.
Ξυλογραφία του Λάμπρου Φωτιάδη από το περιοδικό Εθνικόν Ημερολόγιον Βρετού του 1863
Ο Λάμπρος Φωτιάδης (1752-1805) ήταν Έλληνας λόγιος και διαφωτιστής του 18ου αιώνα.
Βιογραφικά στοιχεία
Γεννήθηκε στα Ιωάννινα το 1752. Το πραγματικό του όνομα ήταν Ευστάθιος Λάμπρου. Σπούδασε αρχικά στην Μπαλαναία Σχολή των Ιωαννίνων, όταν διευθυντής της ήταν ο συντηρητικός λόγιος Μπαλάνος Κοσμάς Βασιλόπουλος. Στη συνέχεια ο Φ. μαθήτευσε κοντά στο νεοτεριστή Τρύφωνα και αφοσιώθηκε στη μελέτη των κλασικών αρχαιοελληνικών κειμένων και απέκτησε τη φήμη ενός καλά καταρτισμένου φιλόλογου και ιδιαίτερα σοφού ανθρώπου. Το 1776 περίπου πήγε στη Βλαχία, όπου λίγα χρόνια αργότερα διαδέχτηκε το λόγιο και ιεροδιάκονο Γρηγόριο Κωνσταντά στη διεύθυνση της Ελληνικής Ακαδημίας του Βουκουρεστίου. Εφάρμοσε νέο σύστημα διδασκαλίας, σκοπός του οποίου ήταν η πρόκληση του ενδιαφέροντος του μαθητή και η λογική επεξεργασία του κειμένου. Το σύστημά του γνώρισε μεγάλη επιτυχία και γενικεύτηκε. Υπήρξε αρχικά οπαδός του άκρατου αρχαϊσμού και έγραψε επιγράμματα και προσφωνήσεις στην αρχαιοελληνική.
Διετέλεσε σχολάρχης στο Βουκουρέστι επί δεκατρία χρόνια. Συνέθεσε ποιήματα παντός είδους με ιδέες και στόμβο. Ερμήνευσε τα έργα των δέκα ρητόρων, ολόκληρο τον Ξενοφώντα, τις Μούσες του Ηροδότου, τα συγγράμματα του Θουκυδίδη, τους λόγους του Γρηγορίου, και πολλά άλλα.
Απεβίωσε στο Βουκουρέστι το 1805.
Πηγές
* Πανδώρα, Τεύχος 99. Αθήναι. 1854. http://xantho.lis.upatras.gr/pleias/index.php/pandora/issue/view/3192. Ανακτήθηκε την 5 Ιουλίου 2010.
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
