Η Ήρινα (ή Ήριννα) ήταν λυρική ποιήτρια πιθανώς από τη νήσο Τήλο. Ο λεξικογράφος Σουΐδας αναφέρει ότι ήταν σύγχρονη με τη Σαπφώ, αλλά ο εκκλησιαστικός συγγραφέας Ευσέβιος τη κατατάσσει στον 4ο αιώνα π.Χ. Θεωρείται ότι μιμήθηκε πολύ τη Σαπφώ έτσι ώστε να λέγεται ότι ήταν φίλη της.

Για τον βίο της Ήρινας ελάχιστα είναι γνωστά, και αυτά προέρχονται από επιτύμβια επιγράμματα που συνέταξαν ο Ασκληπιάδης, ο Μελέαγρος, ο Αντίπατρος πιθανώς ο Σιδώνιος κ.ά. Και όλα αυτά περιλαμβάνονται στον 7ο τόμο της «Παλατινής Ανθολογίας» όπου και αποδεικνύουν ότι πέθανε σε νεαρή ηλικία μόλις 19 ετών, άγαμος.

Ως περίφημο έργο της αναφέρεται η «Ηλακάτη» αποτελούμενο από 300 στίχους εξάμετρους, και που κατά σχολιαστή, έγραψε σε δωρική και αιολική διάλεκτο. Κάποιο επίγραμμα που αναφέρεται στο έργο αυτό το προβάλει ως εφάμιλλο με τους στίχους του Ομήρου και ακόμη ότι όσο η Σαπφώ υπερέχει στο «μέλος» τόσο η Ήρινα υπερβαίνει τη Σαπφώ στους εξάμετρους. Ο δε Αθήναιος εκφράζει αμφιβολία αν το έργο ανήκει στην Ήρινα ή σε άλλον ποιητή. Αλλά όμως πολλά είναι και τα επιγράμματα που την δικαιώνουν.