Ο Κλείτος ο Λευκός (πέθανε το 318 π.Χ.) ήταν αξιωματικός του Μεγάλου Αλεξάνδρου με την επωνυμία Λευκός ώστε να διακρίνεται από τον Κλείτο τον Μέλα.[1] Οι ιστορικοί του 3ου μ.Χ. αιώνα, Αθήναιος και ο Κλαύδιος Αιλιανός, αναφέρουν πως ξεχώριζε για την μεγαλοπρέπεια και πολυτέλεια που τον χαρακτήριζε, και είναι πιθανόν το ίδιο άτομο το οποίο ο ιστορικός Μάρκος Ιουστίνος αναφέρει πως συμμετείχε στην επιστροφή των βετεράνων πίσω στη Μακεδονία υπό τον στρατηγό Κρατερό το 324 π.Χ..[2]

Λαμιακός πόλεμος

Μετά τον θάνατο του Αλέξανδρου το 323 π.Χ., ο Κλείτος επανεμφανίζεται ως ο διοικητής του Μακεδονικού στόλου του διοικητή της Μακεδονίας Αντίπατρου. Δραστηριοποιήθηκε στον Λαμιακό πόλεμο, όπου και νίκησε τον Αθηναίο ναύαρχο Ευετίωνα, στη ναυμαχία της Αμοργού (D/R).
Αντιπαράθεση με τον Αντίγονο

Κατά την αναδιανομή των επαρχιών στην Συμφωνία του Τριπαράδεισου το 321 π.Χ., του δόθηκε από τον Αντίπατρο η σατραπεία της Λυδίας. Το 319 π.Χ., μετά τον θάνατο του Αντίπατρου, ο Αντίγονος ο Μονόφθαλμος διεκδίκησε την Λυδία και κινήθηκε για να την κατακτήσει. Ο Κλείτος τοποθέτησε φρουρές στις κύριες πόλεις της επαρχίας και ταξίδεψε πίσω στη Μακεδονία μέσω πλοίου για να ειδοποιήσει τον Πολυπέρχων -ο οποίος ήταν πλέον ο νέος διοικητής- για τα τεκταινόμενα. Το 318 π.Χ., ο Πολυπέρχων ήταν ο ίδιος απασχολημένος με την πολιορκία της Μεγαλόπολης εναντίoν των Αρκάδων, και έτσι οργάνωσε την αποστολή στρατευμάτων μέσω στόλου και υπό τον Κλείτο στις ακτές της Θράκης, ώστε να εμποδίσει τις δυνάμεις του Αντίγονου να περάσουν στην Ευρώπη, καθώς και για να εκμεταλλευτεί την παρουσία του Αρριδαίου, σατράπη της Ελλησποντινής Φρυγίας, ο οποίος επίσης αντιμαχόταν τον Αντίγονο και είχε οχυρωθεί στην πόλη της Κίου.
Μάχες στη Θράκη

Ο Κλείτος τελικά στη Θράκη αντιμετώπισε τον σύμμαχο του Αντίγονου, τον Νικάνορα, και στη μάχη που ακολούθησε κοντά στις ακτές της αποικίας του Βυζαντίου, ο Κλείτος κέρδισε μια αποφασιστική νίκη. Η επιτυχία του όμως τον έκανε απερίσκεπτο και επέτρεψε στα στρατεύματα του να στρατοπεδεύσουν στη στεριά αντί να γυρίσουν πίσω στα πλοία. Σύντομα αιφνιδιάστηκε από την επιστροφή του Νικάνορα, μαζί με τον Αντίγονο αυτή τη φορά, και έχασε το στράτευμα του και όλα του τα πλοία, εκτός από το ένα το οποίο χρησιμοποίησε για να διαφύγει. Αφού απομακρύνθηκε με ασφάλεια, αργότερα για κάποιο λόγο αποφάσισε να αποπλεύσει και να συνεχίσει οδικώς προς τη Μακεδονία. Κατά τη διάρκεια της πορείας του, συναντήθηκε με στρατιώτες του τοπικού κυβερνήτη της Θράκης Λυσίμαχου, με τους οποίους ήρθε σε διένεξη και σκοτώθηκε.[3]
Παραπομπές

Smith, William (editor); Dictionary of Greek and Roman Biography and Mythology, "Cleitus (3)", Boston, (1867)
Αθήναιος, Δειπνοσοφισταί, xii. 55 / Κλαύδιος Αιλιανός, Ποικίλη ιστορία, ix. 3 / Ιουστίνος, Επιτομή του Πομπηίου Τρογού, xii. 12 / Αρριανός, Αλεξάνδρου Ανάβασης, vii. 12
Διόδωρος ο Σικελιώτης, Βιβλιοθήκη, xviii. 39, 52, 72

Έλληνες