Ο Κωνστάντιος Κοράλλης (1800 - 12 Ιουνίου 1851), ήταν μοναχός και ηγούμενος της Μονής Λουκούς Αρκαδίας. Ήταν σημαντικός πρωτεργάτης της Επαναστάσεως του 1821 και η καταγωγή του ήταν από το χωριό Άγιος Ιωάννης Αρκαδίας.
Βιογραφία
Ο ηγούμενος της Μονής Λουκούς, Κωνστάντιος Κοράλλης
Ο Κωνστάντιος Κοράλλης, γεννήθηκε το 1800 στον Άγιο Ιωάννη, από ευσεβείς γονείς. Αδέρφια του ήταν: ο Μιχαήλ, ιερέας του Αγίου Ιωάννη και ο Ιωσήφ, επίσης μοναχός και ηγούμενος της Μονής Λουκούς. Ο Κωνστάντιος, αφιερώθηκε σε ηλικία 12 ετών στη Μονή Λουκούς, από τους γονείς του[1]. Το 1816, οι γονείς του πέθαναν και έτσι ο ίδιος χειροτονήθηκε διάκονος και αργότερα ιερέας.
Κατά την Επανάσταση του 1821, ο 21χρονος Κωνστάντιος, συμμετείχε ενεργά, αφού ο τότε ηγούμενος της Λουκούς, Νεόφυτος Τζαφέρης (Ζαφείρης ή Ζαφειρόπουλος), ήταν μυημένος στην Φιλική Εταιρία. Είχε, επίσης, συγκεντρώσει τρόφιμα και αναγκαίο εξοπλισμό για τον πόλεμο και τροφοδοτούσε το Στρατόπεδο των Βερβένων[2]. Επίσης, ο Κωνστάντιος, συμμετείχε ενεργά στις μάχες και ήταν ένας από τους πρώτους Έλληνες που εισήλθαν στην Τρίπολη, μετά την άλωσή της. Για τις θυσίες και την ενεργό συμμετοχή του, τιμήθηκε αργότερα από το κράτος με τον «αργυρούν Σταυρό του Σωτήρος».
Το 1822, η Προσωρινή Διοίκησις της Ελλάδος, αποφάσισε την εγκατάσταση, στη Μονή Λουκούς, 70 Αγιορειτών μοναχών από τη Μονή Εσφιγμένου. Τότε, οι ντόπιοι μοναχοί εγκατέλειψαν τη Λουκού και ο Κωνστάντιος εγκαταστάθηκε στη Μονή Θεολόγου, κοντά στον Άγιο Ιωάννη. Εκεί, οι μοναχοί τον ανακήρυξαν ηγούμενο της Μονής. Το ίδιο έτος, συνέβη η Μάχη των Δερβενακίων, στην οποία είχε πάρει μέρος ο αδερφός του, Ιωσήφ, πολεμώντας κάτω από τις διαταγές του συγχωριανού του, Πάνου Ζαφειρόπουλου (Άκουρου). Μετά την μάχη αυτή, ο Ιωσήφ αντί να επιστρέψει στη Μονή Θεολόγου, εγκαταστάθηκε στο Μετόχι της Λουκούς, Άγιος Δημήτριος, κοντά στον Άγιο Ιωάννη. Στο μετόχι, ζούσε ο ηγούμενος Νεόφυτος Τζαφέρης και σύντομα αποφάσισαν την εκδίωξη των 70 Αγιορειτών μοναχών, όπου και πραγματοποιήθηκε υπό την αρχηγία του Ιωσήφ Κοράλλη. Αμέσως μετά, οι μοναχοί «εὐρόντες συμφώνους καί τούς προύχοντας τῆς κοινότητος τοῦ Ἀγίου Ἱωάννου», προσκάλεσαν τον Κωνστάντιο να γίνει ηγούμενος, αφού ο γέροντας Νεόφυτος παραιτήθηκε. Ο Κωνστάντιος δέχτηκε και παρέδωσε την ηγουμενία της Μονής Θεολόγου στον Νικόδημο Ντρίκο.
Κατά τη διάρκεια της ηγουμενίας του, ο Κωνστάντιος έφερε εις πέρας πολλά σημαντικά έργα. Το 1823, ανακαίνισε μαζί με τον αδερφό του την Μονή, ενώ το 1824 ανήγειρε 3 δεξαμενές: τη μία για νερό και τις άλλες δύο για λάδι[3]. Μετά την καταστροφή της Μονής από τον Ιμπραήμ Πασά τον Αύγουστο του 1826, ανακαίνισε το μοναστήρι. Το 1829, κατασκεύασε ελαιοτριβείο στο Άστρος. Το 1832, δώρισε στην κατεστραμμένη Σχολή Καρυτσιώτη του Αγίου Ιωάννη, κτήματα αξίας 25.000 δραχμών, προκειμένου να επαναλειτουργήσει η σχολή. Κατάφερε, επίσης, την ανασύσταση της Μονής, η οποία διαλύθηκε με βασιλικό διάταγμα το 1834. Το 1837, ανακαίνισε για άλλη μια φορά τη Μονή. Ήταν πολύ μορφωμένος και είχε γίνει μέλος της Φιλεκπαιδευτικής Εταιρίας των Αθηνών[4]. Έκανε επίσης, πολλούς δικαστικούς αγώνες εναντίον των καταπατητών της περιουσίας της Μονής.
Με πρωτοβουλία του, διενεργήθηκαν ανασκαφές στο χώρο της Μονής το 1825 και ανακαλύφθηκαν αρκετά γλυπτά, τα οποία δώρισε στο Αρχαιολογικό Μουσείο Αίγινας. Πρόχειρες ανασκαφές, είχαν γίνει την περίοδο 1807 - 1812, από τον Τούρκο διοικητή, Βελή πασά, γιο του Αλή Πασά των Ιωαννίνων.
Θάνατος
Ο Κωνστάντιος Κοράλλης, πέθανε στις 12 Ιουνίου 1851 στον Άγιο Ιωάννη, από περιτονίτιδα, η οποία σύμφωνα με τον αδερφό του και του ηγουμενοσυμβουλίου, προήλθε από τους διαρκείς δικαστικούς αγώνες και τους κόπους προκειμένου να εξασφαλίσει την περιουσία της Μονής. Κηδεύτηκε στις 13 Ιουνίου, στον ναό του Προδρόμου στον Άγιο Ιωάννη. Τον διαδέχτηκε στη θέση του ηγούμενου ο Ιωσήφ, ο οποίος ηγουμένευσε από το 1851 έως το 1855 και για 4 μήνες το 1857.
Σημειώσεις
Η αφιέρωσή του, αποδεικνύεται από επιστολή του στην Ιερά Σύνοδο της εκκλησίας της Ελλάδας, την 14η Ιουλίου 1834
Ο αδερφός του, Ιωσήφ, αναφέρει στο Αρχείο της Μονής ότι «ὀ αὐταδελφός μου Κωνστάντιος, ἔτρεχεν εῖς τό στρατόπεδον μέχρι τῆς ἀλώσεως τῆς Τριπόλεως»
Επίσης, μοίρασε καρπούς και δημητριακά στους φτωχούς και σπούδασε δαπάνες της Μονής πολλά παιδιά, μεταξύ των οποίων τον μετέπειτα ηγούμενο (το έτος 1864), Ιωσήφ Κουτίβα
Το γεγονός αυτό, προκύπτει από το υπ' αριθμόν 297 εγγράφο της Εταιρίας, της 1ης Ιουνίου 1837, που βρίσκεται στο Αρχείο της Μονής
Πηγές
Νικολάου Φλούδα - Θυρεατικά, τόμος Γ΄: Άγιος Ιωάννης, μητρόπολις οικισμών Θυρέας, Αθήνα 1983
Στρατιωτική και Ναυτική Εγκυκλοπαίδεια
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
