.
Ο Γρηγόρης Γεωργακόπουλος (Αθήνα 1910 - Αθήνα 21 Φεβρουαρίου 1956), ήταν Έλληνας πρωταθλητής του στίβου σε αγωνίσματα ημιαντοχής κυρίως στα 800 και 1500 μέτρα. Πανελληνιονίκης εφήβων - αντρών και βαλκανιονίκης από τις μεγάλες μορφές του Ελληνικού στίβου προπολεμικά.
Ανήκε σε πολυμελή οικογένεια κι είχε άλλα οκτώ αδέλφια , ο πατέρας του Γιώργος ήταν μάγειρας στα ανάκτορα , η μητέρα του λεγόταν Μαρία. Παράγοντες της ΑΕΚ τον εντόπιζαν τυχαία στο Παναθηναϊκό στάδιο όπου πήγαινε κι έτρεχε μόνος του και το 1926 γράφτηκε στο τμήμα κλασικού αθλητισμού του συλλόγου. Το 1928 πήρε το πρώτο του χρυσό στα 1500 μ. στο πανελλήνιο πρωτάθλημα και μετά λίγους μήνες έγινε μέλος και της εθνικής ομάδας.
Κατέρριψε πέντε φορές το πανελλήνιο ρεκόρ στα 800 μέτρα, οκτώ φορές στα 1500 μέτρα, στο ένα μίλι και στο ένα χιλιόμετρο [1]. Συμμετείχε στους Ολυμπιακούς αγώνες του 1928 στο Άμστερνταμ στα 1500 μέτρα , ήταν μόλις 18 ετών. Πήρε μέρος και στους Ολυμπιακούς αγώνες του 1936 στο Βερολίνο όπου έκανε και δύο πανελλήνια ρεκόρ στα 800 και στα 1500 μέτρα. Στους Βαλκανικούς αγώνες είχε κατακτήσει 17 χρυσά μετάλλια , και 10 αργυρά, αξέχαστος έμεινε ο αγώνας των 1500 μ στους Β' Βαλκανικούς του 1930 και η πάλη του για το χρυσό μετάλλιο με τον Βούλγαρο Πεντάν. Την ημέρα εκείνη (7 Οκτωβρίου 1930) , σύμφωνα με τον τύπο, στο στάδιο βρίσκονταν πάνω από 80000 θεατές αφού οι δύο αθλητές είχαν μεγάλη φήμη, η εκκίνηση του αγώνα δόθηκε ενώ επικράτησε σιωπή και αγωνία στους φιλάθλους. Οι δύο αθλητές έμειναν πίσω από την αρχή του αγωνίσματος στα τελευταία 400 μέτρα όμως οι δύο αθλητές αναπτύσσουν ταχύτητα και περνούν πρώτοι ενώ οι φίλαθλοι φωνάζοντας προσπαθούν να εμψυχώσουν τον Έλληνα αθλητή. Στα τελευταία 200 μέτρα οι δύο αθλητές πάνε βήμα πάρα βήμα δίπλα ο ένας στον άλλον, τελικά τερματίζουν κόβοντας μαζί το νήμα με επίδοση 4.18. Με προσωπική παρέμβαση του Ελευθέριου Βεννιζέλου το χρυσό δόθηκε στον Πεντάν παρότι είπε ότι πίστευε ότι ο Γεωργακόπουλος ήταν πρώτος για λόγους φιλοξενίας έπρεπε να δοθεί στον Πεντάν[2]
Το 1937 κατά την διάρκεια των Βαλκανικών αγώνων έκανε αιμόπτυση και μετά από ιατρικές εξετάσεις ανακαλύφθηκε ότι έπασχε από φυματίωση. Εντολή των γιατρών ήταν ότι έπρεπε απαραίτητα να σταματήσει τον αθλητισμό όπως κι έγινε. Στις 21 Φεβρουαρίου 1956 στις 2,30 μ.μ. πέθανε από ανακοπή καρδιάς κι ενώ νοσηλευόταν στο Σισμανόγλειο, ήταν παντρεμένος κι είχε δύο παιδιά[3].
Διακρίσεις
Πανελλήνιο πρωτάθλημα
800 μ.
χρυσό: 1929, 1931, 1934, 1935, 1936, 1937
1500 μ .
χρυσό: 1928, 1929. 1930, 1934, 1935, 1936, 1937
4χ400
χρυσό: 1929, 1931, 1934
Βαλκανική σκυτάλη
χρυσό: 1930
400 μ.
χρυσό: 1935
Βαλκανικοί αγώνες
800 μ.
χρυσό: 1931, 1933, 1934, 1935, 1936
αργυρό: 1930, 1937
1500 μ.
χρυσό: 1931, 1932, 1934, 1935, 1936
αργυρό: 1930, 1933
Βαλκανική σκυτάλη
χρυσό: 1933, 1935, 1936
4χ400
χρυσό: 1932, 1935, 1936
Ελληνο-Αιγυπτιακοί αγώνες[4]
800μ.
χρυσό: 1930, 1932
1500μ.
αργυρό: 1930, 1932
Παραπομπές
↑ Αθλητική Ηχώ, 24 Φεβρουαρίου 1956, τα πανελλήνια ρεκορ στα 800 και 1500 μ
↑ Αθλητική Ηχώ, 22 Αυγούστου 1951, περιγραφή του αγώνα
↑ Αθλητική Ηχώ, 22 Φεβρουαρίου 1956
↑ Αθλητική Ηχώ, 29 Σεπτεμβρίου 1949
Πηγές
Σωτήρης Νόταρης, ΑΕΚ, Κλασικός Αθλητισμός, Ο καρπός της αθλητικής παράδοσης της πόλης στη σύγχρονη Αθήνα από το 1924 έως τις μέρες μας, Εκδόσεις Καλαύρια, Αθήνα 2002
Βαλκανικοί αγώνες όλοι οι νικητές [1]
Αθλητική Ηχώ , φύλο 20 /6 /1949, Άρθρο αφιέρωμα στους Πανελλήνιους αγώνες με αποτελέσματα και νικητές σε όλα τα αγωνίσματα.
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
