Ιωάννης Περρούκας ή Μπερούκας (1821): πρωτότοκος γιος του Νικ. Περούκα από το Άργος και εθνομάρτυρας. Μυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία από τον Αναγνωσταρά το 1819. Παραμονές της επανάστασης οι Τούρκοι κάλεσαν τους άρχοντες και αρχιερείς της Πελοποννήσου στην Τρίπολη. Πολλοί απ’αυτούς ανυποψίαστοι υπάκουσαν και πήγαν. Ανάμεσά τους ήταν και ο Ι. Περούκας, ο οποίος μετέβη στην Τρίπολη μαζί με το δεσπότη Αργοναυπλίας Γρηγόριο Καλαμαρά και ρίχτηκαν στη φυλακή μαζί με τους άλλους. Οι Τούρκοι έλπιζαν πως φυλακίζοντας τις κεφαλές, οι Έλληνες δεν θα επαναστατούσαν. Ακολούθησε η πολιορκία της Τριπολιτσάς και μέχρι την άλωσή της (23 Σεπτ. 1821) οι περισσότεροι από τους φυλακισμένους πέθαναν από τις στερήσεις και τις κακουχίες, γιατί ήταν άθλιες οι συνθήκες διαβίωσής τους.

Τους είχαν ρίξει σε μια υπόγεια υγρή φυλακή και τους είχαν περάσει αλυσίδες στο κορμί. Ο Ι. Περούκας, επιστρέφοντας στο Άργος μετά την άλωση της Τριπολιτσάς, πέθανε από εξάντληση στον Αχλαδόκαμπο.

Οι οικογένεια Περρούκα μνημονεύεται από τα μέσα του 17ου αι. με γενάρχη κάποιον Γιαννάκη Περούκα. Δισέγγονος του Γιαννάκη ήταν ο Νικόλαος Περούκας, ο οποίος εκτός από τον Ιωάννη, είχε δύο άλλους γιους, το Χαράλαμπο και το Δημήτρη, και μια κόρη, την Ευδοκία την οποία παντρεύτηκε ο Δημ. Ζαΐμης, από την Κερπινή Καλαβρύτων το 1796. Ο Χαράλαμπος, ο οποίος είχε μυηθεί επίσης στη Φιλική Εταιρεία, ήταν έμπορος και είχε μαγαζιά στο Άργος και στην Πάτρα, τα οποία λεηλάτησαν οι Τούρκοι με το ξέσπασμα της επανάστασης. Έγινε μέλος της Πελοποννησιακής Γερουσίας και το 1823 Υπουργός Οικονομικών.

Πέθανε άγαμος το 1824. Ο Δημήτριος, ο πιο μικρός, ήταν ο επιφανέστερος. Είχε σπουδάσει οικονομικές επιστήμες και ήταν πολύ μορφωμένος. Μιλούσε τούρκικα, γαλλικά, και ιταλικά. Από το 1812 μέχρι το 1821 χρημάτισε βεκίλης στην Πόλη, δηλαδή αντιπρόσωπος του Μοριά στην Υψηλή Πύλη. Εκεί, στην Κων/λη, μυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία και με το ξέσπασμα της επανάστασης έρχεται στο Άργος. Το καλοκαίρι, όμως, φεύγει για την Ύδρα και από εκεί μεταβαίνει στην Ιταλία.

Στο Άργος εμφανίζεται και πάλι κατά την Δ΄ Εθνοσυνέλευση Άργους (1829) ως πληρεξούσιος. Έκτοτε αναπτύσσει έντονη πολιτική δράση. Επί Καποδίστρια έγινε μέλος του «Πανελληνίου», γραμματέας, μέλος του Υπουργικού Συμβουλίου και γερουσιαστής. Επίσης, κατάρτισε πολλούς νόμους για το νεοσύστατο κράτος και εργάσθηκε για τη διοικητική διαίρεση της Πελοποννήσου.

Δολοφονήθηκε το 1851 στο σπίτι του ( οδό Λαμπρινίδου 7 ). Ήταν άγαμος. Ο πρωτότοκος γιος Ιωάννης είχε παντρευτεί την Ελένη Θεοδ. Βλάσση, αλλά ούτε αυτός απέκτησε παιδιά. Έτσι, η ιστορική οικογένεια του πατέρα τους Νικολάου Περούκα έσβησε από το Άργος. Οι Περουκαίοι δεν μπόρεσαν να διαδραματίσουν κάποιο ρόλο το 1821. Η εξέγερση της πόλης έγινε από το Κονσολάτο του Σταματέλου Αντωνόπουλου, το οποίο αντιπολιτευόταν την Καγκελαρία των Περουκαίων. Η οικογένεια Περούκα ήταν παραγκωνισμένη.

Μάλιστα, οι Αργείοι τους είχαν κατηγορήσει για προδοσία, ότι τάχα είχαν στείλει μήνυμα στους Τούρκους με ένα καρβέλι ψωμί, που είχε μέσα ένα γράμμα, και θέλησαν να τους κάψουν τα σπίτια. Αυτό δείχνει ίσως ότι οι Περουκαίοι δεν ήταν αγαπητοί στους συμπολίτες τους.

Πηγές:

* Ὀδυσσέας Κουμαδωράκης. Ἐκδόσεις ἐκ Προοιμίου. Ἄργος 2007.

* ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΙΣΤΟΡΙΚΩΝ ΑΡΓΕΙΑΚΩΝ ΜΕΛΕΤΩΝ - Τσάγκος Αναστάσιος

livepedia.gr