.
O Ιωάννης Καραβίας ήταν αξιωματικός πεζικού του ελληνικού στρατού που διακρίθηκε στον ελληνοϊταλικό πόλεμο του 1940 καθώς και στις επιχειρήσεις των Συμμάχων στη Μέση Ανατολή και στην Ιταλία κατά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Γεννήθηκε το 1899 στο Μερδένικο, τη σημερινή Παναγούλα Αιτωλοακαρνανίας. Η οικογένειά του καταγόταν από τον φαναριώτικο κλάδο των Καραβαίων, με κύριους εκπροσώπους τον ιερομάρτυρα και δάσκαλο του γένους Ευγένιο Καραβία και τον αξιωματικό του Υψηλάντη Βασίλειο Καραβία.
Η 28 Οκτωβρίου 1940, βρήκε τον ταγματάρχη, τότε, Καραβία να υπηρετεί στο 3ο γραφείο της Στρατιάς Δυτικής Μακεδονίας. Ο Καραβίας, αναχώρησε για το «Αποσπάσμα Πίνδου», την ελληνική δύναμη των 2.000 ανδρών και των 4 πυροβόλων, που με διοικητή τον ηρωικό συνταγματάρχη Κωνσταντίνο Δαβάκη φρουρούσε τις διαβάσεις της Πίνδου προς το Μέτσοβο, όπου έφτασε το πρωί 30 Οκτωβρίου 1940. Στις 2 Νοεμβρίου 1940 και μετά τον τραυματισμό του, ο Δαβάκης ανέθεσε τη διοίκηση του Αποσπάσματος στον ταγματάρχη Καραβία, ο οποίος ύστερα από σκληρό αγώνα κατόρθωσε να αποκρούσει τους Ιταλούς της επίλεκτης ιταλικής μεραρχίας «Τζούλια». Αυτή ήταν η πρώτη ελληνική νίκη κατά τη μάχη της Πίνδου. Μετά την οπισθοχώρηση των Ιταλών ο Καραβίας ηγήθηκε στρατιωτικών σωμάτων που πολέμησαν μέχρι τον Απρίλιο του 1941 τους Ιταλούς εντός του Αλβανικού εδάφους.
Μετά την επίθεση των Γερμανών στην Ελλάδα και την κατάρρευση του μετώπου, ο Καραβίας κατέφυγε στην Πάρο, τόπο καταγωγής της συζύγου του, και από εκεί διέφυγε στη Μέση Ανατολή. Εκεί διακρίθηκε στις επιχειρήσεις των Συμμάχων ως υποδιοικητής τάγματος της 1ης Ταξιαρχίας. Στη συνέχεια, διετέλεσε διοικητής του 1ου Τάγματος της 3ης Ορεινής Ταξιαρχίας του Ελληνικού Στρατού υπό τον συνταγματάρχη Τσακαλώτο στη Μάχη του Ρίμινι, στην Ιταλία. Ο αντισυνταγματάρχης Καραβίας, ύστερα από σκληρή μάχη, κατόρθωσε να διασπάσει την αμυντική γραμμή των Γερμανών και στις 21 Σεπτεμβρίου 1944, μπήκε θριαμβευτής στο Ρίμινι. Η Ελληνική Σημαία υψώθηκε στο Δημαρχείο της πόλης, που ο Δήμαρχός της, την παρέδωσε στον Ελληνικό Στρατό.
Μετά το τέλος του πολέμου ο Ιωάννης Καραβίας διετέλεσε επιτελάρχης της 3ης Ταξιαρχίας (1945), υποδιοικητής και διοικητής της Σχολής Ευελπίδων (1947), διοικητής της 72ης Ταξιαρχίας (1948-1949) και διοικητής της 5ης Μεραρχίας Κρήτης (1953). Αποστρατεύθηκε το 1958 με τον βαθμό του στρατηγού και πέθανε τον Ιούλιο του 1994.
Τιμήθηκε με σειρά διακρίσεων, προάχθηκε δύο φορές «επ’ ανδραγαθία», πήρε τρεις φορές το «Χρυσούν Αριστείον Ανδρείας», το μεγαλύτερο ελληνικό παράσημο, ενώ οι Βρετανοί του έδωσαν το παράσημο «D.S.O.», που είναι το μεγαλύτερο παράσημο που απονέμεται σε ξένους, και τον ονόμασαν «Επίτιμο Αξιωματικό της Βρετανικής Αυτοκρατορίας». Έγραψε τα βιβλία Αναμνήσεις από τον Πόλεμον (1947) και Η Ζωή ενός στρατιώτη (1978).
Εξωτερικοί συνδέσμοι
Άρθρο στον «Παριανό Τύπο»
Στρατιωτική και Ναυτική Εγκυκλοπαίδεια
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License