 Ιουνίου του 1907 ο Λουκάς πήρε μέρος σε πολλές μάχες. Το Δεκέμβριο του 1906 παραμένοντας στα Καστανοχώρια της Καστοριάς συνέπραξε με τον ανθυπολοχαγό του πεζικού Γρηγόριο Φαληρέα.
Το 1911 με την παλιά του ομάδα σκότωσαν τους δολοφόνους του Αιμιλιανού. Κατά τον Α΄ Βαλκανικό πόλεμο, το 1912 έλαβε μέρος με την ομάδα του και πριν φτάσει ο Ελληνικός στρατός στα Γρεβενά, απελευθέρωσε τα χωριά Κάστρο, Έλατος και Σύνδενδρο. Υπό τις εντολές του Γ. Φαληρέα συμμετείχε σε σύγκρουση με Οθωμανικό απόσπασμα στο Λέχοβο Φλώρινας, όπου τραυματίστηκε. Τελικά φυγαδεύτηκε στα Γρεβενά όπου ξεψύχησε παραδομένος στα τραύματά του τον Οκτώβριο του 1913, έχοντα ζήσει την απελευθέρωση της ιδιαίτερης πατρίδας του[2].
Ο Αντώνης Βλαχάκης έγραψε για το Λουκά Κόκκινο:
Αν ο Λούκας ήξερε γράμματα, αλλά κι έτσι ακόμα, αν ήταν μερικοί ακόμα σαν κι αυτόν, στην περιφέρειά του, δεν θα χρειαζόταν να πάνε σ` αυτήν αξιωματικοί καπεταναίοι.
Η εκκλησία του Αγίου Πνεύματος στη γενέτειρά του Λουκά Κόκκινου (Μέγαρο Γρεβενών) χτίστηκε με έξοδα του καπετάνιου[3].
Αναφορές
* Γενικό Επιτελείο Στρατού, Διεύθυνσις Ιστορίας Στρατού, Ο Μακεδονικός Αγών και τα εις Θράκην γεγονότα, Αθήνα 1979, σσ. 195, 199, 200, 201, 215, 216, 218, 246, 249.
* Ιωάννης Σ. Κολιόπουλος (επιστημονική επιμέλεια), Αφανείς, γηγενείς Μακεδονομάχοι, Εταιρεία Μακεδονικών Σπουδών, University Studio Press, Θεσσαλονίκη, 2008, σ. 21
Παραπομπές
1. ↑ Μάνη, Αντώνης Βλαχάκης
2. ↑ Οδηγός Δυτικής Μακεδονίας, καπετάν Λούκας Κόκκινος
3. ↑ Διαδρομή 2
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
