Ο Γιώργος Δέδες (Παλλήνη Αττικής, 1927 - Αθήνα, 1999) ήταν Έλληνας ιατρός και αθλητικός παράγοντας, επί σειρά ετών ισχυρός άνδρας του ποδοσφαίρου στην Ελλάδα, πρόεδρος της Ελληνικής Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας (ΕΠΟ), αλλά και της Ένωσης Ποδοσφαιρικών Ανωνύμων Εταιρειών (ΕΠΑΕ).

Ο Δέδες συνέδεσε το όνομά του με την υπογραφή της πρώτης τηλεοπτικής σύμβασης και την υλοποίηση του αιτήματος των Ποδοσφαιρικών Ανωνύμων Εταιριών για ποσοστό από το ΠΡΟ-ΠΟ.[1] Αναφερόταν ως ο «παππούς του ελληνικού ποδοσφαίρου» από τους υποστηρικτές του, αλλά και ως ο «μεγάλος δάσκαλος του παρασκηνίου»[2] και «ο γιατρός της Χούντας» από τους αντιπάλους του, καθώς διορίστηκε πραξικοπηματικά πρόεδρος της ΕΠΟ το 1968 με απόφαση του Στυλιανού Παττακού και του Κωνσταντίνου Ασλανίδη, (του διαβόητου αντισυνταγματάρχη που οι χουντικοί είχαν τοποθετήσει γενικό γραμματέα Αθλητισμού. Ήταν φιλικά προσκείμενος στον Παναθηναϊκό.

Ο Δέδες τελικά ανατράπηκε από την προεδρία της ΕΠΑΕ το 1997 από τον Σωκράτη Κόκκαλη και δύο στενούς του συνεργάτες, τον Θωμά Μητρόπουλο και τον Γιώργο Λούβαρη, κάτι που θεωρείται ότι έπαιξε σημαντικό ρόλο στην μετέπειτα κυριαρχία του Ολυμπιακού στο ποδόσφαιρο. Την ίδια χρονιά ανατράπηκε και ο πρόεδρος της ΕΠΟ Κώστας Τριβέλλας, που θεωρούνταν άνθρωπος του Δέδε.
Βιογραφία

Ο Γιώργος Δέδες γεννήθηκε το 1927 στην Παλλήνη Αττικής. Έπαιξε ποδόσφαιρο στον Πανεξαρχειακό και τον Αθηναϊκό, ο οποίος τότε αγωνιζόταν στην Α΄ Κατηγορία Αθηνών. Παράλληλα σπούδασε ιατρική και ασχολήθηκε με το άλμα εις ύψος. Τη δεκαετία του '50 άρχισε την διοικητική του καριέρα. Αρχικά εξελέγη πρόεδρος του Παλληνιακού σε ηλικία 23 ετών και στη συνέχεια, την διετία 1951 - 1953, διετέλεσε αντιπρόεδρος του Αθηναϊκού. Για πολλά χρόνια ήταν μέλος της Υγειονομικής Επιτροπής της Ένωσης Ποδοσφαιρικών Σωματείων Αθηνών (ΕΠΣΑ) και μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της Αθλητιατρικής Εταιρείας.[3]

Το 1964 εξελέγη πρώτος σε σταυρούς σύμβουλος της ΕΠΣΑ και κατέλαβε την θέση του ταμία της ΕΠΟ. Το 1967 εξελέγη πρόεδρος της ΕΠΣΑ και παράλληλα τακτικό μέλος στο Διοικητικό Συμβούλιο της ΕΠΟ. Το 1968 ορίστηκε παράτυπα από το χουντικό καθεστώς πρόεδρος της ΕΠΟ, θέση την οποία κατείχε μέχρι την πτώση της δικτατορίας το 1974. Από το 1970 έως το 1974 υπήρξε μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής της UEFA και τακτικό μέλος της Επιτροπής Διεξαγωγής των Ευρωπαϊκών Κυπέλλων.[4]

Τον Μάιο του 1974 εξελέγη εκπρόσωπος της UEFA στην Εκτελεστική Επιτροπή της FIFA, ενώ παράλληλα ορίστηκε μέλος της Πειθαρχικής και Υγειονομικής Επιτροπής της Διεθνούς Ομοσπονδίας. Το 1980 η FIFA , εκτιμώντας τις δυνατότητές του σε διοικητικά θέματα, τον ανακήρυξε επίτιμο μέλος της.

Διετέλεσε πρόεδρος της ΕΠΑΕ τις περιόδους 1981 - 1983 και 1989 - 1997, ενώ παράλληλα από το 1990 ως το 1997 ήταν Α΄ αντιπρόεδρος της ΕΠΟ, στην οποία ήταν παράτυπα πρόεδρος και επί χούντας.
Παραπομπές

http://www.epae.org/pages.fds?langid=1&pagecode=02.02.02#dedes
http://www.apodytiriakias.gr/athlitika/2013/03/22/apo-vardinogianni-metaggrafi-ston-kokkali.aspx
http://www.epae.org/pages.fds?langid=1&pagecode=02.02.02#dedes
http://www.epae.org/pages.fds?langid=1&pagecode=02.02.02#dedes

Αθλητισμός, Εγκυκλοπαίδεια