.
Ο Λεωνίδας Παλάσκας ήταν αξιωματικός του Ναυτικού, ο οποίος γεννήθηκε το 1819 και πέθανε το 1880. Ήταν γιός του αγωνιστή της επανάστασης Χρήστου Παλάσκα από τα Ιωάννινα. Μετά τον θάνατο του πατέρα του βρέθηκε υπό την προστασία του Ιωάννη Κωλέττη. Υπηρέτησε στο Γαλλικό πολεμικό ναυτίκο και αργότερα στο Ελληνικό όπου απέκτησε τον βαθμό του πλοιάρχου. Διετέλεσε Υπουργός Ναυτικών στην κυβέρνηση του Επαμεινώνδα Δεληγιώργη. Είχε μεγάλη μόρφωση και έγραψε σειρά τεχνικών βιβλίων. Προς τιμήν του το κέντρο εκπαίδευσης του πολεμικού ναυτικού έχει ονομαστεί Κέντρο Εκπαιδεύσεως "ΠΑΛΑΣΚΑΣ".
Λεωνίδας Παλάσκας
Βιογραφία
Ο Λεωνίδας Παλάσκας γεννήθηκε το 1819 και την ίδια χρονιά βαφτίστηκε. Όταν ο Αλή Πασάς πληροφορήθηκε την βάφτιση του είπε: "Εσείς οι Έλληνες κάτι μεγάλο έχετε στο κεφάλι σας. Δεν βαφτίζετε πια τα παιδιά σας Γιάννη, Γιώργη, Πέτρο, Παύλο, παρά Λεωνίδα, Θεμιστοκλή, Αριστείδη! Σίγουρα κάτι ετοιμάζετε".[1]
Το 1821 η Διοίκηση της Ελλάδος, κατά βάση ο Μαυροκορδάτος και ο Κωλέττης, έστειλε τον πατέρα του Λεωνίδα Παλάσκα Χρήστο και τον οπλαρχηγό Αλέξη Νούτζο να συλλάβουν, ή αν αντισταθεί να σκοτώσουν, τον Οδυσσέα Ανδρούτσο. Ο Ανδρούτσος μαθαίνει τα σχέδια τους και τους σκοτώνει. Ο Στρατηγός Μακρυγιάννης είχε γράψει για τα συμβάντα: "Ήρθε κι᾿ ο Χρήστο Παλάσκας άνθρωπος γενναίος, τίμιος, από καλό σπίτι. Αυτεινού του δυστυχή το᾿ ᾿κανε τον φίλο ο Κωλέτης περισσότερον δια την γυναίκα του κι᾿ όχι δια εκείνον τον ίδιον. Τώρα ο Κωλέτης, άνθρωπος από το σκολείον του αφέντη του του Αλήπασσα, μέτρησε Τον Δυσσέα τον έχω αντίζηλον, τον Αλέξη Νούτζο το-ίδιο, τον Παλάσκα δια το κέφι μου καλό είναι να χαθή, να κάμω την γυναίκα του μορόζα. Καθώς την έκαμε και την έχει ως την σήμερον μέσα-εις το σπίτι του σαν γυναίκα του."[2] Μετά τον θάνατο του πατέρα του βρίσκεται υπό την προστασία του Ιωάννη Κωλέττη, ο οποίος αργότερα τον στέλνει στην Γαλλία για εκπαίδευση στην ναυτική σχολή της Βρέστης. Ως αξιωματικός του Γαλλικού πολεμικού ναυτικού πραγματοποιεί τον περίπλου της γης.
Επέστρεψε στην Ελλάδα το 1844 και το 1846, σε ηλικία μόλις 27 ετών, διορίστηκε πρώτος διοικητής του Ναυτικού Παιδευτηρίου, το οποίο ιδρύθηκε πάνω στην κορβέτα "ΛΟΥΔΟΒΙΚΟΣ". Κατά την διάρκεια της εξέγερσης κατά του Όθωνα, το 1862, ήταν κυβερνήτης του ατμοδρόμονος "ΑΜΑΛΙΑ" και συνόδευσε τον Όθωνα στην εξορία και επέστρεψε στην Ελλάδα το 1866. Την ίδια χρονιά συμμετείχε στην επιτροπή των ελλήνων ειδικών που παρακολούθησαν την ηφαιστειακή δραστηριότητα στην Νέα Καμένη της Σαντορίνης.
Διετέλεσε κυβερνήτης των θωρηκτών "ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ ΟΛΓΑ" και "ΒΑΣΙΛΕΥΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ" καθώς και Γενικός Γραμματέας του Υπουργείου Ναυτικών. Το 1877 διορίστηκε Υπουργός Ναυτικών στην κυβέρνηση του Επαμεινώνδα Δεληγιώργη. Πέθανε το 1880.
Πηγές
Μαρκεζίνης Σπ.: "Πολιτική Ιστορία της Νεωτέρας Ελλάδος 1828-1964", Τόμος 2ος, Εκδόσεις ΠΑΠΥΡΟΣ, Αθήνα 1966.
Αναφορές
- ↑ Νάτσιος Δ.: "Η ιστορία είναι φωνή νεκρών, διδάσκουσα τους ζώντας", Ηλεκτρονικό περιοδικό ΑΝΤΙΒΑΡΟ, Απρίλιος 2007
- ↑ "Τα απομνημονεύματα του Μακρυγιάννη"
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
