.

Ο Ήριλλος (3ος αιώνας π.Χ.) ο Χαλκηδών (ή Καρχηδών) ήταν στωικός φιλόσοφος και δάσκαλός του υπήρξε ο Ζήνων ο Κιτιεύς.

Φιλοσοφία

Ο Ήριλλος διέφερε εντυπωσιακά από την διδασκαλία του Ζήνωνα και είχε την πεποίθηση πως η επιστήμη ήταν ο σκοπός της ζωής και πως καλό είναι να ζει κάποιος με τρόπο που να αποβλέπει στην γνώση και η παραπλάνηση κι η άγνοια να μην έχουν σχέση με αυτόν.

Είπε επίσης ότι υπάρχει και δεύτερος σκοπός (υποτελίς). Αυτός ο υποδιαίστερος σκοπός συσχετίζεται με τον στωικό όρο "οικείωσις": την πρωτόγονη ορμή των έμβιων όντων. Υποστήριζε ότι και οι άνθρωποι οι οποίοι δεν ήταν σοφοί μπορούσαν να πετύχουν αυτόν τον δευτερεύοντα στόχο, όμως μόνο οι σοφοί μπορούσαν να κατακτήσουν τον κύριο.

Ο Ήριλλος κατηγορήθηκε από τον Κικέρων λόγω της θεωρίας του περί δύο διαφορετικών σκοπών στη ζωή.

Ο Ήριλλος θεωρούσε επίσης τις πρακτικές της καθημερινής ζωής, παρ΄ότι αναγκαίες, ως μη έχουσες ηθική αξία, επειδή δεν συνέβαλλαν στην απόκτηση του υπέρτατου αγαθού, και για αυτόν τον λόγο ο Κικέρων συχνά συνδέει τον εαυτό του με την μάλλον διαφορετική φιλοσοφία του Αρίστωνα του Χίου
Έργο

Ο Ήριλλος λέγεται ότι έγραψε τα παρακάτω έργα:[7]

Περὶ ἀσϰήσεως

Περὶ παθῶν

Περὶ ὐπολήψεως

Νομοθέτης

Μαιευτιϰός

Άντιφέρω

Διδάσϰαλος

Διασϰευάζων

Εὐθύνωνr

Ἑρμῆς

Μήδεια