Ο Κωνσταντίνος Σαχτούρης (1835 – 1903) ήταν Έλληνας αξιωματικός του Πολεμικού Ναυτικού και πολιτικός.
Γεννήθηκε στην Ύδρα και ήταν γιος του Γεωργίου Σαχτούρη. Το 1858 κατατάχθηκε στο Πολεμικό Ναυτικό, όπου έφτασε μέχρι τον βαθμό του υποναυάρχου. Συμμετείχε επίσης και στον ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1897. Ασχολήθηκε με την πολιτική ενώ είχε διατελέσει και υπουργός Ναυτικών.
Η δίκη Σαχτούρη
Στην αρχή του Ελληνοτουρκικού πολέμου του 1897 φέροντας τον βαθμό του πλοιάρχου είχε οριστεί διοικητής του στόλου της Ανατολικής Μοίρας (Αιγαίου). Την εποχή εκείνη που κυριαρχούσε στο χώρο το Ελληνικό Βασιλικό Ναυτικό κατηγορήθηκε έντονα για τελεία απραξία του στόλου που κρατούσε καθηλωμένο κοντά στις Σποράδες. Τις κατηγορίες ενορχήστρωνε η Εθνική Εταιρεία επικαλούμενη δημόσιες δηλώσεις, καταγγελίες, που είχε κάνει ο σημαιοφόρος Ι. Κόκορης. Οι καταγγελίες εκείνες στρέφονταν και προς τον πρίγκιπα Γεώργιο, διοικητή της θωρηκτής μοίρας, ότι απολαύανε την ηρεμία της θάλασσας των Σποράδων τρώγοντας αστακούς! .
Ο Βασιλιάς Γεώργιος ζήτησε τότε την άμεση ανάκληση του διοικητή για εσφαλμένη τακτική. Τη θέση του διαδέχθηκε τότε ο υποναύαρχος Γεώργιος Σταματέλος που ανακλήθηκε στην ενεργό υπηρεσία. Το θέμα όμως δεν έκλεισε όταν ο Κ. Σαχτούρης κατήγγειλε τον σημαιοφόρο για ψευδείς καταγγελίες. Στη διοικητική όμως έρευνα που ακολούθησε ο σημαιοφόρος Ι. Κόκορης αθωώθηκε. Μετά απ΄ αυτή την εξέλιξη ο πλοίαρχος Κ Σαχτούρης ζήτησε δημόσια από το Ναυτοδικείο να καταδικάσει τον ίδιο παραδειγματικά δεδομένου ότι είναι αδύνατον καταγγελλόμενος και καταγγέλων να έχουν δίκιο, συνεπώς αφού ο καταγγελλόμενος αθωώθηκε το άδικο το έχει ο καταγγέλων.
Η τροπή αυτή ήταν επόμενο να προκαλέσει το γενικό ενδιαφέρον όχι μόνο του αθηναϊκού λαού που παρακολουθούσε πλέον το θέμα αλλά και όλων των ξένων ανταποκριτών. Τελικά από την ανάκριση του Ναυτοδικείου που ακολούθησε αποδείχθηκε ότι όλες οι σε βάρος του Σαχτούρη καταγγελίες ήταν αβάσιμες που είχαν στηριχτεί σε τυχαία περιστατικά. Συγκεκριμένα η φαινομενική αδράνεια του στόλου οφείλονταν στο γεγονός ότι οι Μεγάλες Δυνάμεις είχαν απειλήσει με αποκλεισμό τον Σαρωνικό Κόλπο. Προ αυτού του κινδύνου ο Σαχτούρης διέταξε την μεθόρμιση όλου του στόλου των πλοίων γραμμής κοντά στις Σποράδες για άμεση εμπλοκή αν χρειαστεί στη περίπτωση εμφάνισής τουρκικού στόλου. Ο λόγος όμως αυτός δεν είχε δημοσιοποιηθεί. Κατά τη διάρκεια της παραμονής του στόλου εκεί κάποιοι ναύτες ενός πλοίου βουτούσαν στη θάλασσα και αλίευαν αστακούς που φιλότιμα είχαν προσφέρει στους κυβερνήτες των πλοίων.
Κατόπιν αυτών το Ναυτοδικείο, προκειμένου ν΄ αναθεωρήσει προηγούμενη απόφασή του, έκρινε ομόφωνα όχι μόνο αθώο τον Κωνσταντίνο Σαχτούρη αλλά και την άμεση προαγωγή του. Η απόφαση αυτή προκάλεσε τον ιδιαίτερο θαυμασμό των ξένων ανταποκριτών που με τα πλέον ευμενέστερα σχόλια υπέρ της ελληνικής στρατιωτικής δικαιοσύνης έσπευσαν να μεταδώσουν το γεγονός της προαγωγής του Κ. Σαχτούρη σε υποναύαρχο. Οι δε πανηγυρισμοί στην Ύδρα κράτησαν τρεις ημέρες.
Σημειώσεις
Η παραπάνω υπόθεση του Κ. Σαχτούρη ονομάστηκε την εποχή του γεγονότος, δημοσιογραφικά και ως "Δίκη του Ναυτικού". Και οι δύο πρωταγωνιστές της υπόθεσης εξέδωσαν το 1898 απόψεις και αναλυτική εξιστόρηση του όλου ζητήματος.
Ο μεν Ι. Κόκορης : "Η Δίκη του Ναυτικού εν τη δίκη Κόκορη Σαχτούρη" Αθήναι - 1898.
Ο δε Κ. Σαχτούρης: "Υπόμνημα του πλοιάρχου Κ. Γ. Σαχτούρη περί της ενεργείας της Ανατολικής Μοίρας κατά το υπό την αρχηγία του εξαήμερον διάστημα του πολέμου". Αθήναι - 1898.
Πηγές
"Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς Μπριτάννικα" τομ.53ος, σελ.241
Σπ. Μαρκεζίνης Πολιτική Ιστορία της Νεωτέρας Ελλάδος, τόμ. 3ος
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
