Ο Ιωάννης Πασαλίδης (25 Οκτωβρίου 1885 - 15 Μαρτίου 1968) ήταν Έλληνας πολιτικός και ιατρός (γυναικολόγος).
Βιογραφία
Γεννήθηκε στη Σάντα της Τραπεζούντας του Πόντου και οι γονείς του ήταν φτωχοί αγρότες. Σπούδασε ιατρική στην Οδησσό και την Μόσχα. Εγκαταστάθηκε στο Σοχούμ απ' όπου ανέπτυξε σημαντική δραστηριότητα στο αγώνα της δημιουργίας ανεξάρτητης Ποντιακής Δημοκρατίας. Αναδείχθηκε σε ηγετικό στέλεχος των Ρώσων Μενσεβίκων, των αντιπάλων του Βλαντίμιρ Λένιν. Διετέλεσε μέλος της ρωσικής Δούμας (Βουλής), ήταν μάλιστα ο πρώτος σοσιαλδημοκράτης βουλευτής της Γεωργίας, ενώ υπήρξε και υπουργός Εξωτερικών της Γεωργίας, από την οποία έφυγε το 1921, όταν πια είχε παγιωθεί η εξουσία των Μπολσεβίκων[1].
Εγκαταστάθηκε στην Ελλάδα και το 1923 εκλέχτηκε βουλευτής Θεσσαλονίκης στην ελληνική Βουλή, ενώ μετά τον εμφύλιο ανεδείχθη σε πρόεδρο της Ενιαίας Δημοκρατικής Αριστεράς (Ε.Δ.Α.). Την περιφέρεια της Θεσσαλονίκης εκπροσώπησε ως μέλος και πρόεδρος της Ε.Δ.Α. στις εκλογές του 1951, 1956, 1958, 1961 και 1964. Επίσης ο Πασαλίδης υπήρξε ιδρυτής του Σοσιαλιστικού Κόμματος Ελλάδος, ενός από τους σχηματισμούς του προσχώρησαν στο ΕΑΜ.[2] Το 1945 ήταν μέλος της Κεντρικής Επιτροπής της οργάνωσης εκείνης. Την περίοδο της Χούντας των Συνταγματαρχών συνελήφθη και του επιβλήθηκε κατ' οίκον περιορισμός.
Απεβίωσε το 1968 στη Θεσσαλονίκη.
Παραπομπές
Ιστορικό Λεύκωμα 1969, σελ. 54, Καθημερινή (1998)
ΕΔΑ, Ένα κόμμα που άλλαξε την Ιστορία, Ελευθεροτυπία, 05/08/2006
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
