Γιώργος Ζεϊμπέκης

Ο Γιώργος Ζεϊμπέκης ήταν Έλληνας ποιητής, συγγραφέας και δάσκαλος. Γεννήθηκε το 1888 και απεβίωσε το 1949.

Βιογραφία

Ο Γιώργος Ζεϊμπέκης γεννήθηκε στο Πλωμάρι το 1888. Το οικογενειακό του όνομα ήταν Στεργίου, αλλά υιοθετήθηκε από το ζεύγος Παρασκευά και Διαμάντως Ζεϊμπέκη, καθώς η μητέρα του πέθανε κατά τη γέννησή του. Αποφοίτησε από το Γυμνάσιο Μυτιλήνης το 1905 και την ίδια χρονιά δίδαξε στο Δημοτικό σχολείο Παπάδου έως τον Αύγουστο του 1906 και κατόπιν στο Δημοτικό σχολείο Πλωμαρίου από τον Σεπτέμβριο του 1911 έως τον Αύγουστο του 1913. Εργάστηκε από την πρώτη Σεπτεμβρίου του 1913 ως γραφέας στο Υπουργείο Εσωτερικών όπου μετατέθηκε για ένα διάστημα στη Νομαρχία Σάμου. Από εκεί παραιτήθηκε στις 30 Μαρτίου του 1915 έπειτα από τον μόνιμο διορισμό του ως δασκάλου. Δίδαξε μέχρι την ημέρα του θανάτου του σε σχολεία της Μυτιλήνης και υπηρέτησε ως διευθυντής στη Νυχτερινή Σχολή Μυτιλήνης. Ενδιάμεσα στρατεύτηκε για πέντε χρόνια και τρεις μήνες. Εκλέχτηκε αρκετές φορές μέλος στο Διοικητικό Συμβούλιο του Δημοδιδασκαλικού Συνδέσμου Λέσβου όπου υπήρξε γενικός γραμματέας. Συμμετείχε σε πολλές ομιλίες, διαλέξεις, κοινωνικές και παιδαγωγικές εκδηλώσεις. Παντρεύτηκε τη δεκαετία του ’30 τη δασκάλα Έλλη Χατζηδανιήλ η οποία πέθανε στην διάρκεια της κατοχής. Το 1948 παντρεύτηκε για δεύτερη φορά την Ειρήνη Χαμχούμη. Απεβίωσε στη Μυτιλήνη στις 25 Απριλίου του 1949.

Υπήρξε από τους πρώτους δημοτικιστές της Λέσβου σύμφωνα με τον κατάλογο δημοτικιστών του Φώτη Φωτιάδη. Εξαιτίας, πιθανόν, της δραστηριοποίησης του υπέρ του δημοτικισμού, η Εφορεία Σχολείων Πλωμαρίου στις 13 Απριλίου του 1913 τον απέλυσε, όπως φαίνεται και από το πρακτικό της συνεδρίασης τους, στο οποίο αναφέρεται πως έλαβαν υπόψιν τους ένα δημοσίευμα του Ζεϊμπέκη στην εφημερίδα «Λαϊκός Αγών» στις 12 Απριλίου του 1913, σύμφωνα με το οποίο γνωστοποιούσε τις πεποιθήσεις του σχετικά με το γλωσσικό ζήτημα. Όμως σε αυτό το δημοσίευμα δεν υπήρχε κάποιο κείμενο του αλλά ένα ευχαριστήριο σημείωμα γραμμένο στη δημοτική προς τον διοικητή Πλωμαρίου Γεώργιο Γενάδη.

Έργο

Ο Γιώργος Ζεϊμπέκης συνεργάστηκε με εφημερίδες και περιοδικά της Λέσβου. Πρώτο του δημοσίευμα ήταν με τον τίτλο «Πώς το βλέπω εγώ το θέατρο» με το ψευδώνυμο ο «Τζίτζικας» και αποδελτιώθηκε από την εφημερίδα Ο Μυτιληνιός στις 16 Ιανουαρίου 1910. Στην εφημερίδα «Κήρυξ» χρησιμοποιούσε το ψευδώνυμο «Γιαννάκης». Στις εφημερίδες και τα περιοδικά με τα οποία συνεργάστηκε δημοσίευσε ποιήματα, διηγήματα, χρονογραφήματα, ταξιδιωτικές εντυπώσεις, άρθρα κοινωνικού και παιδαγωγικού περιεχομένου. Οι εφημερίδες και τα περιοδικά που φιλοξένησαν τα κείμενα του ήταν:

Ο Σκορπιός
Λέσβος
Λαϊκός Αγών
Σάλπιγξ
Ελεύθερος Λόγος
Φωνή της Λέσβου
Κήρυξ
Φωνή του Λαού
Ο Δημοκράτης
Λεσβιακή Ηχώ
Εφημερίς των Λεσβίων, και με το
Περιοδικό Χαραυγή

Ποιήματα του συμπεριλαμβάνονται στο Πανελλήνιον Ημερολόγιον Λέσβου 1914 και στο λεύκωμα του Μ. Καλλοναίου Λέσβος το 1934. Μετά τον θάνατο του δημοσιεύτηκαν και στο Λεσβιακόν Ημερολόγιον το 1950.
Το ύφος της γραφής του

Τα περισσότερα έργα του είναι σονέτα και περιέχουν θέματα σχετικά:

Με την μητέρα του, τη δικιά του και άλλων
Με την απελευθέρωση της Λέσβου το 1912
Ερωτικού περιεχομένου
Ποικίλα θέματα

Χρησιμοποιεί πλούσιο λεξιλόγιο και ποιητικές λέξεις. Οι στίχοι του είναι λυρικοί και τρυφεροί. Είναι ευαίσθητος στον ανθρώπινο πόνο και ιδιαίτερα όταν αναφέρεται στη μητέρα του.

Ποιητική συλλογή

Μετά την αποφοίτησίν μου (1910)
Λαχτάρα (1911)
Αθυμία (1911)
Νεράιδα και πουλί (1911)
Ζαραθούστας (1911)
Στη μάνα μου (1912)
Νιόβη (1912)
Η ντροπιασμένη (1912)
Ο καμπανοκρούστης (1912)
Μέρα κατοχής (1912)
Σ’ τον Βενιζέλον (1912)
Η τιμωρία του Προφήτου (1912)
Ηρώων συνάντηση (1912)
Ο Πύργος του μαρμαρωμένου (1912)
Φαντασία (1913)
Στο θάνατο του Βασιλέως της Ελλάδος Γεωργίου του Α΄(1913)
Το παραμύθι (1913)
Στο ηρωικό Μαυροβούνι (1913)
Ώρες που δεν περνούν (1913)
Memoria (1913)
Η νέα γυναίκα (1913)
Μοιρολόι (1914)
Καημός (1914)
Η μάνα του στρατιώτη (1915)
Πεταλούδες (1915)
Memoria (1915)
Αγωνονύχτι (1915)
Ξύπνα (1916)
Η καρδιά (1916)
Η δύση πώρχεται (1916)
Ελένη (1916)
Το σκωλήκι (1916)
Πυγολαμπίδα (1916)
Βαστίλη (1916)
Πρωτοβρόχι (1916)
Μύρωμα (1916)
Θαμπή (1917)
Το τραγούδι του Έλληνος στρατιώτου εις την Μακεδονίαςν (1917)
Sonetta (1917)
Παράπονα (1917)
Αγάπες (1917)
Ρεμβασμός (1917)
Sonettο (1920)
Κασσιανή (1920)
Δειλή αγάπη (1920)
Μίσος (1920)
Σαπφώ (1920)
Τραγική ζωή (1920)
Ο ποιητής (1920)
Στη γυναίκα μου (1927)
Γιουδείθ (1928)
Ο παρείσακτος (1928)
Ο αϊτός (1929)
Οι φίλοι (1929)
Σονέτο (1929)
Μάνα και γιος (1929)
Η αμαρτωλή (1929)
Χιόνια και θλίψη (1929)
Η Αγγέλικα (1929)
Το Πάσχα στο χωριό (1929)
Ο παλιάτσος (1929)
Άνοιξη (1929)
Κακή προσφυγή (1929)
Dance macabre (1930)
Λήδα (1930)
Ξύπνησε ο Παν (1930)
Παναγιωτάκης Βαμβούρης (1930)
Το τραγούδι του αϊτού (1930)
Τα παλιά τα σπίτια (1932)
Γάμοι (1934)
Ψυχρή συμβουλή (1935)
Εις τους νεκρούς της 8ης Νοεμβρίου (1938)
Καρναβάλι (1939)
Το παραστράτημα (1940)
Κασσιανή (1940)
Το μίσος της μάνας (1940)
Μάνα μην κλαις (1940)
Ποίημα για τον θάνατο της γυναίκας του (άτιτλο)
Το χαμόγελό της (1950)
Sonetto (1950)
Της μοναξιάς

Σατυρικοί στίχοι

Σε μια που την ξέρετε (1910)
Στη Γερμανίδα (1910)
Σουφραζέτες (1911)
Σ’ ένα χορό (1911)

Επιτάφια συλλογή

Θρήνοι
Στον Άδη
Παραγγελία

Πηγές

Χρονογραφία Ποίηση Γιώργου Ζεϊμπέκη,Αριστείδης Καλάργαλης,Λέσχη Πλωμαρίου «Βενιαμίν ο Λέσβιος», 2013
Αρχειακό υλικό Λέσχης Πλωμαρίου Βενιαμίν Λέσβιος στην Επίσημη Ιστοσελίδα της Λέσχης Πλωμαρίου Βενιαμίν ο Λέσβιος.