.
Ο Κώστας Σπέρας (1893-1943) ήταν Έλληνας συνδικαλιστής, από τις πλέον αμφιλεγόμενες μορφές του ελληνικού εργατικού κινήματος.
Νεανικά χρόνια
Γεννήθηκε στη Σέριφο. Το 1907 μετακινήθηκε στην Αλεξάνδρεια και αργότερα στο Κάιρο. Εκεί εργάστηκε ως καπνεργάτης, ενώ ήρθε σε επαφή με τις ιδέες του Αναρχοσυνδικαλισμού και του Επαναστατικού Συνδικαλισμού. Με την επιστροφή του στην Ελλάδα, συμμετείχε το 1910 στη δημιουργία του Εργατικού Κέντρου της Αθήνας, καθώς και στο Σοσιαλιστικό Κέντρο Αθήνας, σημαντικό στέλεχος του οποίου ήταν και ο Νίκος Γιαννιός. Το 1914 ως συμμετείχε ως καπνεργάτης στην απεργία της Καβάλας.
Η Απεργία της Σερίφου
Το 1916 ο Σπέρας επέστρεψε στη Σέριφο. Εκεί πρωοστάτησε στη δημιουργία του τοπικού Σωματείου Εργατών Μεταλλευτών Σερίφου και έγινε ο πρώτος Πρόεδρος του. Εξαιτίας των άθλιων συνθηκών κάτω από τις οποίες εργάζονταν και λόγω της υψηλής θνησιμότητας των εργατών, το Σωματείο προχώρησε σε απεργία. Η απεργία αυτή υπήρξε ιδιαίτερα δυναμική και ριζοσπαστική για την εποχή της. Ωστόσο, λόγω των συγκρούσεων με τη χωροφυλακή υπήρξαν οκτώ νεκροί και δεκάδες τραυματίες και από τις δύο πλευρές. Ο ίδιος ο Σπέρας φυλακίστηκε. [1][2][3]
Συνδικαλιστική δράση
Το 1918 ο Σπέρας συμμετέχει στην ίδρυση τόσο της ΓΣΕΕ όσο και του ΣΕΚΕ και συγκροτεί μαζί με τον Γιάννη Φανουράκη την αναρχοσυνδικαλιστική του τάση, η οποία όμως δεν απέκτησε μαζική επιρροή στους κόλπους του κόμματος. Την εποχή αυτή υποστηρίζει την ένταξη της ΓΣΕΕ και του ΣΕΚΕ την Κομμουνιστική Διεθνή. Το 1920 επιχειρεί να ιδρύσει σε Συνδιάσκεψη την Ομοσπονδία Μεταλλωρύχων και Ανθρακωρύχων. Επιπλέον, στα πλαίσια της ΓΣΕΕ και του ΣΕΚΕ ο Σπέρας υποστήριζε την άποψη πως τα Σωματεία θα πρέπει να είναι αποσυνδεδεμένα από κόμματα, αναθεωρώντας τις παλιές του απόψεις. Την ίδια χρονιά διαγράφηκε ως αντικομματικό στοιχείο από το ΣΕΚΕ[4]. Αργότερα, το 1922 ο Σπέρας προχώρησε στη δημιουργία του Ανεξάρτητου Εργατικού Κόμματος, το οποίο συνεργάστηκε με άλλες πρώην κινήσεις-φράξιες του ΣΕΚΕ [5]. Άποψη πλέον του Σπέρα είναι πως η Εργατική τάξη οφείλει να κάνει μόνο οικονομικούς αγώνες και όχι πολιτικούς. Από το 1925 είναι ένας από τους πιο φανατικούς υποστηρικτές της αποπολιτικοποίησης των Συνδικάτων[6]. Την ίδια περίοδο, σύμφωνα με πολλούς ιστορικούς πραγματοποιείται και η μεγάλη ιδεολογικοπολιτική μεταστροφή του Σπέρα και η ένταξή του στις αρχές ασφαλείας[7]. Το 1926 ο Σπέρας επικεφαλής αστυνομικών εισβάλει στο Γ' Συνέδριο της ΓΣΕΕ και συλλαμβάνει τους Κομμουνιστές αντιπροσώπους[8][9]. Εξαιτίας της στάσης του διαγράφεται από τη ΓΣΕΕ.
Μεταγενέστερη δράση
Μετά τη διαγραφή του από τη ΓΣΕΕ ο Σπέρας θα συμμετάσχει σε απεργοσπαστικούς μηχανισμούς [10]. Εξάλλου, ο Σπέρας ήδη προσχωρεί στους συντηρητικούς συνδικαλιστές [11]. Στη δεκαετία του '30 εντάχθηκε στο Εθνικοσοσιαλιστικό Κόμμα Ελλάδας του Γεωργίου Μερκούρη, αρθρογραφώντας στη φασιστική εφημερίδα Εθνικη Σημαία[12]. Το 1938 συνελήφθη για ποινικό αδίκημα[13]. Το 1943 εκτελέστηκε από τον καπετάνιο του ΕΛΑΣ Ορέστη.
Άλλες εκτιμήσεις για το Σπέρα
Ένα τμήμα της Αναρχίας αμβισβητεί τη χαφιεδοποίηση του Σπέρα και ισχυρίζεται πως υπήρξε μέχρι το τέλος του ένας σταθερός αγωνιστής του Αναρχισμού [14][15].
Παραπομπές
1. ↑ Η Απεργία της Σερίφου
2. ↑ Μεταλλεία Σερίφου, Η Aπεργία
3. ↑ Η γενναιότητα της πίστης στον άνθρωπο
4. ↑ Οι αναρχοσυνδικαλιστές στο ΣΕΚΕ
5. ↑ Το Aνεξάρτητο Eργατικό Kόμμα (AEK)
6. ↑ Δημήτρης Λιβιεράτος:Κοινωνικοί Αγώνες στην Ελλάδα, 1923-1927,Επαναστατικές εξαγγελίες,εκδόσεις Κομμούνα, σελ. 131-132
7. ↑ Γιάνης Κορδάτος:Μεγάλη Ιστορία της Ελλάδας, τόμος Ε’ 1900-1924, σελίδα 614
8. ↑ Δημήτρης Λιβιεράτος:90 Χρόνια της ΓΣΕΕ,ΑΡ.ΙΣΤΟ.Σ.
9. ↑ Αβραάμ Μπεναρόγια:Η Πρώτη Σταδιοδρομία του Ελληνικού Προλεταριάτου,εκδόσεις Ολκός, Αθήνα 1975, σελίδα 179
10. ↑ Σελίδα 5:"Οι άνεργοι αρτεργάται"
11. ↑ Η προσχώρηση του Σπέρα στο συντηρητικό συνδικαλισμό:"ΑΝΕΠΙΒΕΒΑΙΩΤΟΣ ΔΟΛΟΦΟΝΙΚΗ ΑΠΟΠΕΙΡΑ
12. ↑ Η αρθρογραφία του Κ.Σπέρα σε φιλοφασιστική εφημερίδα
13. ↑ Άγις Στίνας:Αναμνήσεις, Ύψιλον,σελ.30
14. ↑ Στίνας, ό.π.
15. ↑ Βίντεο για το Σπέρα
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
