Ο Γρηγόρης (Κρικόρ) Αγανιάν (γένν. 7 Αυγούστου 1943, Παλαιά Κοκκινιά) είναι Έλληνας διεθνής παλαίμαχος ποδοσφαιριστής, αρμενικής καταγωγής.

Βιογραφικά στοιχεία

Γρηγόρης Αγανιάν

Προσωπικές πληροφορίες
Ημερ. γέννησης	7 Αυγούστου 1943
Τόπος γέννησης	Ελλάδα
Θέση	Επιθετικός
Επαγγελματική καριέρα*
Περίοδος	Ομάδα	Συμμ.†	(Γκ.)†
1959-1960	Εθνικός Πειραιώς	0	(0)
1960	→Α.Ε. Νικαίας
1960-1964	Παναιγιάλειος	73	(16)
1964-1971	Ολυμπιακός Πειραιώς	127	(25)
1971-1972	Λα Σω-ντε-Φον
1971-1978	Παναιγιάλειος
Εθνική ομάδα
Περίοδος	Ομάδα	Συμμ.†	(Γκ.)†
1970	Ελλάδα	1	(0)
* Οι συμμετοχές και τα γκολ στις προηγούμενες ομάδες υπολογίζονται μόνο για τα εγχώρια πρωταθλήματα. † Συμμετοχές (Γκολ).

Οι γονείς του υπήρξαν πρόσφυγες, ο πατέρας από το Ανταμπαζάρ και η μητέρα από το Αφιόν Καραχισάρ.[1] Ήρθαν στην Ελλάδα το 1922, με την πατρική οικογένεια να εγκαθίσταται στον Πειραιά κατόπιν μερικών ετών στη Χίο. Τελειώνοντας ο ίδιος το δημοτικό του Ζαβαριάν, φοίτησε σε τεχνική σχολή και ταυτόχρονα εργαζόταν ως τορναδόρος, ενώ αργότερα στην οικογενειακή επιχείρηση (κρεοπωλείο). Η συγκεκριμένη απασχόληση, τον οδήγησε να απορρίψει θέση δημοσίου υπαλλήλου ως παροχή για την ποδοσφαιρική του μετακίνηση στον Ολυμπιακό Πειραιώς, αντιπροτείνοντας να διοριστεί κάποιος συγγενής του. Το 2008 διατηρούσε πρακτορείο ΠΡΟ-ΠΟ στον Κορυδαλλό.

Χαρακτηρίζει τον εαυτό του αυστηρών αρχών και δύσπιστο, ανεξάρτητο, κλειστό και δύσκολο σε φιλίες.[1] Θεωρεί το έθνος του αδικημένο για το Αρμενικό ζήτημα και τα επακόλουθά του από τους Νεότουρκους, όπως επισημαίνει και τα αρνητικά σχόλια που ενίοτε δεχόταν εξαιτίας της καταγωγής του (αρμενισμού) πριν γίνει γνωστός με τον αθλητισμό, δικαιολογώντας τα ωστόσο πλέον ως σημεία των τότε καιρών. Δηλώνει υπερήφανος για την Αρμενία, την οποία επιθυμεί να επισκεφτεί, και τη ζωή του σε έναν φιλόξενο τόπο.

Ποδοσφαιρική σταδιοδρομία
Σε συλλογικό επίπεδο

Πρωτόπαιξε ποδόσφαιρο στην Αρμενική Ένωση και το 1959 μεταπήδησε στον Εθνικό Πειραιώς. Αργότερα αγωνίστηκε με υποσχετική στην ΑΕ Νικαίας και από το 1960 στον Παναιγιάλειο. Οι εμφανίσεις του με την ομάδα του Αιγίου είχαν ως αποτέλεσμα τη μεταγραφή του το 1964 στον Ολυμπιακό. Αν και στην αρχή δεν μπόρεσε να προσαρμοστεί, η έλευση του Μάρτον Μπούκοβι τον ωφέλησε με αποτέλεσμα τα υπόλοιπα χρόνια του στους ερυθρόλευκους,με εξαίρεση τις δύο τελευταίες σεζόν όπου είχε ελάχιστο χρόνο συμμετοχής,να αποτελέσει βασικό στέλεχος της ομάδας. Στον Ολυμπιακό αγωνίστηκε μέχρι το 1971 λόγω μιας προσωπικής αντιπαράθεσης με τον τότε προπονητή των Ερυθρόλευκων και ταυτόχρονα της εθνικής Ελλάδας, Λάκη Πετρόπουλο. Έπειτα, αγωνίστηκε για ένα χρόνο στην ελβετική ΦΚ Λα Σω-ντε-Φον όντας επιλογή του Νταν Γεωργιάδη, τεχνικού του συλλόγου και πριν του Ολυμπιακού. Μάλιστα, μετά την απομάκρυνση του Έλληνα τεχνικού ανέλαβε προσωρινά χρέη προπονητή. Επέστρεψε στον Παναιγιάλειο ως παίκτης-προπονητής, μέχρι και το 1978 όταν και αποσύρθηκε από την ενεργό δράση.

Οι φίλοι των Πειραιωτών είχαν συνθέσει το εξής δίστιχο για τις μονομαχίες του με το Μίμη Δομάζο, ηγέτη του αιώνιου αντιπάλου Παναθηναϊκού:[2]

Ποιος είναι αυτός που έκανε το Στρατηγό, λοχία;
Είν' ο Γρηγόρης Αγανιάν από την Αρμενία.

Με την εθνική Ελλάδας

Χρίστηκε μία φορά διεθνής με την ομάδα Ανδρών, όταν στις 28 Οκτωβρίου 1970 κατά την ήττα με 2-1 από την Ισπανία σε φιλικό στη Σαραγόσα, αντικατέστησε τον κεντρικό αμυντικό Τόλη Τόσκα από το 73'.[3] Ο Αγανιάν οριοθετεί την έναρξη της δυσαρέσκειάς του προς τον ομοσπονδιακό τεχνικό Πετρόπουλο για άνιση αντιμετώπιση παικτών σε ζητήματα εξωαγωνιστικής πειθαρχίας,[1] λίγες εβδομάδες νωρίτερα και κατά την προετοιμασία για την εκτός έδρας αναμέτρηση με τη Μάλτα (1-1) στα προκριματικά του Ευρωπαϊκού πρωταθλήματος 1972 (τότε κύπελλο Εθνών).[4]

Αποτελεί τον δεύτερο και τελευταίο ποδοσφαιριστή αρμενικής καταγωγής που αγωνίστηκε στο δεδομένο αντιπροσωπευτικό συγκρότημα έπειτα από τον Δανιήλ Δανελιάν (Τανιέλ Τανιελιάν),[1] κεντρώο του Άρη Θεσσαλονίκης με 8 εμφανίσεις το διάστημα 1933-1935[5] (ακόμα, σε προεπιλογή ή και αποστολή ενδέχεται να κλήθηκε ο συμπαίκτης του τελευταίου αμυντικός Βαχάκν Απραχαμιάν, χωρίς τελικά να μετάσχει σε συνάντηση αναγνωρισμένη από την Ελληνική Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία).[6]
Τίτλοι

Με τον Ολυμπιακό[7]

2 Πρωταθλήματα Ελλάδας: 1966 και 1967
2 Κύπελλα Ελλάδας: 1965 (χωρίς συμμετοχή στον τελικό) και 1968 – δεν έλαβε μέρος σε κάποιο αγώνα για την επίσης νικηφόρα διοργάνωση 1970-71.[8]

Παραπομπές

Γρηγόρης Αγανιάν, συνέντευξη στον Σαρκίς Αγαμπατιάν, περιοδ. αρμενικά, τχ. Οκτ-Δεκ 2008
Γιώργος Αλεξανδρής-Ηλίας Λέκκας, H ιστορία του Ολυμπιακού • 71 χρόνια Ολυμπιακός, Εκδόσεις Γ.Χ Αλεξανδρή, Αθήνα 1996, τμ. Α, σελ. 268
Γρηγόρης Αγανιάν, βάση δεδομένων ευρωπαϊκών εθνικών ομάδων eu-football.info (Αγγλικά)
Greece vs Malta, βάση δεδομένων ευρωπαϊκών εθνικών ομάδων eu-football.info (Αγγλικά)
Δανιήλ Δανελιάν, βάση δεδομένων ευρωπαϊκών εθνικών ομάδων eu-football.info (Αγγλικά)
Αρχείο > Εθνικές Ομάδες > Συμμετοχές-Γκολ, ιστότοπος ΕΠΟ
Στάθης Αρβανίτης, Η ιστορία του Ολυμπιακού, με πλήρη στοιχεία 1925-2000 • 75 χρόνια θρύλου, Εκδόσεις Καστανιώτη, Αθήνα 2000, ISBN 960-0329-45-1, σελ. 26

Αλεξανδρής-Λέκκας, ό.π, τμ. Α, σελ. 348

Πηγές

Γρηγόρης Αγανιάν, συνέντευξη στον Σαρκίς Αγαμπατιάν, περιοδ. αρμενικά, τχ. Οκτ-Δεκ 2008
Γιώργος Αλεξανδρής-Ηλίας Λέκκας, H ιστορία του Ολυμπιακού • 71 χρόνια Ολυμπιακός, Εκδόσεις Γ.Χ Αλεξανδρή, Αθήνα 1996
βάση δεδομένων ευρωπαϊκών εθνικών ομάδων, eu-football.info (Αγγλικά)
Στάθης Αρβανίτης, Η ιστορία του Ολυμπιακού, με πλήρη στοιχεία 1925-2000 • 75 χρόνια θρύλου, Εκδόσεις Καστανιώτη, Αθήνα 2000, ISBN 960-0329-45-1
συλλογικό έργο, Θρύλος, πορεία μέσα στο χρόνο • Ολυμπιακός 1925-1997, μία ιστορική αναδρομή, Εκδόσεις Ηλιοτρόπιο, Αθήνα 1997, ISBN 960-3420-49-2
Ηλίας Λέκκας, Χρυσός θρύλος, η ένδοξη ιστορία του Ολυμπιακού • 1925-1997, 72 χρόνια δόξας, Εκδόσεις Art Press, Αθήνα 1997
Βασίλης Α. Καρδάσης, Ολυμπιακός • Ένα αρχείο, μία ιστορία, Εκδόσεις Μίλητος, Αθήνα 1998, ISBN 960-8460-09-3.

Εγκυκλοπαίδεια αθλητισμού

Αθλητισμός, Ελλάδα

Έλληνες

Κόσμος

Αλφαβητικός κατάλογος

Hellenica World - Scientific Library