Ο Ιάκωβος Διαμαντόπουλος (Λαύριο, 1905 - Αθήνα, 21 Μαΐου 1993) ήταν Έλληνας γιατρός και πολιτικός, που χρημάτισε επανειλημμένα βουλευτής και υπουργός.
Βιογραφία
Γιος του Γεωργίου Διαμαντόπουλου, αφού ολοκλήρωσε τη βασική του εκπαίδευση στη γενέτειρά του, έκανε σπουδές στη Γερμανία και ανακηρύχθηκε διδάκτορας της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου του Βερολίνου, σε ηλικία μόλις 21 ετών. Ίδρυσε τη δική του κλινική, τον "Άγιο Χαράλαμπο" (την οποία λειτουργούσε αφιλοκερδώς) η οποία έκλεισε από τη χούντα το 1969, έπειτα από 13 χρόνια λειτουργίας.
Έπειτα από τη στρατιωτική του θητεία υπηρέτησε στα νοσοκομεία "Συγγρός" (1927) και "Ευαγγελισμός" (1935). Πολέμησε εθελοντικά στον πόλεμο της Αλβανίας στα 1940 και ίδρυσε την αντιστασιακή οργάνωση "Τρίαινα".
Ήταν παντρεμένος με την Ευφροσύνη Αγιουτάντη και απέκτησαν 2 γιους (έγιναν κι εκείνοι γιατροί[1]) και 2 κόρες.
Πολιτική σταδιοδρομία
Ο Ιάκωβος Διαμαντόπουλος εκλέχθηκε για πρώτη φορά βουλευτής υπολοίπου Αττικής με το κόμμα των Φιλελευθέρων στις εκλογές του 1951 και επανεξελέγη με την Ένωση Κέντρου στις εκλογές του 1961 και του 1963. Για τελευταία φορά εξελέγη βουλευτής με την Ένωση Κέντρου στις εκλογές του 1964 και πριν τα Ιουλιανά του 1965, διαχώρισε τη θέση του από το Παλάτι. Διαφώνησε με τον Γεώργιο Παπανδρέου και διαγράφηκε με συνοπτική διαδικασία από βουλευτής της Ένωσης Κέντρου τον Ιούνιο του 1965. Εν συνεχεία ίδρυσε τη Φιλελεύθερη Δημοκρατική Ένωση, που είχε ιδρυθεί από το Σοφοκλή Βενιζέλο και παρέμεινε βουλευτής ως το 1967.
Χρημάτισε υπουργός άνευ Χαρτοφυλακίου από τις 5 Οκτωβρίου ως τις 16 Νοεμβρίου 1965 στην κυβέρνηση του Στέφανου Στεφανόπουλου . Επίσης, ανέλαβε υπουργός Υγιεινής από τις 16 Ιουλίου ως τις 20 Ιουλίου 1965 και εν συνεχεία υπουργός Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων από τις 20 Ιουλίου 1965 ως τις 20 Αυγούστου 1965 στην κυβέρνηση Νόβα του 1965[2]
Μέχρι τη διάλυση της Βουλής από τη χούντα διετέλεσε αντιπρόεδρος της Βουλής. Αντιτάχθηκε σθεναρά στη χούντα του 1967 και για το λόγο αυτό κλείστηκε στις φυλακές του Αμαρουσίου και εκτοπίστηκε στην Απείρανθο της Νάξου.
Ο Ιάκωβος Διαμαντόπουλος πέθανε στο νοσοκομείο "Ευαγγελισμός", σε ηλικία 88 ετών, το 1993. Το όνομά του δόθηκε σε δρόμο του Δήμου Λαυρεωτικής.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Ομιλία Απ. Κακλαμάνη σε εκδήλωση για τον Ιάκωβο Διαμαντόπουλο, ανάκτηση 8-8-2013
Βιογραφία στον ιστότοπο της Παπαχαραλαμπείου Δημόσιας Κεντρικής Βιβλιοθήκης της Ναυπάκτου (της Ελευθερίας Πάνου), ανάκτηση 8-8-2013.
Επιλεγμένα βιβλία του
Άφησε συγγραφικό έργο, με βιβλία ιατρικής, πολιτικής αλλά και ποιημάτων[3].
Ιατρικά
"Ποιοι επρόδωσαν τον Γ. Παπανδρέου"
"Οδοιπορικό γιατρού"
Πολιτικά
"Αναμνήσεις μου από την 15η Ιουλίου 1965", έκδοση πρώτη 1971, δεύτερη το 1974
"Ω Ειρήνη! Οδοιπορικό 1940-41, ειρηνικοί στοχασμοί", Αθήνα 1974.
"Ανάγκη προστασίας του κύρους του βουλευτικού αξιώματος", Αθήνα 1979.
"Παρατηρήσεις επί του εκδοθέντος υπό της Βουλής τόμου Γερουσιαστών - Βουλευτών 1925-1974"
Ποιήματα
"Ψυχοκαθρεφτίσματα" (1973)
"Λαμπυρίδες" (1990)
Βιβλιογραφία
Γεώργιος Κωνστ. Πουρναρόπουλος, "Το επιστημονικόν έργον του Ιακώβου Διαμαντοπούλου (1926-1967)", Αθήνα 1972.
Άγγελος Σακκέτος, "Πρόσωπο με πρόσωπο, ο αντιδικτατορικός αγώνας του Ιάκωβου Διαμαντόπουλου μέσα από το προσωπικό του αρχείο", Αθήνα 1992.
Παραπομπές
Σταύρου Παπασταυρόπουλου, Ιάκωβος Διαμαντόπουλος, ο ιατρός, ο πολιτικός, ο άνθρωπος, ανάκτηση 7-8-2013.
«Κυβέρνησις Νόβα – Αθανασιάδη Από 15.7.1965 Έως 20.8.1965». Γενική Γραμματεία της Κυβέρνησης. Ανακτήθηκε στις 8-8-2013. Ελέγξτε τις τιμές ημερομηνίας στο: |accessdate= (βοήθεια)
Πρακτικά του Δ΄ Συμποσίου Nαυπακτιακής Λογοτεχνίας Λόγιοι και Λογογράφοι Nαυπακτίας που έγινε στη Nαύπακτο (20-21-22 Οκτωβρίου 2000) και δημοσιεύθηκε στον IB΄ (2001) τόμο του περιοδικού «NAYΠAKTIAKA» της Eταιρείας Nαυπακτιακών Mελετών
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
