.
O Γεώργιος Τουρτούρης (1747/1750-1831;) ήταν Ηπειρώτης Φιλικός.
Βίος
Ο Γεώργιος Τουρτούρης γεννήθηκε μεταξύ 1747 και 1750 στους Καλαρρύτες της Ηπείρου. Ο πατέρας του Δημήτριος Τουρτούρης ήταν έμπορος και οι δραστηριότητές του επικεντρώνονταν στο Λιβόρνο της Ιταλίας και στη Βεσσαραβία. Κι ο ίδιος ο Γεώργιος ασχολείται με το εμπόριο. Με βάση των επιχειρήσεών του τα Ιωάννινα εξάγει ασημικά από τους Καλαρρύτες, δέρματα και μάλλινα βλάχικα υφάσματα. Εισάγει από την Ιταλία βιοτεχνικά είδη τα οποία έχουν ζήτηση στην Ήπειρο. Στην Βενετία συστήνει μαζί με τον αδελφό του Κωνσταντίνο εμπορικό οίκο με την επωνυμία ‘’Αφοί Τουρτούροι’’. [1] Σημαντικός παράγοντας πλουτισμού του είναι και η σχέση που αναπτύσσει με τον Αλή πασά των Ιωαννίνων ως υπενοικιαστής τελωνειακών φόρων γύρω στα 1817 στην περιοχή της Τζαμουργιάς. Η σχέση του με τον Πασά των Ιωαννίνων γίνεται τόσο στενή ώστε διορίζεται επίσημος αντιπρόσωπός του στις συνομιλίες του Αλή με τους Βρετανούς της Μάλτας προκειμένου να εξασφαλίσουν βοήθεια κατά της Αυλώνας. [2] Παράλληλα ασχολείται και με την έκδοση, εμπορία και διακίνηση του βιβλίου στις αγορές των Ιωαννίνων και της Κέρκυρας. Η εμπορική εταιρεία που διατηρεί στη Βενετία χρηματοδοτεί τυπογραφεία για την έκδοση βιβλίων, όπως το ‘’Βιβλίον καλούμενον Έλεγχος κατά αθέων και ασεβών περιέχον λόγους κεφαλαιώδεις Προκοπίου Πελοποννήσιου 1792’’[3] ή η ‘’Νέα Παιδαγωγεία’’[4] Ο Τουρτούρης μυήθηκε-άγνωστο πότε ακριβώς-στη Φιλική Εταιρεία όταν ήταν για εμπορικές υποθέσεις του στη Βενετία. Τον Ιούλιο του 1821 ξεσπά επανάσταση στους Καλαρρύτες-υποκινημένη από τον πρόκριτο Γεώργιο Τουρτούρη[5]- και στο Συρράκο, αλλά αποτυγχάνει [6]Αναγκάζεται να φύγει για την Ζάκυνθο όπου συνεχίζει να ασχολείται με το εμπόριο. Απ΄εκεί αλληλογραφεί με διάφορα πρόσωπα: Ιωάννη Κωλέττη, Αλέξανδρο Μαυροκορδάτο,Ιωάννη Θεοτόκη, Δημήτριο Παπαγιαννόπουλο, Ιγνάτιο Ουγγροβλαχίας [7] Ο Τουρτούρης πληροφορεί περί διαφόρων συμβάντων, προτρέπει, επικρίνει πολιτικές και στρατιωτικές αποφάσεις, προτρέπει για ομοψυχία[8], προβάλει στις επιστολές του την αναγκαιότητα ερχομού στην Ελλάδα του Ιωάννη Καποδίστρια, που μετά τον ερχομό του Κυβερνήτη, και από το 1827 μέχρι το 1831, διορίζεται πρόεδρος κριτηρίου (Δικαστηρίου).[9]
Παραπομπές
↑ Μαίρη Ζάγκλη-Μπόζιου, «Γεώργιος Τουρτούρης, Καλαρρυτινός έμπορος και προεστός», Ηπειρωτικό Ημερολόγιο, τομ.ΚΘ’ (2010), σελ.39-40 Γενικά για τους Ηπειρώτες εμπόρους στη Βενετία,δες: Χριστίνα Ε. Παπακώστα, «Ηπειρώτες έμποροι στη Βενετία (16ος-19ος αιώνας)», Θησαυρίσματα, τομ.37 (2007), σελ.435-448
↑ Μαίρη Ζάγκλη-Μπόζιου, «Γεώργιος Τουρτούρης, Καλαρρυτινός έμπορος και προεστός», Ηπειρωτικό Ημερολόγιο, τομ.ΚΘ’ (2010), σελ.41
↑ Μαίρη Ζάγκλη-Μπόζιου, «Γεώργιος Τουρτούρης, Καλαρρυτινός έμπορος και προεστός», Ηπειρωτικό Ημερολόγιο, τομ.ΚΘ’ (2010), σελ.40
↑ Νέα Παιδαγωγεία. Χρήσιμος εις τους ποθούντας μαθείν γράμματα. Μετά προσθήκης τινός. Πραΰς, ταπεινός τοις Διδασκάλοις έσο. Εν Βενετία 1812.Εκ των πιεστηρίων Ιωάννου Παρολάρη, Χύτου Χαρακτήρων και Τυπογράφου. Δαπάνη και επιμελεία Γεωργίου και Κωνσταντίνου Τουρτούρη. Φίλιπππος Ηλιού, «Προσθήκες στη βιβλιογραφία Γκίνη-Μέξα», Ο Ερανιστής, τομ.13,τ/χ.74-75 (1976), σελ.107
↑ Αρίστος Σούλης, «Συμβολή εις την ιστορίαν των Καλαριτών», Ηπειρωτικά Χρονικά, τομ.7 (1932), σελ.151
↑ Διονύσιος Κόκκινος, Η Ελληνική Επανάστασις, τομ. 2, εκδ. Μέλισσα, Αθήναι, χ.χ.σελ.329-332
↑ Μαίρη Ζάγκλη-Μπόζιου, «Γεώργιος Τουρτούρης, Καλαρρυτινός έμπορος και προεστός», Ηπειρωτικό Ημερολόγιο, τομ.ΚΘ’ (2010), σελ.40-41
↑ Όπως επιχειρεί να συμφιλίώσει τον ανιψιό του Ιωάννη Κωλέττη με τον Οδυσσέα Ανδρούτσο. Διονύσιος Κόκκινος, Η Ελληνική Επανάστασις, τομ. 8, εκδ. Μέλισσα, Αθήναι, 1958, σελ.358-359
↑ Μαίρη Ζάγκλη-Μπόζιου, «Γεώργιος Τουρτούρης, Καλαρρυτινός έμπορος και προεστός», Ηπειρωτικό Ημερολόγιο, τομ.ΚΘ’ (2010), σελ.48
Πηγές
Μαίρη Ζάγκλη-Μπόζιου, «Γεώργιος Τουρτούρης, Καλαρρυτινός έμπορος και προεστός», Ηπειρωτικό Ημερολόγιο, τομ.ΚΘ’ (2010), σελ.35-50
Διονύσιος Κόκκινος, Η Ελληνική Επανάστασις, τομ. 2, εκδ. Μέλισσα, Αθήναι, χ.χ.
Διονύσιος Κόκκινος, Η Ελληνική Επανάστασις, τομ. 8, εκδ. Μέλισσα, Αθήναι, 1958
Φίλιπππος Ηλιού, «Προσθήκες στη βιβλιογραφία Γκίνη-Μέξα», Ο Ερανιστής, τομ.13,τ/χ.74-75 (1976), σελ.88-112
Αρίστος Σούλης, «Συμβολή εις την ιστορίαν των Καλαριτών», Ηπειρωτικά Χρονικά, τομ.7 (1932), σελ.149-156
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
