Ο Γιώργος Κατσαρός (20 Δεκεμβρίου 1888 - 22 Ιουνίου 1997) ήταν Έλληνας τραγουδιστής, τραγουδοποιός και μουσικός του ρεμπέτικου τραγουδιού, με καριέρα στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής.
Βιογραφία
Ο Γεώργιος Κατσαρός (Θεολογίτης) γεννήθηκε στην Αμοργό το 1888 και ήταν το δεύτερο παιδί μίας ευκατάστατης οικογένειας. Χάνοντας σε ηλικία 5 ετών, σε ατύχημα, τον πατέρα του, μεγάλωσε με τον παππού του και τη μητέρα του ακούγοντας από τα παιδικά του χρόνια, κυρίως απὸ τον καλλίφωνο παππού του, τα τραγούδια των νησιών του Αιγαίου πελάγους και των παραλίων της Μικράς Ασίας. Από πολύ μικρός άρχισε να μαθαίνει μόνος του κιθάρα. Στις αρχές του 20ού αιώνα μετακόμισαν στην Αθήνα, όταν η μητέρα του για να ζήσει αυτόν και την αδελφή του, εργάστηκε σαν μαγείρισσα σε σπίτια γνωστών προσωπικοτήτων της κοινωνικής ζωής των Αθηνών[1]. Mε τη φήμη της να έχει εξαπλωθεί στους κύκλους των επισήμων, προσλήφθηκε στο υπηρετικό προσωπικό των ανακτόρων, ως μαγείρισσα του τότε βασιλιά[2].
Λίγα χρόνια αργότερα, με την κιθάρα στις αποσκευές του, ο Γιώργος Κατσαρός επιβιβάστηκε στο πλοίο της γραμμής Πειραιάς–Νέα Υόρκη και μετανάστευσε στην Αμερική[3]. Εκεί απετέλεσε τον σημαντικότερο ρεμπέτη δημιουργό του πρώτου κύματος της μετανάστευσης. Το παρατσούκλι Κατσαρός του το κόλλησαν στην Αμερική, εξαιτίας της χαρακτηριστικής σγουρής κόμης του, την οποία διατηρούσε πλούσια μέχρι το θάνατό του.
Ο Γιώργος Κατσαρός έγινε ένας από τους ελάχιστους σολίστ που μπορούσε να επιβιώνει χωρίς την ανάγκη άλλων οργάνων. Τραγουδούσε με κιθάρα ένα τεράστιο ρεπερτόριο από ελαφρά, επιθεωρησιακά, ρομάντζες, ξένα τραγούδια μέχρι βαριά ρεμπέτικα. Όλοι όσοι τον γνώρισαν δεν είχαν παρά να πουν τα καλύτερα λόγια[4]. Σημειωτέον ότι ο Γιώργος Kατσαρός, πέρα από τις ατελείωτες πορείες του στο εσωτερικό των Η.Π.Α. με συναδέλφους συνεργάτες μουσικούς, για να ψυχαγωγήσει και να διασκεδάσει τους Έλληνες που εγκαταστάθηκαν στη χώρα, πραγματοποίησε, συνήθως μόνος, τις μεγαλύτερες διαδρομές, παίζοντας για τους Έλληνες των ανά τον πλανήτη κατεσπαρμένων παροικιών[5].
Ο Γιώργος Κατσαρός, παρά τη μεγάλη του αγάπη προς το ωραίο φύλο και τον μεγάλο αριθμό κατακτήσεων που είχε, δεν παντρεύτηκε ποτέ. Το 1924 γνώρισε και ερωτεύθηκε τη μεγάλη Μεξικανή χορεύτρια του βωβού κινηματογράφου Ριορίτα, που είχε τότε τεράστια επιτυχία στο Χόλυγουντ. Γι' αυτήν ένιωσε την ανάγκη να μείνει κοντά της για πάντα. Πράγματι έγιναν αγαπημένο ζευγάρι, γνώρισε τους πολύ ευκατάστατους γονείς της που ζούσαν στην Γουαδαλαχάρα (Μεξικό) και έζησαν μαζί στο Χόλυγουντ ως το 1927.
Σ' αυτή την περίοδο γνώρισε και μερικά από τα σπουδαιότερα ονόματα του παγκόσμιου κινηματογράφου. Κατά τη μουσική του διαδρομή γνωρίστηκε με σημαντικές προσωπικότητες στην Αμερική, όπως τον Ροδόλφο Βαλεντίνο και τον Τσάρλι Τσάπλιν[6]. Μερικές μόνο από τις προσωπικότητες που πήγαιναν να τον ακούσουν είναι ο Κλαρκ Γκέιμπλ, ο Αλ Καπόνε, ο Αντρές Σεγόβια, ενώ ο ίδιος ο πρόεδρος Φραγκλίνος Ρούζβελτ τον είχε καλέσει στον Λευκό Οίκο.
Ο μεγάλος αριθμός των καλλιτεχνικών εξορμήσεων του Γιώργου Κατσαρού ανά τον κόσμο δεν του επέτρεψε να αποκτήσει μόνιμη στέγη και ουσιαστικά ως τα τέλη της δεκαετίας του 1950, οπότε εγκαταστάθηκε στο -ελληνικό- Τάρπον Σπρινγκς της Φλόριντα προς την πλευρά του Κόλπου του Μεξικού, έμενε σε ξενοδοχεία, άλλοτε στη Φιλαδέλφεια (Πενσυλβάνια), άλλοτε στη Νέα Υόρκη και άλλοτε στην ανατολική ακτή, στο Σαν Φρανσίσκο ή στο Λος Άντζελες. Εκεί αγόρασε για πρώτη φορά μόνιμη στέγη, την οποία όμως κράτησε για λίγα χρόνια και μετά πούλησε, αφού ο ίδιος ρυθμός ζωής συνεχίστηκε σε όλη την περίοδο του Μεσοπολέμου[7].
Τον Δεκέμβριο του 1995, προσκεκλημένος του συνεδρίου για τον Απόδημο Ελληνισμό στη Θεσσαλονίκη, κατέπληξε το κοινό με δύο συναυλίες του στην "Αίγλη" της συμπρωτεύουσας και εκείνη που έδωσε στην Αθήνα[8].
Πέθανε στις 22 Ιουνίου του 1997, σε ηλικία 109 ετών, μετά από πορεία 80 περίπου ετών στα μουσικά δρώμενα της ελληνικής παροικίας των Ηνωμένων Πολιτειών, σαν συνθέτης, στιχουργός, τραγουδιστής και οργανοπαίκτης.
Το συγκρότημα Χειμερινοί Κολυμβητές αφιέρωσε το δίσκο Όχι Λάθη, Πάντα Λάθη (1997) στη μνήμη του[9].
Δισκογραφία
RCA Victor (1919-1931)
Κωδικός Τίτλος
V-58016 Πότε Μαύρα Πότε Άσπρα (Μ' Έκαψες Γειτόνισσα), Τώρα Τα Παίρνω
V-58040 Σαν Δεν Με Θέλεις Ταίρι Μου, Η Ταβέρνα και το Ζάρι
V-58046 Εάν Είχα Εκατό, Παίζω Πόκα, Παίζω Πινόκλι
V-58052 Εξεκίνησα απ' την Άνδρο, Κορίτσια Μην Πιστεύετε
V-58058 Φονιάς Θα Γίνω, Νέοι Γέροι Ψιθυρίζουν
V-58069 Έρχομαι τον Τοίχο-Τοίχο, Βρε Τι Μάγκας Που 'μαι Εγώ
V-58082 Τράβα Μάγκα στη Δουλειά σου, Έμαθα Πού Μου Πηγαίνεις
V-58086 Αγιά μου Παρασκευή, επανατύπωση Orthophonic 5-698 και RCA 38-3075: Η Σκληρή Καρδιά σου
V-59065 Το Καημένο το Γαϊδουράκι και RCA-38-3067 Και Γιατί Δεν Μας το Λες, επανατύπωση Orthophonic 5-685.
V-68829 Ελληνική Απόλαυσις, Α Κακούργα Έλλη
V-68960 Όλη Μέρα Παίζεις Ζάρια, Στης Σύρας τον Ανήφορο
V-68980 Ο Γιατρός, Μας τη Σκάσανε
Τα Ωραία σου τα Μάτια
Δεν Θέλω να Δουλεύεις
Εκεί Που Πας Να 'ρχόμουνα
Columbia (1934-1936)
Κωδικός Τίτλος
Co-56345-F Με τις Τσέπες Αδειανές, Πατζαμές
Co-56358-F Μάνα μου είμαι Φθυσικός, Χτες το Βράδυ στου Καρίπη
Co-56365-F Το Αηδόνι, Ο Δυστυχισμένος Φονιάς
Co-56370-F Θα σε Παιδέψω, Μ' Ένα Καφετζή Μπλεγμένη
Orthophonic (1938)
Κωδικός Τίτλος
Orth-5446 Ο Βαγγέλης ο Μπεκρής, Μες στου Μάνθου τον Τεκέ
Orth-S-432 Εγώ Για Σένα Ξενυχτώ, Εάν Δεν Ήσουνα Κακιά
Orth-S-463 Βρε Μάγκα το Μαχαίρι σου, Πίνω και Μαραζώνω
Παραπομπές
Γιώργος Κατσαρός My Tarpon Springs
Με αφορμή το «Βρε τι μάγκας που 'μαι εγώ» Ough
Γιώργος Κατσαρός MusicHeaven
Γιώργος Κατσαρός: Eνας ξεχασμένος πατριώτης Χανιώτικα Νέα
H ξενιτιά του τραγουδιστή Ρεμπέτικο
Μουσικό αφιέρωμα στον Γιώργο Κατσαρό-Θεολογίτη Happy Week
Παναγιώτης Κουνάδης, Γιώργος Κατσαρός: Ο αιωνόβιος έφηβος, Δίφωνο, τεύχος 6, Μάρτιος 1996, σελ. 42-47.
Απώλεια για τη μουσική Ριζοσπάστης
Χειμερινοί Κολυμβητές GTVS
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
