Ο Κούλης Αλέπης (Σεπτέμβριος 1903 - 13 Αυγούστου 1986) ήταν Έλληνας ποιητής, μεταφραστής και ζωγράφος. Συνεργάστηκε με πολλά περιοδικά της Ελλάδας και του εξωτερικού.
Βιογραφία
Ο Κυριάκος Αλέπης γεννήθηκε στην Αρεόπολη Λακωνίας και ήταν το έκτο από τα δώδεκα παιδιά[1] του εργολάβου και μαρμαρογλύπτη[2] Θεόδωρου και της Φωτεινής. Μετά τις γυμνασιακές του σπουδές στο Γύθειο εγκαταστάθηκε την Αθήνα όπου σπούδασε φιλολογία και νομικά στο Πανεπιστήμιο των Αθηνών.[3] Εργάστηκε ως δημόσιος υπάλληλος στο Υπουργείο Οικονομικών όπου διετέλεσε επί 10 έτη προσωπάρχης. Συνταξιοδοτήθηκε το 1960. Το 1983 αποσύρθηκε σε γηροκομείο και απεβίωσε τρία χρόνια αργότερα, στις 13 Αυγούστου 1986.[4] Ήταν ιδρυτικό μέλος και σύμβουλος της Εθνικής Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών.[5] Γνώριζε λατινικά, ιταλικά, γαλλικά, γερμανικά και αρμένικα.[1]
Συγγραφικό έργο
Ο Αλέπης πρωτοεμφανίστηκε στη λογοτεχνία το 1924 όταν δημοσιεύτηκε το πρώτο του ποίημα.[1] Στις 15 Ιουνίου του 1926, το έργο του παρουσιάστηκε με θετικά σχόλια στην εφημερίδα Ελεύθερον Βήμα από τον Κωστή Παλαμά. Δημοσίευσε τις ποιητικές συλλογές "Ερημικοί περίπατοι" (1931), "De profundis" (1937), "Στον ίσκιο της αγάπης" (1948), "Χρυσές μνήμες" (1959), "Σκόρπια φύλλα" και το αυτοβιογραφικό έργο "Το χρονικό της ζωής μου" (1963).[5]
Παράλληλα ασχολήθηκε και με τις μεταφράσεις: συγκεκριμένα μετέφρασε τη "Μήδεια" και τις "Βάκχες" του Ευριπίδη (μάλιστα αυτές οι μεταφράσεις του Αλέπη μεταδόθηκαν από την Ελληνική Ραδιοφωνία), τη "Μητέρα του Χριστού" του Ιταλού λογοτέχνη Αντζιόλο Σίλβιο Νοβάρο, τα "Εικοσιτέσσερα Σονέτα" της Λουίζ Λαμπέ και άλλους Γάλλους, Ιταλούς και Γερμανούς λογοτέχνες. Σημαντικό είναι το έργο του "Αρμενική Μούσα" που κυκλοφόρησε για πρώτη φορά το 1938 και αποτελούσε μια ανθολογία των σημαντικότερων αρμενικών ποιημάτων της εποχής του.[1][5]
Κριτική και διακρίσεις
Το ποιητικό και μεταφραστικό έργο του Αλέπη έλαβε θετικά σχόλια από φυσιογνωμίες όπως οι Κωστής Παλαμάς, Λάμπρος Πορφύρας, Σωτήρης Σκίπης, Μιλτιάδης Μαλακάσης, Ι.Μ. Παναγιωτόπουλος[6], Κώστας Ασημακόπουλος[4], Παναγιώτης Κανελλόπουλος[1] κ.ά. Το 1939 τιμήθηκε από την αρμενική κοινότητα της Αθήνας[1] για το μεταφραστικό του έργο ενώ το 1970, κατά την απονομή των κρατικών βραβείων αποφασίστηκε από επιτροπή του Υφυπουργείου Προεδρίας της Κυβερνήσεως[6] η αγορά του ποιητικού έργου του Αλέπη της περιόδου 1931-1968.
Ζωγραφική
Μετά τη συνταξιοδότησή του ο Αλέπης ασχολήθηκε και με τη ζωγραφική με την οποία είχε καταπιαστεί για ένα διάστημα και κατά τη νεανική του ηλικία[6], αφήνοντας έργο που περιλάμβανε περισσότερους από σαράντα πίνακες[1] και αποκομίζοντας τιμητική διάκριση το 1970.[6]
Βιβλιογραφία
"Λακωνικά", Διμηνιαία επιθεώρηση του Συνδέσμου Λακεδαιμονίων Αττικής, Έτος Ε’, Τ.30 Νοέμβριος – Δεκέμβριος 1968.
Παραπομπές
Οβαννές Γαζαριάν, Αρμενικά, Οκτώβριος-Δεκέμβριος 2013 τεύχος 79.
Νικολάου Γ. Φραγκινέα, Λακωνική γη, Δίφρος, Αθήνα 1971, σ. 257.
Βιογραφία στον ιστότοπο mani.org, ανάκτηση 23-5-2015.
Κώστας Ασημακόπουλος, "Κούλης Αλέπης", Νέα Εστία, τ. 1421, σελ. 1227.
Νικολάου Γ. Φραγκινέα, 1971, σ. 258 - 259.
Νικολάου Γ. Φραγκινέα, Λακωνική γη, Δίφρος, Αθήνα 1971, σ. 259.
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
