.
Η προεπαναστατική δράση των Μαυρομιχαλαίων αρχίζει με τον Ιωάννη Μαυρομιχάλη ή αλλιώς Σκυλογιάννη (1726-1769).
Βιογραφικά στοιχεία
Αυτός, παίρνοντας μέρος στην επανάσταση του Ορλώφ, πολιόρκησε τη Μεθώνη και την Κορώνη. Όμως, από τα ελάχιστα πλοία και τον ολιγάριθμο ρωσικό στρατό που στάλθηκαν για ενίσχυση των επαναστατών, παρά των συμφωνημένων, διαφώνησε με τους απεσταλμένους της Αυτοκράτειρας Αικατερίνης Β΄. Έτσι όταν πληροφορήθηκε ότι οθωμανικό εκστρατευτικό σώμα υπό τον Αλβανό Χατζή Οσμάν εισέβαλε στην Πελοπόννησο, έλυσε την πολιορκία των δύο φρουρίων και άρχισε να παίρνει όλα τα δυνατά μέτρα συγκεντρώνοντας τους άνδρες του στη περιοχή του Αλμυρού, για την προστασία της Μάνης.
Έχοντας υπό την ηγεσία του σώμα 400 Μανιατών, έδωσε γενναία αλλά άνιση μάχη, επί τριήμερο, στο Ριζόμυλο, νότια της Μεσσήνης, προσπαθώντας να ανακόψει πολυπληθέστερο στρατό 8.000 Αλβανών, ερχόμενων από τη Μεθώνη. Μόλις 24 Μανιάτες με τον αρχηγό τους επέζησαν από τη μάχη αυτή όπου συνέχισαν σε οχυρωμένους σε πύργους του Νησιού, ιδιαίτερα από τον Μελίπυργο την απεγνωσμένη άμυνα επί ακόμη ένα διήμερο, επιφέροντας σοβαρές απώλειες στον εχθρό. Στην μάχη εκείνη σκοτώθηκε και ο Γεώργιος Φλέσσας, παππούς του Παπαφλέσσα. Διαπιστώνοντας όμως ο εχθρός το αδύνατο της κατάληψης του Μελίπυργου πυρπόλησαν αυτό εξαναγκάζοντας τους υπερασπιστές του να εξέλθουν ξιφήρεις εν μέσω του εχθρού και να πέσουν όλοι ηρωικά μαχόμενοι.
Κατά μία παράδοση, πιάστηκε ζωντανός ο ίδιος ο Σκυλογιάννης μαζί με έναν από τους γιούς του. Κατ΄ άλλη μόνο ο ένας από τους γιους του Μαυρομιχάλη που φέρεται να εξισλαμίστηκε και να διορίστηκε αργότερα Σουκιούρ-μπεης στο Αιγαίο. Στη συνέχεια το Νησί λεηλατήθηκε και καταστράφηκε από τους Αλβανούς.[1][2]
Κατά μία παλαιότερη εκδοχή, μετά την ήττα στο Ριζόμυλο, ο Μαυρομιχάλης με τα 24 παλικάρια του και τους γιους του αποσύρθηκαν στο Μελίπυργο της Μεσσηνίας (δυτικά της Καλαμάτας) και για δύο μερόνυχτα αντιστέκονταν στον εχθρό, προξενώντας του μεγάλες απώλειες. Τελικά, οι Τούρκοι κατόρθωσαν κι έβαλαν φωτιά στον πύργο, αναγκάζοντας τους υπερασπιστές του να κάνουν έξοδο με τα σπαθιά και να πέσουν όλοι τους από τα εχθρικά πυρά.
Υποσημειώσεις
↑ Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, Τόμος ΙΑ, Εκδοτική Αθηνών, 1972, σελ. 75
↑ Για το ότι ο Σκυλογιάννης δεν πιάστηκε στο Μελίπυργο, όπως αναφέρει η εναλλακτική εκδοχή, βλ. και Ι. Σφηκόπουλος, Τα μεσαιωνικά κάστρα του Μορηά, Αθήναι, 1968, 1987 (β' έκδοση), σελ. 353
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
